อย่างที่หัวกระทู้ด้านบนบอกเลยครับอยากหาเพื่อนคุย 555  และก็อยากแนะนำสำหรับคนที่ไม่รู้จักนิยายเรื่องนี้น่ะครับแนะนำให้ไปอ่านสนุกมมากครับ

โดยเนื้อเรื่องย่อของนิยายเรื่องนี้จะเล่าถึง "ตัวเอกที่ชื่อว่าหวังหลินกับเส้นทางการฝึกฝนเป็นเซียนเพื่อเป็นอมตะ" 

ถ้าเท่าที่ผมพิมพ์เนื้อเรื่องก็ก็แนวเทพเซียนฝึกวิชาล่ามอนสเตอร์ธรรมดาใช้ไหมครับ แต่นิยายเรื่องนี้มีดีกว่านั้นเยอะใครเคยอ่านเรื่องนี้คงรู้ดี

คือต้องบอกเลยว่านี้เป็นนิยายแปลแนวฝึกวิชาที่ผมชอบที่สุดแล้วในตอนนี้ครับ มันมีครบรสมากแล้วก็ตัวละครก็ค่อนข้างมีมิติมาก คือต้องบอกไว้ก่อนว่าผมเป็นคนที่ชอบร้องยี้กับนิยายแนวนี้น่ะครับแนวที่ว่าตัวเอกฝึกวิชาแก้แค้นแล้วโชว์เทพจากนั้นก็วนใหม่ฝึกวิชาแก้แค้นโชว์แบบนี้ผมเบื่อมาก แต่เรื่องนี้ต่างออกไป คือในส่วนโชว์เทพมันก็มีละครับแต่ส่วนที่ทำให้เรื่องนี้สนุกจริงๆ ไม่ใช้ตรงส่วนนี้ โดยส่วนตัวผมรู้จักเรื่องนี้จากการ์ตูนที่เขาจับเอานิยายเรื่องนี้ไปวาดเลยไปตามอ่านนิยายต่อแต่ช่วงนั้นนิยายเรื่องนี้ยังมีจำนวนแปลไทยกับอังกฤษไม่มากพอผมจึงได้อ่านไปนิดหน่อยแล้วจึงพักยาวจนพึ่งถึงเมื่อสองสัปดาห์ก่อนที่ผมได้มีโอกาสได้อ่านอีกสุดท้ายไม่ได้หลับได้นอน งานการไม่เป็นชิ้นเป็นอันตะบี้ตะบันอ่านเรื่องนี้จนจบ ไทยหมดไปดำน้ำอ่านแปลอังกฤษ อังกฤษหมดไปดำโคลนอ่านจีนจนจบจะบอกว่าเรื่องนี้สนุกจริง ๆ โดยในส่วนที่ทำให้เรื่องนี้สนุกก็คือในส่วนของการติดตามดูพัฒนาการของพระเอก การที่พระเอกรำลึกอดีต กับในช่วงการฝึกวิชาของพระเอก คนเขียนทำได้ดีมาก โดยในส่วนพัฒนาการของพระเอกนั้นเราจะได้เห็นถึงการเติบโตของพระเอก สิ่งที่พระเอกพบเจอ (จากเด็กธรรมดา กลายเป็นคนที่ ฉลาด สุขุม กล้าหาญ โหดเหี้ยม กล้าได้กล้าเสีย) และการรำลึกย้อนไปของพระเอกหรือการสถานการณ์บางอย่างฉากบางฉากตอนบางตอนที่ทำใหเรามีอารมณ์ร่วมกับตัวเอกไม่ว่าจะเป็นความทุกข์ ความเศร้า ความอบอุ่น ที่ทำออกมาได้โอเคเลย ที่หากเราอ่านนิยายเรื่องนี้ได้ซัก 1,000 ตอนอัพแล้วกลับมาดูรูปด้านล่างนี้

แล้วเราจะรู้สึกอ้างว้างโหว่ง ๆ ยังไงไม่รู้ผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน  ส่วนในด้านการฝึกวิชาคนเขียนก็ทำได้ดีมากเหมือนกันคือวิชาในเรื่องนี้นอกจากต้องนั่งเคลื่อนพลังตามคอนเซ็ปของนิยายแนวนี้แล้วยังต้องอาศัยพวกความเข้าใจในเรื่องพวกปรัญญาให้เกิดการตรัสรู้ในกฏเกณฑ์บางอย่างในธรรมชาติด้วยถึงจะผ่านด่านได้ซึ่งคนเขียนก็ทำออกมาได้อย่างน่าสนใจเลยที่เดียวสำหรับเรื่องนี้ เช่น

ส่วนในเรื่องด้านการต่อสู้เรื่องนี้ก็ทำได้ดีพอสมควรสเกลพลังค่อนข้างเวอร์มากแต่เหตุผลรองรับที่คนแต่งขยายขอบเขตของพลังนี้รับได้อยู่

เรื่องนี้พระเอกโหดมากฆ่าเยอะมากพูดว่าพระเอกเป็นโคตรจอมมารในเรื่องอื่นได้เลย ซึ่งที่ผมกล่าวมาข้างต้นนี้ทำให้เรื่องนี้สนุกแตกต่างจากเรื่องอื่นในแนวเดียวกันจนผมต้องมาหาเพื่อนคุย คือคนแต่งเรื่องนี้แต่งได้เก่งมากที่สามารถทำให้คนติดได้เวลาที่อ่านเรื่องนี้มักจะมีความรู้สึกว่าเดี๋ยวอ่านตรงนี้จบแล้วจะเลิกน่ะ พอถึงจริงๆ ก็มักจะมีส่วนอื่นอีกที่ทำให้เราอยากจะอ่านอีกนิดหนึ่งสุดท้ายก็กลายเป็นว่าวางไม่ลงคนแต่งเทพมาก  

ด้านตัวละครนิยายเรื่องนี้ก็ทำตัวละครได้น่าสนใจเหมือนกันตัวละครหลาย ๆ ตัวมีมิติ แม้ตัวประกอบบางตัวก็มีมิติ โดยในเรื่องนี้จะเป็นการผสมกันระว่างการใช้ตัวละครแบบประหยัดคือตัวละครเก่าที่โผล่มาตอนแรกๆ ก็ชอบโผล่มาช่วงท้ายแล้วทำให้เกิดปม หรือมีผลกับเนื้อเรื่องหรือมีผลต่อผู้อ่านได้อยู่ แล้วก็ตัวละครฝ่ายตรงข้ามหลาย ๆ ตัวก็มีความอึดตายยากก็มีเพราะในเรื่องฝั่งตรงข้ามพระเอกส่วนใหญ่จะเหนือกว่าพระเอกดังนั้นบ่อยครั้งที่พระเอกจะต้องใช้แผนการมาเสริมด้วย (หนึ่งในเสน่ของเรื่อง) ส่วนด้านการเปลื้องคือในส่วนการฆ่า ฆ่าแบบแลกลาญ อย่างที่บอกพระเอกโหด ตัวอื่นๆ ในเรื่องก็โหดเพราะนิยายเรื่องนี้จะใช้กฏป่าคือกำลังสำคัญที่สุดดังนั้นจึงมีฉากฆ่าแบบนองเลือดบ่อยครั้ง ตรงนี้ไม่ต่างกับเรื่องอื่นถือว่าเป็นข้อเสียที่ว่าเกิดการฆ่ากันเพราะอิจฉาโลภอยากได้ของวิเศษจากพระเอก หยิ่ง หรืออะไรเหล่านี้อย่างที่ผมบอกผมเบื่อนิยายเหล่านี้มากดีที่นิยายเรื่องนี้ไม่ได้เน้นแค่ตรงนี้เท่านั้น