ตามหัวข้อด้านบน   เราสวดมนต์ก่อนนอนเป็นประจำ
แรกเลยเป็นการฝึก   บังคับตัวเอง    ต่อมาเป็นความเคยชิน
ความเชื่อส่วนตัวคือ   วันไหนสวดมนต์ไหว้พระ   จะไม่ฝันร้าย
ประมาณว่าฝันไม่ดี
 *  แรกเลยเป็นการสวดแบบ  เสียงดังโฉ่งฉ่าง  แบบท่องจำ
 ต่อมาเสียงเริ่มลด  lolume   เป็นการพึมพำ  ได้ยินเฉพาะตัวเอง
* แต่เวลานี้คือ   มันเริ่มจากมีอาการไอ  ไม่ค่อยสบาย
 แค่พึมพำก็ไอ   เลยเงียบเสียง  เป็นการท่องในใจ
รู้สึกดีคือ   ความตั้งใจสำเร็จ   และไม่ไอเจ็บคอ
* แต่ประเด็นคือ   เวลาเราอยู่ในอาการอย่างงั้น
ทำไมเราไม่สามารถสั่งให้จืตตัวเอง   ท่องบทสวดแบบรวดเร็ว
เหมือนเวลาเราท่องด้วยปาก    ทั้งที่เราสามารถจำบทสวดต่างๆ
ได้อย่างครบถ้วนแม่นยำ    หรือถ้าเปรียบกับการอ่านหนังสือ
ซึ่งเป็นการอ่านในใจ   เราก็สามารถอ้านได้คล่องแคล่วว่องไว
# อยากขอคำแนะนำเป็นความรู้  จากผู้มีประสบการณ์
ด้านนี้ด้วยครับ   ขอบคุณครับ