ขอเปรียบเทียบกับคำพูดที่ว่า อยากทำอะไรให้รีบทำ
รักใครให้รีบบอก ขัดใจกับใครให้รีบเคลียร์
เวลาของชีวิตคนเราไม่เท่ากัน เราไม่รู้ว่าในอนาคต
เราหรือคนที่เรารักจะไปก่อนกัน แต่ท้ายที่สุดแล้ว
ก็ทุกคนต้องจากกันอยู่ดี...
นั่นคือเหตุผลที่ต้องใช้ทุกวันเวลาให้คุ้มค่าและมีแต่ความทรงจำที่ดีที่สุด
เตชิตกับกัญญาวีร์โชคดีที่ได้เจอกันและรักกัน
แต่โชคร้ายที่ต้องพรากจากกันเร็วเกินไป
ห้านาทีสุดท้ายที่มีแค่ชิปกับความทรงจำในใจ
ห้านาทีสุดท้ายผ่านจอคอม มันทรมานมากสำหรับคนรักกัน
อีกคนที่รู้ว่าตัวเองตายไปแล้ว รู้สึกนึกคิดได้ทุกอย่างจากชิป รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดทุกอย่าง
อีกคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ได้แต่สื่อสารกับคนรักผ่านจอคอม สัมผัสผ่านจอคอม เจ็บปวดยิ่งกว่าคนที่จากไป
เมื่อความสุขเพียงห้านาทีสุดท้ายจบลง
เหลือเพียงความเงียบและความว่างเปล่า
สิ่งนี้มันบีบหัวใจมาก
ถ้านี่พูดแทนเตชิตได้ ก็อยากจะพูดว่า
"ดีใจที่ได้เจอกันอีกนะ ตัวเองจะอยู่ในความทรงจำของเค้าตลอดไป"
กุหลาบเกราะเพชร ฉากจบที่นิ่งๆ ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่บีบหัวใจมาก