บอนไซหัวใจมนุษย์
------------------------
บอนไซ ไม้ประดับที่สวยงามตามจิตนาการของแต่ละคนที่จะสร้างขึ้น เราต้องการรูปแบบไหน เราแค่ก็ตัดแต่งกิ่งก้านสาขาออก ใช้ลวดหมัดแล้วดัด ตามความต้องการของเรา รูปทรงต่างๆ อยากให้ไปซ้าย ไปขวา ลงล่าง ขึ้นบน คด งอ ได้ทุกอย่างตามที่เราต้องการ แต่ต้องทำตั้งแต่ยังต้นเล็ก กิ่งอ่อนๆ เพราะจะดัดง่าย ไม่แข็งจนยากที่จะดัด และจะหักไม่สวยงาม แล้วก็ปล่อยให้โตจนได้รูปร่างเป็นไปตามที่เราต้องการ ตามที่เราคาดหวังจะให้เป็น แล้วก็คอยตกแต่งไปเรื่อยๆ
แล้วเมื่อเอาไปเปรียบกับต้นไม้ทั่วไป ที่โตอย่างอิสระ บางต้นก็สวยด้วยตัวมันเอง บางต้นก็รกรุงรัง กิ่งระเกะระกะไปหมด ดูแล้วไม่สวยเอาซะเลย แต่ก็จะมีบางต้นที่ถูกเจ้าของดูแล ตัดแต่งกิ่งบ้าง ดูแลไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง ให้โตอย่างอิสระ ใส่ปุ๋ย ให้น้ำ แล้วก็โตอย่างสมบูรณ์สวยงาม แม้ไม่ได้ถูกรัด มัด หรือดัดไปมา ต้นไม้ต้นนั้นก็จะให้ลูกให้ผลได้อย่างดี
แล้วถ้าลองเอาหัวใจของคนเรา ไปใส่ไว้ในบอนไซล่ะ เราจะชอบหรือเปล่า แล้วเราอยากได้ชีวิตที่เป็นแบบไหนกัน
เป็นแบบ บอนไซ ดีไหม สวยงามแน่นอนตามที่เจ้าของอยากให้เป็น โตขึ้นก็ยังคงเป็นแบบนั้นเสมอ ตัวเองชอบไหมอันนี้ไม่แน่ใจแล้วแต่คน ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทุกครั้งที่มีกิ่งก้านใหม่ๆ ใบใหม่ๆ ก็จะโดดตัด โดดดัด อยู่ตลอดเวลา สวยตั้งแต่เด็กยันแก่เลย จนเจ้าของนั้นทิ้งเราไป แล้วเราก็โตแบบไม่สวยงามดั่งเดิม บางคนอาจชอบเพราะไม่ต้องคิด ไม่ต้องสนใจว่าจะเป็นอย่างไร มีคนคอยทำให้เราเอง สบายแถมสวยงามด้วย แต่บางคนอาจอึดอัด ทรมาน คิดเสมอทำไมเราต้องเกิดมาเป็นแบบนี้ เราไม่ชอบในแบบที่เป็นตอนนี้ อยากมีความคิดเป็นของตัวเอง อยากทำอะไรด้วยตัวเอง แบบบอนไซก็ไม่ได้เหมาะกับทุกคน
หรือแบบต้นไม้โตขึ้นเองอย่างมีอิสระ ไม่มีใครดูแลหรือดูแลแบบไม่ใส่ใจ โตมาแบบไม่มีทิศทาง ดีก็ดีไป แย่ก็แย่เลย กิ่งก้านก็เยอะแยะดูไม่สวยงามเหมือนกับปัญหาที่แก้ไม่ได้ รอใครสักคนมาช่วย เหมือนต้นเฟื่องฟ้า ที่มีกิ่งก้านเยอะแยะมากมาย หากไม่ตัดแต่งบ้างก็จะรกไปหมด แม้มีดอกที่สวยงามแต่ก็อาจทำให้ดูไม่สบายตาเพราะกิ่งก้านที่เยอะเกินไป คล้ายกับคนเราที่โตมาแบบไม่คนดูแล ไม่มีคนชี้นำทาง ไม่มีคนสั่งสอนถูกผิด โตขึ้นมามีก็โอกาสพลาดพลั้งได้มากกว่าคนอื่น
สุดท้ายต้นไม้ที่โตมาแบบอิสระเหมือนกัน แต่มีคนดูแลเอาใจใส่ตอนเริ่มต้น ได้รับการสั่งสอน คอยชี้แนะนำ แต่ก็ไม่ได้บังคับเรามากจนเกินไป ปล่อยให้เราโต ปล่อยให้เรามีความคิดที่อิสระ แต่ก็ยังมองอยู่ห่างไม่ให้เราหลงทาง แนะนำชี้ทางถูกผิด แต่ก็จะให้เติบโตด้วยความคิดที่เป็นอิสระ ไม่ครอบงำในความคิด อยากทำอะไรได้ทำ แต่ต้องไม่ออกนอกลู่นอกทางไปในทางที่ไม่ดี เติบโตอย่างมีคุณภาพ รากฐานมั่นคงจากการดูแลตั้งแต่เริ่มต้น พอเติบโตก็สูงสง่าด้วยตัวของตัวเอง แม้คนดูแลไม่อยู่แล้ว เราก็ยังสามารถใช้ชีวิตได้ด้วยตัวเองได้อย่างดี เหมือนกับต้นมะม่วง ต้นทุเรียน ถ้าเจ้าของดูแลดีตั้งแต่ต้น คอยตัดแต่งกิ่งบ้าง ลดน้ำใส่ปุ๋ย ลำต้นก็โปร่งรับแสงได้ดี แข็งแรง และได้ผลผลิตที่ดี ลูกใหญ่ ได้ราคา หากไม่ดูแล แม้ต้นใหญ่ กิ่งก้านเยอะ ออกลูกผลเหมือนกัน แต่ลูกที่ได้นั้นจะเล็ก ไม่มีคุณภาพ ราคาก็น้อยลง ยิ่งลูกติดมาก คุณภาพก็ไม่ดีเท่าที่ควร
ผมโตมาแบบอิสระไม่ได้ถูกดัดหรือถูกตัดอะไรมากมาย ปุ๋ยที่ได้ก็ไม่ใช่ปุ๋ยเกรดเอ เป็นซีหรือดีด้วยซ้ำ แต่ก็ถูกดูแลเป็นอย่างดี ค่อยแนะนำไม่ให้เราเดินทางผิด และก็ให้เราตัดสินใจในสิ่งที่เราอยากจะเป็น แค่ดูแลตัวเองได้ไม่เดือดร้อนคนอื่น เท่านี้ผมคิดว่าก็โชคดีกว่าหลายๆคนที่พบเจอแล้ว
บอนไซแม้จะสวย แต่เชื่อได้ว่าหากให้ทุกคนเป็น อาจจะมีส่วนน้อยมากๆที่อยากจะเป็น เพราะมนุษย์ต้องการอิสระ มนุษย์ต้องการความคิดสร้างสรรค์ไม่ยึดคิดอยู่ในกรอบ
ตอนนี้เราดูแลใครอยู่บ้างหรือเปล่า เราเห็นเขาเป็นบอนไซที่สวยงามในแบบที่เราอยากให้เป็น หรือเป็นต้นไม้ที่อยากเห็นเขาเติบโตไปในอนาคตที่สดใส สวยงามและมั่นคง
credit phto : pixabay.com
บอนไซหัวใจมนุษย์
------------------------
บอนไซ ไม้ประดับที่สวยงามตามจิตนาการของแต่ละคนที่จะสร้างขึ้น เราต้องการรูปแบบไหน เราแค่ก็ตัดแต่งกิ่งก้านสาขาออก ใช้ลวดหมัดแล้วดัด ตามความต้องการของเรา รูปทรงต่างๆ อยากให้ไปซ้าย ไปขวา ลงล่าง ขึ้นบน คด งอ ได้ทุกอย่างตามที่เราต้องการ แต่ต้องทำตั้งแต่ยังต้นเล็ก กิ่งอ่อนๆ เพราะจะดัดง่าย ไม่แข็งจนยากที่จะดัด และจะหักไม่สวยงาม แล้วก็ปล่อยให้โตจนได้รูปร่างเป็นไปตามที่เราต้องการ ตามที่เราคาดหวังจะให้เป็น แล้วก็คอยตกแต่งไปเรื่อยๆ
แล้วเมื่อเอาไปเปรียบกับต้นไม้ทั่วไป ที่โตอย่างอิสระ บางต้นก็สวยด้วยตัวมันเอง บางต้นก็รกรุงรัง กิ่งระเกะระกะไปหมด ดูแล้วไม่สวยเอาซะเลย แต่ก็จะมีบางต้นที่ถูกเจ้าของดูแล ตัดแต่งกิ่งบ้าง ดูแลไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง ให้โตอย่างอิสระ ใส่ปุ๋ย ให้น้ำ แล้วก็โตอย่างสมบูรณ์สวยงาม แม้ไม่ได้ถูกรัด มัด หรือดัดไปมา ต้นไม้ต้นนั้นก็จะให้ลูกให้ผลได้อย่างดี
แล้วถ้าลองเอาหัวใจของคนเรา ไปใส่ไว้ในบอนไซล่ะ เราจะชอบหรือเปล่า แล้วเราอยากได้ชีวิตที่เป็นแบบไหนกัน
เป็นแบบ บอนไซ ดีไหม สวยงามแน่นอนตามที่เจ้าของอยากให้เป็น โตขึ้นก็ยังคงเป็นแบบนั้นเสมอ ตัวเองชอบไหมอันนี้ไม่แน่ใจแล้วแต่คน ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทุกครั้งที่มีกิ่งก้านใหม่ๆ ใบใหม่ๆ ก็จะโดดตัด โดดดัด อยู่ตลอดเวลา สวยตั้งแต่เด็กยันแก่เลย จนเจ้าของนั้นทิ้งเราไป แล้วเราก็โตแบบไม่สวยงามดั่งเดิม บางคนอาจชอบเพราะไม่ต้องคิด ไม่ต้องสนใจว่าจะเป็นอย่างไร มีคนคอยทำให้เราเอง สบายแถมสวยงามด้วย แต่บางคนอาจอึดอัด ทรมาน คิดเสมอทำไมเราต้องเกิดมาเป็นแบบนี้ เราไม่ชอบในแบบที่เป็นตอนนี้ อยากมีความคิดเป็นของตัวเอง อยากทำอะไรด้วยตัวเอง แบบบอนไซก็ไม่ได้เหมาะกับทุกคน
หรือแบบต้นไม้โตขึ้นเองอย่างมีอิสระ ไม่มีใครดูแลหรือดูแลแบบไม่ใส่ใจ โตมาแบบไม่มีทิศทาง ดีก็ดีไป แย่ก็แย่เลย กิ่งก้านก็เยอะแยะดูไม่สวยงามเหมือนกับปัญหาที่แก้ไม่ได้ รอใครสักคนมาช่วย เหมือนต้นเฟื่องฟ้า ที่มีกิ่งก้านเยอะแยะมากมาย หากไม่ตัดแต่งบ้างก็จะรกไปหมด แม้มีดอกที่สวยงามแต่ก็อาจทำให้ดูไม่สบายตาเพราะกิ่งก้านที่เยอะเกินไป คล้ายกับคนเราที่โตมาแบบไม่คนดูแล ไม่มีคนชี้นำทาง ไม่มีคนสั่งสอนถูกผิด โตขึ้นมามีก็โอกาสพลาดพลั้งได้มากกว่าคนอื่น
สุดท้ายต้นไม้ที่โตมาแบบอิสระเหมือนกัน แต่มีคนดูแลเอาใจใส่ตอนเริ่มต้น ได้รับการสั่งสอน คอยชี้แนะนำ แต่ก็ไม่ได้บังคับเรามากจนเกินไป ปล่อยให้เราโต ปล่อยให้เรามีความคิดที่อิสระ แต่ก็ยังมองอยู่ห่างไม่ให้เราหลงทาง แนะนำชี้ทางถูกผิด แต่ก็จะให้เติบโตด้วยความคิดที่เป็นอิสระ ไม่ครอบงำในความคิด อยากทำอะไรได้ทำ แต่ต้องไม่ออกนอกลู่นอกทางไปในทางที่ไม่ดี เติบโตอย่างมีคุณภาพ รากฐานมั่นคงจากการดูแลตั้งแต่เริ่มต้น พอเติบโตก็สูงสง่าด้วยตัวของตัวเอง แม้คนดูแลไม่อยู่แล้ว เราก็ยังสามารถใช้ชีวิตได้ด้วยตัวเองได้อย่างดี เหมือนกับต้นมะม่วง ต้นทุเรียน ถ้าเจ้าของดูแลดีตั้งแต่ต้น คอยตัดแต่งกิ่งบ้าง ลดน้ำใส่ปุ๋ย ลำต้นก็โปร่งรับแสงได้ดี แข็งแรง และได้ผลผลิตที่ดี ลูกใหญ่ ได้ราคา หากไม่ดูแล แม้ต้นใหญ่ กิ่งก้านเยอะ ออกลูกผลเหมือนกัน แต่ลูกที่ได้นั้นจะเล็ก ไม่มีคุณภาพ ราคาก็น้อยลง ยิ่งลูกติดมาก คุณภาพก็ไม่ดีเท่าที่ควร
ผมโตมาแบบอิสระไม่ได้ถูกดัดหรือถูกตัดอะไรมากมาย ปุ๋ยที่ได้ก็ไม่ใช่ปุ๋ยเกรดเอ เป็นซีหรือดีด้วยซ้ำ แต่ก็ถูกดูแลเป็นอย่างดี ค่อยแนะนำไม่ให้เราเดินทางผิด และก็ให้เราตัดสินใจในสิ่งที่เราอยากจะเป็น แค่ดูแลตัวเองได้ไม่เดือดร้อนคนอื่น เท่านี้ผมคิดว่าก็โชคดีกว่าหลายๆคนที่พบเจอแล้ว
บอนไซแม้จะสวย แต่เชื่อได้ว่าหากให้ทุกคนเป็น อาจจะมีส่วนน้อยมากๆที่อยากจะเป็น เพราะมนุษย์ต้องการอิสระ มนุษย์ต้องการความคิดสร้างสรรค์ไม่ยึดคิดอยู่ในกรอบ
ตอนนี้เราดูแลใครอยู่บ้างหรือเปล่า เราเห็นเขาเป็นบอนไซที่สวยงามในแบบที่เราอยากให้เป็น หรือเป็นต้นไม้ที่อยากเห็นเขาเติบโตไปในอนาคตที่สดใส สวยงามและมั่นคง