คือ เพื่อนเราเคยยืมเงินเราไป 1,000 นึง ปัจจุบันยังไม่คืน มาวันนี้ขอยืมอีก 1,000 กว่า แต่เดือนนี้เราค่าใช้จ่ายเยอะ เลยตอบไปว่า ไม่มีให้ยืมละนะ มันก็บอก ไม่เชื่อ  เราก็บอกไปว่า เอ้า ไม่มีจริงๆอ่ะ จากนั้นเขาก็พยายามถามจำนวนเงินทั้งหมดในบัญชีหลักที่เราออมเงิน เราก็บอกว่า ไม่สะดวกที่จะบอก เราคิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวของเราอ่ะ เค้าก็หาว่าเราไม่จริงใจ คือเราไม่สะดวกที่จะเล่าให้คนอื่นฟังจริงๆ  พอจากนั้นเขาก็วนมาขอยืมตังอีก เขาบอกเขาจน เรารวย ? (ทั้งๆที่บ้านเราก็พ่อกับแม่ทำงานข้าราชการฐานะพออยู่พอกิน) เราก็บอก ที่บ้านเราไม่ได้รวย ละเขาก็ตอกกลับมาอีกว่า เห็นไปกินแซลมอน กินนั่น กินนี่ ได้ไปเที่ยว แต่เรื่องเงินนี่ให้ยืมไม่ได้?? พยายามจะคาดคั้นยืมเงินจากเราหลายรอบละ  หาว่าเราเห็นแก่ตัวบ้าง หรือแบบพูดดราม่าประมานว่า เรารู้นะว่าเธอคิดว่าเราเป็นคนยังไงอ่ะ เธอคิดว่าเราเห็นแก่ตัวสินะ ทีหลังไม่ต้องพูดกันอีกแล้ว คือแบบ เราก็ฟังแล้วรู้สึก อีหยังวะ เราแค่บอกว่า ให้ยืมไม่ได้ บ้านไม่ได้รวย ละเขาก็ลากเรื่องที่เราเคยคุยกับคนที่มีแฟนเมื่อนานมาแล้ว ซึ่งตอนนี้เลิกคุยกันไปแล้วเพราะมารู้ทีหลัง ละเขาก็ว่าเราว่าเมียน้อย ที่เป็นเมียน้อยเพราะ เธอไม่มีนับถือศีล 5 ไง ทำอะไรไม่มีสติ ไม่ยั้งคิด แล้วก็ลากมาเรื่อง เราสอบเข้ามหาลัยได้เพราะ พ่อกับแม่ยัดเงินทั้งๆที่ เราสามารถสอบเข้าได้ด้วยความสามารถของตัวเอง เพราะ เราเคยบอกว่าไม่ได้อยากเรียนที่เรียนเพราะพ่อกับแม่อยากให้เรียนในคณะที่พ่อกับแม่ชอบ มาว่าเราว่า เออ แกมันรวยหนิ คนจนๆ เขาต้องดิ้นรนเข้ามหาลัยเอง (ฟังมาถึงจุดนี้ถึงกับอีหยังวะในใจ นี่เราไม่ให้ยืมตังเราเลวทรามขนาดนี้เลยอ่อวะ)  อีกเรื่องก็เขาเป็นคนใจบุญ แต่ไม่มีตังในบัญชี ละขอให้เราโอนเงินทำบุญให้กับเด็กยากไร้ให้หน่อย 5 บาท เราเลยบอก ถ้าเราโอนออก 5 บาท เงินเลขท้ายมันจะถอนไม่ได้ อันนี้เราผิดเองอ่ะที่ขี้งกแบบไม่ใจบุญเหมือนเพื่อน แต่ครั้งนี้ เราผิดมากๆเลยใช่ไหมคะ