เพิ่งทราบว่าตั้งครรภ์อ่อนๆค่ะ 
ยังไม่ได้ไปฝากครรภ์ คุยกับสามีไว้ว่าจะไปพร้อมกัน
ปกติเป็นคนติดสามีมากอยู่แล้วอยากอยู่กับเขาตลอด
แต่ก็พอรู้นะคะว่าคนเราต้องเว้นที่ว่างให้กันบ้าง
ตอนยังไม่ท้องก็พอจะข่มจิตข่มใจตัวเองได้นะคะ
แต่ตอนนี้ท้องรู้สึกว่าข่มตัวเองไม่ได้เลย เอะอะร้องไห้ๆ
คือตอนนี้ต้องห่างกับสามีเพราะงานเขาต้องไปต่างจังหวัด
เราเองก็เพิ่งจะบินกลับมาเพื่อดูแลบ้าน แต่ใจก็ไม่อยากกลับมาค่ะ
แต่ด้วยภาระหน้าที่เราก็จำใจต้องกลับมา เราร้องไห้มาตลอดทาง
ในห้องผู้โดยสาร ขึ้นเครื่อง จนถึงบ้าน เรารู้ว่ามันน่ารำคาญในสายตาคนอื่น เราก็ไม่ได้อยากจะเป็นแบบนี้แต่มันห้ามไม่ได้
บางคนบอกว่าให้หาอะไรมาทำจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน 
ต้องออกตัวก่อนเลยว่าตั้งแต่มีครอบครัว เราก็มีเพื่อนน้อย กลายเป็นคนไม่มีสังคม ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับสามี พอสามีไม่อยู่แบบนี้เราก็เลยเครียด กินไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ เราเคยแท้งลูกไปเมื่อต้นปีก่อน ไปอ่านเจอมาว่าการที่เราเป็นแบบนี้มันจะส่งผลทำให้เราแท้งอีกครั้งจริงหรือเปล่าคะ ? 

 มีใครเคยเป็นแบบเราบ้าง พวกแม่ๆผ่านกันไปยังไง ? 

เราควรจะกลับไปอยู่กับสามีที่นู่น หรือควรรออยู่ที่นี่ดี

ปล. ขออภัยหากพิมอะไรผิดพลาดหรือแท็กไม่ถูกห้องหรือพิมให้อ่านยาก