เรื่องก็มีอยู่ว่า...
เรารู้จักผู้หญิงคนนึงมาเป็น 10 ปี และแอบชอบ 10ปีที่ผ่านมา เราส่องเฟสเธอตลอด ไม่ว่าจะเป็นชีวิตสมัยมหาลัย จนเธอจบและทำงาน เธอมักเก็บแมวพิการมาเลี้ยงและเอาใจใส่รักมันมาก มีอยู่ที่บ้านเกือบ 30 ตัว เราปลื้มเธอมาก แต่เราเพิ่งได้มีโอกาศคุยกันจริงจังเมื่อกลางปีที่แล้ว เธอทักมาเล่าเรื่องลูกค้าของเธอเพราะว่าเราไปกด like และคอมเม้นเธอคงอยากระบายอะไรสักอย่างกับใคร เราคุยกันยาวสัพเพเหระ ตั้งแต่ 3 ทุ่มถึง ตี 5 และตั้งแต่วันนั้นมาเธอก็จะโทรหาเราทุกคืน เราทำงานฟรีแลนซ์เป็นมัณฑนากรทำงานกลางคืนจะนอนช่วงเช้า และเธอก็ขายเครื่องประดับออนไลน์นอนดึกเหมือนกันเลยยิ่งทำให้เราคุยกันได้ง่ายขึ้นและมีเวลาให้กันตลอด จากคุยแค่กลางคืนก็กลายเป็นเกือบตลอดเวลาที่มีโอกาศจนความรู้สึกมันเริ่มก่อตัวจากตอนไหนไม่รู้ได้ กลายเป็นความรัก ความผูกพัน เธอจะเป็นคนที่เยอะพอสมควรในเรื่องผู้หญิง เวลามีคนมาคอมเม้นหรือกด like เธอมักจะถามตลอดว่าใคร เวลาตอนคุยกันหากมีเสียงแชทเด้งขึ้นมาเธอก็จะต้องให้แคปให้ดูว่าใคร เราไม่ได้มีใครหรือคบใครอยู่แล้ว บางครั้งก็มีน้องหรือลูกค้าบ้างเราก็ยอมบล็อคให้หากเธอไม่ชอบหรือไม่พอใจ เรายอมเธอหมดทุกอย่าง เราไม่เรื่องมากไม่จู้จี้ จุกจิก เราไม่เคยขออะไรจากเธอเลย ความรัก เวลา เรามักบอกเธออยู่เสมอเราขอแค่อย่างเดียว ขอแค่อย่าทำให้รู้สึกว่าเราไม่สำคัญ ถึงแม้บางครั้งจะมีแต่เราก็ยอมข่มใจเลือกที่จะไม่โกรธเพราะเราไม่อยากเสียเธอไป....เราคบกันแบบนี้จนเกือบจะครบปีและนัดกันว่าผมจะบินลงไปเจอเธอที่กรุงเทพในปลายเดือนหน้า
จนมีเหตุการณ์นึงเกิดขึ้น มีผู้หญิงมาคอมเม้นซึ่งคอมเม้นแค่ว่า 55555 ซึ่งผู้หญิงคนนี้เธอก็บ่นหลายครั้งเราก็บอกแล้วว่าเป็นแค่น้องที่รู้จักกันไม่มีอะไร แต่ครั้งนี้เธอส่งแชทมาให้เลือกว่าจะให้ทำยังไง
เราถามเธอว่าทำไมต้องขู่เราด้วย เรายังไม่ได้ตอบอะไรเธอก็เลือกอันเฟรนเราไป เราก็ส่งแชทให้ดูว่าเราไม่ได้คุยอะไรกับผู้หญิงคนนี้แล้วเราก็บล็อคผู้หญิงคนนี้ไป เธอรู้ว่าเราโกรธ อีกวันนึงมาเธอโทรมาเกือบ 10 สาย แต่เราเลือกที่จะไม่รับ แล้วเธอก็บอกว่าแมวเธอหายไป 1 ตัว และส่งรูปออกไปตามหาซึ่งตอนนั้นมืดมากเราเลยต้องยอมคุยบอกให้เธอรีบกลับบ้าน เดี๋ยวแมวมันก็กลับมาเอง เธอรู้จุดอ่อนเราว่าเราห่วงเธอและจะยอมหายโกรธและยอมคุยกับเธอ เป็นวิธีง้อแบบนึงของเธอ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหนเราเฟลกับการที่เธอไม่แคร์ความรู้สึกเรามากๆ ถึงแม้เราจะคุยกับเธอแต่เรายังไม่หาย เราเลยถามไปว่าเราทำให้เธอสบายใจหมดแล้ว..แล้วไหนล่ะคำขอโทษไหนล่ะการกระทำที่เยียวยาจิตใจให้เรารู้สึกดีขึ้น แต่เธอบอกกลับมาว่า โอ้ยลำใย อะไรนักหนา เรื่องมันผ่านมาแล้ว จะเลิกกันก็ได้นะ เราหน้าชาหัวใจถูกบีบจนจุกอก เธอบอกอีกว่าการกระทำของเธอไม่ใช่ความผิดนี่เป็นนิสัยของเธอไม่ใช่ความผิด เราเสียใจมากจุกจนแทบพูดอะไรไม่ออก เราเลยบอกกับเธอไปว่า " ถ้างั้นก็แค่นี้แหละ "
เราเจ็บมากที่หัวใจเราคิดในใจว่า หากเค้าแคร์ความรู้สึกเราเหมือนที่เราแคร์และรักเค้ามากคำพูดเหล่านี้มันจะไม่ออกมา คำนี้มันยังดังก้องอยู่ในหัวเราจนทุกวันนี้ การจากกันทั้งๆที่ยักรักกันมันเป็นอะไรที่ทำใจยาก ถึงแม้เรารักเค้ามากแต่เราทนไม่ได้ที่เค้าไม่เห็นความสำคัญของเรา และเป็นอย่างเดียวที่เราขอจากเธอ เราเลือกเดินออกมาเองเราเจ็บมากเราคิดถึงเค้าทุกนาที แต่เราก็ยังส่องเฟสเธอตลอดเธอภายนอกเธออาจจะดูเข้มแข็ง แต่เรารู้ภายในเธอก็คงเจ็บไม่น้อยไปกว่าเราเพียงแต่ในศักดิ์ศรีที่เธอมี เธอคงไม่ยอมมาขอโทษเราและทำให้เรารู้สึกดีขึ้น และเราจะรอวันที่เธอนั้นรู้สึกว่าเราสำคัญกับเธอ เราให้อภัยได้เสมอเพียงแค่เธอบอกมาว่า "ขอโทษนะ"
ของตายก็มีหัวใจ
เดินออกมาเอง แต่เจ็บเอง
เรารู้จักผู้หญิงคนนึงมาเป็น 10 ปี และแอบชอบ 10ปีที่ผ่านมา เราส่องเฟสเธอตลอด ไม่ว่าจะเป็นชีวิตสมัยมหาลัย จนเธอจบและทำงาน เธอมักเก็บแมวพิการมาเลี้ยงและเอาใจใส่รักมันมาก มีอยู่ที่บ้านเกือบ 30 ตัว เราปลื้มเธอมาก แต่เราเพิ่งได้มีโอกาศคุยกันจริงจังเมื่อกลางปีที่แล้ว เธอทักมาเล่าเรื่องลูกค้าของเธอเพราะว่าเราไปกด like และคอมเม้นเธอคงอยากระบายอะไรสักอย่างกับใคร เราคุยกันยาวสัพเพเหระ ตั้งแต่ 3 ทุ่มถึง ตี 5 และตั้งแต่วันนั้นมาเธอก็จะโทรหาเราทุกคืน เราทำงานฟรีแลนซ์เป็นมัณฑนากรทำงานกลางคืนจะนอนช่วงเช้า และเธอก็ขายเครื่องประดับออนไลน์นอนดึกเหมือนกันเลยยิ่งทำให้เราคุยกันได้ง่ายขึ้นและมีเวลาให้กันตลอด จากคุยแค่กลางคืนก็กลายเป็นเกือบตลอดเวลาที่มีโอกาศจนความรู้สึกมันเริ่มก่อตัวจากตอนไหนไม่รู้ได้ กลายเป็นความรัก ความผูกพัน เธอจะเป็นคนที่เยอะพอสมควรในเรื่องผู้หญิง เวลามีคนมาคอมเม้นหรือกด like เธอมักจะถามตลอดว่าใคร เวลาตอนคุยกันหากมีเสียงแชทเด้งขึ้นมาเธอก็จะต้องให้แคปให้ดูว่าใคร เราไม่ได้มีใครหรือคบใครอยู่แล้ว บางครั้งก็มีน้องหรือลูกค้าบ้างเราก็ยอมบล็อคให้หากเธอไม่ชอบหรือไม่พอใจ เรายอมเธอหมดทุกอย่าง เราไม่เรื่องมากไม่จู้จี้ จุกจิก เราไม่เคยขออะไรจากเธอเลย ความรัก เวลา เรามักบอกเธออยู่เสมอเราขอแค่อย่างเดียว ขอแค่อย่าทำให้รู้สึกว่าเราไม่สำคัญ ถึงแม้บางครั้งจะมีแต่เราก็ยอมข่มใจเลือกที่จะไม่โกรธเพราะเราไม่อยากเสียเธอไป....เราคบกันแบบนี้จนเกือบจะครบปีและนัดกันว่าผมจะบินลงไปเจอเธอที่กรุงเทพในปลายเดือนหน้า
จนมีเหตุการณ์นึงเกิดขึ้น มีผู้หญิงมาคอมเม้นซึ่งคอมเม้นแค่ว่า 55555 ซึ่งผู้หญิงคนนี้เธอก็บ่นหลายครั้งเราก็บอกแล้วว่าเป็นแค่น้องที่รู้จักกันไม่มีอะไร แต่ครั้งนี้เธอส่งแชทมาให้เลือกว่าจะให้ทำยังไง
เราเจ็บมากที่หัวใจเราคิดในใจว่า หากเค้าแคร์ความรู้สึกเราเหมือนที่เราแคร์และรักเค้ามากคำพูดเหล่านี้มันจะไม่ออกมา คำนี้มันยังดังก้องอยู่ในหัวเราจนทุกวันนี้ การจากกันทั้งๆที่ยักรักกันมันเป็นอะไรที่ทำใจยาก ถึงแม้เรารักเค้ามากแต่เราทนไม่ได้ที่เค้าไม่เห็นความสำคัญของเรา และเป็นอย่างเดียวที่เราขอจากเธอ เราเลือกเดินออกมาเองเราเจ็บมากเราคิดถึงเค้าทุกนาที แต่เราก็ยังส่องเฟสเธอตลอดเธอภายนอกเธออาจจะดูเข้มแข็ง แต่เรารู้ภายในเธอก็คงเจ็บไม่น้อยไปกว่าเราเพียงแต่ในศักดิ์ศรีที่เธอมี เธอคงไม่ยอมมาขอโทษเราและทำให้เรารู้สึกดีขึ้น และเราจะรอวันที่เธอนั้นรู้สึกว่าเราสำคัญกับเธอ เราให้อภัยได้เสมอเพียงแค่เธอบอกมาว่า "ขอโทษนะ"