คือคลุกคลีอยู่กับผู้ปกครองเด็กพบว่ามีไม่น้อยที่ไม่อยากให้ลูกเลี้ยงสัตว์แต่ก็ไม่อยากขัดใจลูก เลยให้เลี้ยงแต่สักพักก็แอบเอาไปปล่อย ส่วนใหญ่ปล่อยหน้าบ้านนี่แหละ คือเขากลัวเชื้อโรค กลัวขนเข้าปอด กลัวเสียการเรียน ฯลฯ ที่ฟังมาก็จะมีตามนี้

-เอากรงไปวางหน้าบ้านแล้วเปิดกรงทิ้งไว้ พอสัตว์เลี้ยงปีน/บินออกก็ปิดกรงเดินเข้าบ้าน แบบนี้เขาจะถือว่าไม่ได้ปล่อยเพราะมันออกไปเอง เป็นสิ่งที่มันเลือกเองไม่เกี่ยวกับเขา อารมณ์เล่าไปหัวเราะไปเฮฮากันมาก

-ปล่อยคลอง บอกลูกว่าตายนั่นแหละ

-เอาไปปล่อยข้างถนนไกลบ้านแล้วบอกลูกว่ามันหลุดออกจากรั้วหายไป กรณีนี้พบได้ในหมา/แมว เพราะคิดว่ามันน่ารักยังไงก็มีคนเก็บไปเลี้ยง ไม่ลำบากแน่นอน


แล้วไม่ใช่แค่ตอนลูกเด็กๆนะ บางคนลูกโต 30+ แล้ว แม่ก็เป็นคุณยายแล้วก็ยังทำ ด้วยเหตุผลว่าเห็นลูกทำงานหนักไม่อยากให้มีภาระเพิ่ม

เราโคตรตกใจเลยกับเรื่องพวกนี้ แต่ไม่รู้จะแก้ไขความคิดเขายังไง คือเขาไม่ใช่คนไม่ดี แต่แค่เขามองว่าสิ่งที่ทำมันปกติ มันทำได้ พยายามอธิบายอ้อมๆ พอเขาเงียบเราก็ต้องหยุด(เดี๋ยวเสียลูกค้า) อยากได้คำอธิบายดีๆ แบบเขาไม่โกรธ และอยากให้ตามโรงเรียนเสริมเรื่องนี้ไปในการอบรมผู้ปกครอง

แล้วถ้าทุกคนรู้ว่ามีสัตว์อะไรบ้างที่โดนปล่อย หึ หึ ขนลุกเกลียวกันเลยทีเดียว คือความปลอดภัยในการใช้ชีวิตอยู่ตรงไหน ควรลงทะเบียนสัตว์เลี้ยง และจำกัดฟาร์มเพาะได้แล้ว จรเข้ยังมีขายถูกๆ ตามเฟสบุ๊คอะคิดดู แล้วโฆษณาบอกจรเข้แคระโตไม่เกินเมตร แคระโพ่งสิ