เราคบกันได้จะ 2 ปีแล้วค่ะ ตอนนี้เราอยู่ในวัยเรียน (ม.ปลาย) แฟนเราก็เช่นกัน พักหลังๆเรามีเรื่องทะเลาะกันบ่อยมาก แฟนชอบโมโหใส่เราบ่อยๆ ไม่สนใจเราเหมือนแต่ก่อน ชอบทำให้เราร้องไห้ ชอบพูดว่าทำไมต้องชวนทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยๆไม่ใช่เรื่อง แต่เราก็สวนกลับไปทุกทีว่า แล้วจะให้มีเรื่องเล็กๆน้อยๆเกิดขึ้นทำไมล่ะ? แฟนเราก็ยิ่งโมโหบ่อย จากเมื่อก่อนที่ไม่เคยพูดว่า รำคาญ เบื่อ แต่ตอนนี้ น่ารำคาญ น่าเบื่อ มาให้เต็มไปหมด เราก็ร้องไห้ พอแฟนเราใจเย็นก็มาขอโทษเรา เราทำดีกับเราเหมือนเดิม แล้วพูดว่า แค่โมโหจริงๆไม่เคยเบื่อไม่เคยรำคาญเลย เราว่าแฟนเราสนใจเพื่อนมากกว่าเรา ตามเพื่อนมากกว่าเรา แต่พออยู่ด้วยกันก็ดีทุกอย่าง พอไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ทะเลาะ เราเองก็รู้ตัวว่างี่เง่า (เมื่อก่อนไม่เคยงี่เง่า ไม่ตาม ให้อิสระสุดๆ) ไม่แน่ใจว่าเพราะรักมากขึ้นรึป่าว แต่แฟนเรากลับมองว่าไร้สาระ ทุกคำที่แฟนเราพูดทำร้ายเรามาก แต่พอดีกันเราก็พูดขึ้นมานะว่า ไม่พูดคำนี้แล้วได้ไหม ไม่ทำให้เราร้องไห้แล้วได้ไหม ทุกครั้งที่ถามแฟนเราจะตอบว่า ได้ สัญญาแต่ไม่เคยทำได้เลย เมื่อก่อนเราติดเพื่อนมากจนแฟนขอให้เลิกคบกับเพื่อนแล้วมาสนใจบ้าง เราโอเคเราเลิกคบ แต่พอมาตอนนี้เรากลับดูเคว้งมาก เราร้องไห้หนักมาก ร้องบ่อยมาก อยากจะเลิกให้ขาดแต่ก็ทำไม่ได้สะที เคยบอกตัวเองว่า ถ้าเขารักเราเขาจะปรับตัว แต่ดูเหมือนจะปรับได้แค่ไม่กี่วัน เราเบื่อกับอะไรแบบนี้ แต่แฟนเราดีอยู่อย่างคือ ไม่นอกใจเลย อันนี้เชื่อใจ
-เราควรทำยังไงดี ควรจะรอให้หมดรักจริงๆหรอ แล้วมันจริงไหมกับการที่บอกว่า เจ็บมากๆก็จะค่อยๆหมดรัก เรารู้สึกว่าเรายิ่งเจ็บยิ่งรัก
-หรือเราควรจะให้โอกาสเขาต่อไป
#ขอบคุณล่วงหน้า