เรากับแฟนเก่าคบกันมา4ปี เขาตามใจ เขาดูแลเรามาดีตลอด แต่อาจจะมีทะเลาะกันบ้าง ตามประสาชีวิตคู่ เราก็ไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้จะต้องเลิกกัน เพราะเราเข้ากันมาก เป็นทั้งพี่ ทั้งเพื่อน ทั้งน้อง เป็นทุกอย่างให้กันและกัน แต่มันมีช่วงชีวิตหนึ่งที่ทำให้เราต้องไกลกัน ด้วยหน้าที่ เราต้องมาเรียนที่กทม เขาอยู่ ตจว. ช่วงนั้นแหล่ะคือจุดเปลี่ยน ที่ทำให้เราต้องเลิกกันอย่างจริงจัง เราเป็นคนไม่ชอบพิมพ์ ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ เราเรียนด้วย ทำงานด้วย กลับจากทำงาน กลับจากเรียน รู้สึกเหนท่อยมาก ทะเลาะกันแทบทุกวัน เรื่องเราไม่สนใจ ว่าเราทำไมไม่มีเวลาว่างคุยเลย แต่ตอนนั้นือเหนื่อยคือสุดๆจริงๆ เลยตัดสินใจเลิก เลิกได้ไม่นาน เราก็เจอกับแฟนคนปัจจุบัน  เขาน่าตาดีกว่าคนเก่ามาก เขาดูเป็นผู้ใหญ่ น่าจะเข้าใจชีวิตเรามากกว่าคนที่ผ่านมา เพราะคนเก่าเราเป็นรุ่นน้อง เราเลยตัดสินใจคบกับแฟนคนปัจจุบัน คบกันมาแรกๆคือดีมาก ดูแลเทคแคร์ มีความเป็นผู้ใหญ่สูงมาก สเป็คเราทุกอย่าง จนตอนนั้นเราลืมแฟนเก่าที่คบกันมา4ปีไปเลยในเวลาแค่ไม่กี่เดือน แต่พอมันผ่านมาสักพัก เราเริ่มรู้สึกไม่โอเค กับคนปัจจุบัน ด้วยความที่เค้าขี้หวงมาก ทำอะไรก็ต้องอยู่ในสายตาตลอด เลิกงานก็ต้องกลับห้อง ห้ามถเลถไหล เราเลยรู้สึกอึดอัด เพราะเดิมเราเป็นคนชอบเที่ยว ชอบสังสรรค์ แต่พอมาโดนควมคุมแบบนี้เราเลยอึดอัด เลยเกิดการเปรียบเทียบกับคนเก่า ว่าทำไมพอคบกับคนนี้ แล้วต้องเป็นแบบนี้อึดอัดแบบนี้ ตอนนี้มันเหมือนมีกำแพงกำแพงนึงที่เราสร้างขึ้นมาตอนคบกับแฟนคนปัจจุบัน เพราะเรามีเรื่องอะไรเราไม่กล้าปรึกษา ไม่กล้าพูดคุย เพราะเรากลัวว่าเค้าจะมองความคิดของเราว่าเป็นดเด็ก กลัวเขาไม่เห็นด้วยในสิ่งที่เราคิด ในสิ่งที่เราอยากจะทำ สิ่งมันต่างกันกับตอนที่คบกับแฟนเก่าคนนั้นมาก ซึ่งกับคนนั้นเรากล้าคุย กล้าเปิดใจทุกอย่าง และรู้สึกไม่อึดอัดเลยตอนคบกัน ตอนนี้เราคิดถึงเค้ามาก อยากกลับไป แต่เราไม่มีโอกาสได้กลับไป เพราะเรารู้ดีว่ายังไงเค้าก็ไม่กลับมา ต่อให้ร้องไห้เป็นสายเลือดเค้าก็ไม่กลับมา เราควรจะทำยังไงดี เราคิดถึงเค้ามาก อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่อีกใจก็ยังรักคนปัจจุบัน เพราะอีกอย่างเค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ถ้าเราจะทิ้งเค้ากลับไปหาคนเก่ามันก็จะดูใจร้ายไป เพราะว่าเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด มีแต่เราเองที่ยังไม่ลืมคนเก่า ตอนนี้เราควรทำยังไงดี