วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการจับมือรอบเฟสติวัล
หลังจากที่ผมจับมือกับคามิและโอชิตัวเองแล้ว
อยู่ดีๆอะไรก็ไม่รู้พาผมเดินเข้าไปในเลนของครูแก้ว วันนี้เลนขยับตามปกติพอถึงคิวเข้าไปจับมือ
ผม : สวัสดีคร้าบ
ครูแก้ว : สวัสดีค่ะ
ผม: ไม่รู้จะพูดอะไร แค่เห็นหน้าก็ดีใจแล้ว
แล้วครูแก้วก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆแล้วจ้องตา
ครูแก้ว : อ่ะ มองหน้าให้นานๆเลยนะ
ผม : อย่าเล่นแบบนี้ดิ
ครูแก้ว : ไม่ได้เล่นอะไรเลย
สตาฟ:หมดเวลาครับ
ครูแก้ว :แล้วเจอกันใหม่นะคะ
ผมปล่อยมือแล้วก็บ๊ายบาย เดินหยิบกระเป๋ากับนาฬิกา เดินออกมาใส่นาฬิกาไม่เป็นเลย ยอมรับว่าเสียอาการมาก
ครั้งที่ 2 รอบบ่ายโมงครึ่ง
ครูแก้วทักขึ้นว่า : ติดใจเหรอ มาอีกรอบแล้ว
ผม : ชอบครูแก้วนะครับ
ครูแก้ว : แค่ชอบเองเหรอ ทำไมไม่รักเลยหล่ะ
ผม : รักก็ได้ครับ
ครูแก้ว : รักเหมือนกันค่ะ
สตาฟ: หมดเวลา
ผมบ๊ายบายแล้วเดินออกจากเลน ผมแทบดิ้นตาย ผมไม่เคยโดนตกหนักขนาดนี้ ผมไม่เคยบอกรักเมมคนไหน แม้แต่คามิและโอชิของตัวเอง
รอบสุดท้าย สี่โมงครึ่ง
ผมมาต่อแถวตอนห้าโมงเย็น ข้างในบุก็สองขด ตรงที่ผมรอเข้าก็สี่ขด ผมไม่รู้ว่าจะทันไหม ลองเสี่ยงเอาแล้วกัน พอถึงคิวผม
ผม : สวัสดีครับ
ครูแก้ว : อ่า สวัสดีค่ะ
ผม : ไม่รู้จะพูดอะไร แค่อยากเห็นหน้าเฉยๆ
ครูแก้ว : แต่แก้วอยากได้ยินเสียง
ผม : รักนะคะ
ครูแก้ว : อะไรนะ ไม่ได้ยินเลย
ผม : รักนะครับ
ผมพูดออกไปเสียงดังพอสมควร จนผมก็ตกใจตัวเองเหมือนกัน เหมือนถูกแกล้งว่าไม่ได้ยิน
แล้วครูแก้วก็ตอบกลับมาว่า : รักเหมือนกันค่ะ
สตาฟ : หมดเวลาครับ
ผมบ๊ายบายครูแก้ว แล้วเดินออกมาจากเลน ผมว่าผมตกหลุมรักครูแก้วแล้วหล่ะ ครั้งหน้าถ้าได้รูปสุ่มครูแก้ว ผมจะเก็บรักษาอย่างดี สงสัยผมคงต้องกดทูช๊อตกับครูแก้วแล้วหล่ะ
จากที่ผมไปจับมือครูแก้วในครั้งนี้ ผมคงเจอของจริงเข้าให้แล้วหล่ะ ผมรู้สึกเสียอาการมาก ผมได้โอชิเพิ่มอีกคนแล้วครับ
ขอบคุณครับ
รักนะคะ ครูแก้วคนสวย 😊😍