อยากฟังประสบการ์ณอกหักของแต่ละคน
ผมขอเล่าประสบการ์ณของผมก่อนแล้วกัน เรื่องมีอยู่ว่า ผมมีคนที่คุยด้วยคนหนึ่งเราคุยกันมา6เดือน ตอนแรกที่เข้าไปคุยคือเขาพึ่งโดนเทจะคนๆหนึ่งมาแล้วผมก็เข้าไปคุยเราก็คุยกันมาสักพักได้ 2เดือน ผมก็ลองขอคบดูแต่เขาบอกว่าขอเวลาทำความรู้จักกันอีกหน่อยเราก็คุยมาเลือยๆจนผ่านไป 5เดือน เขาก็มาบอกผมว่าตอนไหนจะขอเป็นแฟนสักทีถ้าไม่ขอเดียวจะขอเองนะแต่อีกสักพัก ด้วยความที่ผมเคยถูกปฎิเสษไปครั้งหนึ่งผมเลยไม่กล้า พอผ่านไปอีกแปปหนึ่งผมก็ไปเที่ยวกับเธอ แต่หลังจากกลับมาจากเที่ยวก็รู้สึกเธอแปลกไป ตอบช้า ออนไม่ตอบ จนมาถึงตอนนี้ก็ 6 เดือนที่เราคุยกัน จนมาถึงประมาณกลางเดือนเธอโกหกว่าลบแมสเสดผมทิ้ง แต่ผมก็จับได้ ผมเลยถามตรงๆ ว่าทำไมต้องโกหกกันด้วย เขาก็บอกว่า ไม่อยากตอบ ผมเลยถามว่า 6 เดือนที่คุยกันมาผมเคยชนะใจเธอหรือยังหรือแพ้ไปแล้ว คำตอบที่ได้คือ ก็ชนะไปแล้วจนตอนนี้รู้สึกเฉยๆ ผมก็ถามอีกว่า ถามจะขอตอนนี้ทันไหม เขาก็บอกผมว่า ไม่ทันแล้ว มันรู้สึกอิ่มตัวแล้ว แล้วเขาก็ขอโทษผม หลังจากนั้นผมก็เป็นคนบอกว่า งั้นเราพอเถอะ ไม่ไหวเราเหนือยที่ต้องรอ ประมาณผมเป็นคนบอกให้เลิกคุยกันแต่ผมเจ็บเอง หลังจากนั้นเราก็เลิกคุยกัน และต่อมาผมก็ฟังเพลงอะไรก็เศร้าไปหมด เพลงรักนิฟังไม่ได้เลย ไปที่ไหนก็มีแต่ความทรงจำที่ผมกับเธอสร้างขึ้นมาด้วยกัน
แต่อย่างน้อยเธอก็สอนให้ผมได้รู้ในหลายๆเรื่อง ผมไม่โกรธเธอนะ ผมโกรธตัวเองที่ไม่ชัดเจนกับเธอ และปล่อยปละละเลย จนทำให้ความรู้สึกของเธอเปลี่ยนไป เรื่องของผมก็มีแค่นี้และครับ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ปล.มาจากชีวิตจริงของผม
อยากฟังประสบการ์ณอกหักของแต่ละคน
ผมขอเล่าประสบการ์ณของผมก่อนแล้วกัน เรื่องมีอยู่ว่า ผมมีคนที่คุยด้วยคนหนึ่งเราคุยกันมา6เดือน ตอนแรกที่เข้าไปคุยคือเขาพึ่งโดนเทจะคนๆหนึ่งมาแล้วผมก็เข้าไปคุยเราก็คุยกันมาสักพักได้ 2เดือน ผมก็ลองขอคบดูแต่เขาบอกว่าขอเวลาทำความรู้จักกันอีกหน่อยเราก็คุยมาเลือยๆจนผ่านไป 5เดือน เขาก็มาบอกผมว่าตอนไหนจะขอเป็นแฟนสักทีถ้าไม่ขอเดียวจะขอเองนะแต่อีกสักพัก ด้วยความที่ผมเคยถูกปฎิเสษไปครั้งหนึ่งผมเลยไม่กล้า พอผ่านไปอีกแปปหนึ่งผมก็ไปเที่ยวกับเธอ แต่หลังจากกลับมาจากเที่ยวก็รู้สึกเธอแปลกไป ตอบช้า ออนไม่ตอบ จนมาถึงตอนนี้ก็ 6 เดือนที่เราคุยกัน จนมาถึงประมาณกลางเดือนเธอโกหกว่าลบแมสเสดผมทิ้ง แต่ผมก็จับได้ ผมเลยถามตรงๆ ว่าทำไมต้องโกหกกันด้วย เขาก็บอกว่า ไม่อยากตอบ ผมเลยถามว่า 6 เดือนที่คุยกันมาผมเคยชนะใจเธอหรือยังหรือแพ้ไปแล้ว คำตอบที่ได้คือ ก็ชนะไปแล้วจนตอนนี้รู้สึกเฉยๆ ผมก็ถามอีกว่า ถามจะขอตอนนี้ทันไหม เขาก็บอกผมว่า ไม่ทันแล้ว มันรู้สึกอิ่มตัวแล้ว แล้วเขาก็ขอโทษผม หลังจากนั้นผมก็เป็นคนบอกว่า งั้นเราพอเถอะ ไม่ไหวเราเหนือยที่ต้องรอ ประมาณผมเป็นคนบอกให้เลิกคุยกันแต่ผมเจ็บเอง หลังจากนั้นเราก็เลิกคุยกัน และต่อมาผมก็ฟังเพลงอะไรก็เศร้าไปหมด เพลงรักนิฟังไม่ได้เลย ไปที่ไหนก็มีแต่ความทรงจำที่ผมกับเธอสร้างขึ้นมาด้วยกัน
แต่อย่างน้อยเธอก็สอนให้ผมได้รู้ในหลายๆเรื่อง ผมไม่โกรธเธอนะ ผมโกรธตัวเองที่ไม่ชัดเจนกับเธอ และปล่อยปละละเลย จนทำให้ความรู้สึกของเธอเปลี่ยนไป เรื่องของผมก็มีแค่นี้และครับ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ปล.มาจากชีวิตจริงของผม