สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พันทิปทุกคน... ปกติจะเป็นแค่คนอ่านกระทู้ แต่คราวนี้มันไม่ไหวแล้วจริงๆ อยากหาที่ระบาย อยากหาทางออก อยากได้ยินคำปลอบใจหรือคำแนะนำดีๆ
เราเพิ่งเรียนจบมหาลัยค่ะ วัยแห่งการเปลี่ยนแปลงที่หลายคนมีอนาคตสดใส ได้เลือกทำในสิ่งที่รัก ตรงกันข้ามกับเรา แค่เริ่มต้นมันก็แย่ อยู่ดีๆ ทุกอย่างก็เหมือนพังลงหมด ทั้งงาน ความรัก ทั้งเพื่อนๆ รอบตัว ไม่คิดว่าชีวิตจะต้องมาซวยเจออะไรแบบนี้
จริงๆ แล้ว ตอนเรียนอยู่มหาลัยเรามีความสุขมากนะคะ เราเป็นคนหน้าตาค่อนข้างดีคนนึงเลยล่ะ เข้ามาปี 1 ได้เป็นลีดคณะ มีรุ่นพี่เข้ามาจีบเยอะ และสุดท้ายเราก็มีแฟนเป็นเพื่อนต่างคณะค่ะ เค้าดูแลเราดีมากๆ มารอเราเลิกเรียนและไปส่งบ้านทุกวัน ช่วงนั้นเราแฮปปี้มากๆ เลย
จนปิดเทอมขึ้นปี 4 เราก็อยากดูดีขึ้น เราออกกำลังกายเพื่อลดน้ำหนัก หาครีมมาทาหน้า อยากให้หน้าใสเหมือนเน็ตไอดอล อย่าเพิ่งด่าเราโง่เลยค่ะที่ไปซื้อครีมอะไรแบบนี้มาใช้ แต่ที่กล้าเพราะเพื่อนเราขาย ก็คิดว่าเลือกมาแล้ว ซวยไปอีกเพราะหน้าเราเริ่มแพ้ ผื่นขึ้น มีสิวขึ้นจากที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พอรู้ตัวว่าแย่แล้วเราก็หยุดใช้ทันที แต่สิวขึ้นหน้าเยอะเลยทั้งแก้ม หน้าผาก ใต้คาง แดงทั่วหน้า จนคนแถวบ้านก็มอง เราหมดความมั่นใจไปเลย พอเปิดเทอมมา แฟนเจอเรา เค้าตกใจมาก แล้วก็ตวาดใส่เราให้รีบไปรักษาให้หายเดี๋ยวนั้น แต่คนเป็นสิวแพ้ครีมมันรักษากันง่ายที่ไหน แฟนก็ไม่เข้าใจ และอารมณ์เสียใส่ตลอด จนมีคำนึงที่จุกมาก เค้าบอกว่า เค้าไม่ได้อยากมีแฟนหน้าสิว คบกันมาเกือบ 3 ปี เจอคำนี้เข้าไป เรานอยด์ไปเป็นอาทิตย์เลย
ตอนช่วงรับน้อง ที่เริ่มมีน้องลีดปี 1 เข้ามา เราต้องไปแนะนำตัวแล้วก็สอนลีด มีน้องคนนึงพูดว่า หน้าแบบนี้เป็นลีดได้ด้วยหรอ ตอนนั้นคือแย่มาก อายมาก อยากด่าแต่ก็ทำไม่ได้ เราไปเรียนไม่มีความสุขเลย เดินเจอใครก็ต้องพยายามก้มหน้า เพื่อนคณะอื่นเจอกันปกติจะทักกัน ก็ไม่ทัก บางคนก็ทำเหมือนไม่อยากคุยด้วยซ้ำ
เกือบทุกเย็นเราต้องไปหาหมอฉีดสิว กดสิว หลังทำหน้าจะยิ่งพังไปกว่าเก่า มันเหมือนเป็นกรรมนะที่จู่ๆ ก็ต้องมาทรมานแบบนี้ ถูกคนมองดูถูก เหยียด เราพยายามทุกวิถีทางแล้ว หมดตังไปเยอะ ทาครีมที่ใครบอกว่าดีก็ไม่ดีขึ้น ส่องกระจกทีไรน้ำตามันไหลทุกที พลาดครั้งเดียวทำให้หน้าเราพังขนาดนี้
เรื่องราวมันยังไม่จบหรอกค่ะ เราเรียนจบ แฟนก็ขอเลิกทันที เรารู้ตัวมานานแล้วว่ามันต้องมีวันนี้ เพราะหลังๆ แฟนไม่ไปไหนกับเราอีกเลย บอกแต่ไม่ว่างๆ เราไปหาหมอไม่เคยไป กินข้าวในมหาลัยยังนานๆ ทีเลยค่ะ เคยได้ยินจากเพื่อนของเค้าบอกว่าเค้าอายที่ต้องเดินกับเรา เราไม่เหมือนเดิม ดูน่ากลัว เราไปสมัครงานสายเซลล์มา 4 ที่ ได้ไปสัมภาษณ์ 3 ที่ เชื่อมั้ยคะ ไม่มีใครรับเราเลยค่ะ มีที่นึงบอกกับเราตรงๆ ว่า “หน้าเราเป็นสิวเยอะ ดูไม่สะอาด ไม่เหมาะกับงานนั้น” บอกตรงๆ ว่าตอนนี้เกลียดตัวเอง เกลียดหน้าตัวเองมาก เกลียดที่ทำยังไงก็ไม่หาย เคยคุยกับคนที่เป็นสิวสเตียรอยด์พวกนี้รักษากันหลายปี จากคนที่มองโลกในแง่ดี ตอนนี้มันไม่มีความรู้สึกแบบนั้นแล้ว สังคมเรามันน่ากลัว ดูถูกคนแค่รูปลักษณ์ภายนอก ทำคนปกติให้เสียความมั่นใจจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่ทุกคนไม่ต้องห่วงนะคะ เราคงไม่ฆ่าตัวตายหรอก เราเชื่อว่าสักวันเราต้องหาย
และถือโอกาสสอบถามเลยนะคะ ว่าใครพอจะมีวิธีจัดการรักษาสิวสเตียรอยด์บ้างคะ ขอไม่เอาครีมตามเน็ตนะคะ ขอบคุณค่ะ
ใครบอกว่าสังคมไม่ได้ตัดสินกันที่หน้าตา.. เรานี่แหละเจอมากับตัวจนอยากฆ่าตัวตาย
เราเพิ่งเรียนจบมหาลัยค่ะ วัยแห่งการเปลี่ยนแปลงที่หลายคนมีอนาคตสดใส ได้เลือกทำในสิ่งที่รัก ตรงกันข้ามกับเรา แค่เริ่มต้นมันก็แย่ อยู่ดีๆ ทุกอย่างก็เหมือนพังลงหมด ทั้งงาน ความรัก ทั้งเพื่อนๆ รอบตัว ไม่คิดว่าชีวิตจะต้องมาซวยเจออะไรแบบนี้
จริงๆ แล้ว ตอนเรียนอยู่มหาลัยเรามีความสุขมากนะคะ เราเป็นคนหน้าตาค่อนข้างดีคนนึงเลยล่ะ เข้ามาปี 1 ได้เป็นลีดคณะ มีรุ่นพี่เข้ามาจีบเยอะ และสุดท้ายเราก็มีแฟนเป็นเพื่อนต่างคณะค่ะ เค้าดูแลเราดีมากๆ มารอเราเลิกเรียนและไปส่งบ้านทุกวัน ช่วงนั้นเราแฮปปี้มากๆ เลย
จนปิดเทอมขึ้นปี 4 เราก็อยากดูดีขึ้น เราออกกำลังกายเพื่อลดน้ำหนัก หาครีมมาทาหน้า อยากให้หน้าใสเหมือนเน็ตไอดอล อย่าเพิ่งด่าเราโง่เลยค่ะที่ไปซื้อครีมอะไรแบบนี้มาใช้ แต่ที่กล้าเพราะเพื่อนเราขาย ก็คิดว่าเลือกมาแล้ว ซวยไปอีกเพราะหน้าเราเริ่มแพ้ ผื่นขึ้น มีสิวขึ้นจากที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พอรู้ตัวว่าแย่แล้วเราก็หยุดใช้ทันที แต่สิวขึ้นหน้าเยอะเลยทั้งแก้ม หน้าผาก ใต้คาง แดงทั่วหน้า จนคนแถวบ้านก็มอง เราหมดความมั่นใจไปเลย พอเปิดเทอมมา แฟนเจอเรา เค้าตกใจมาก แล้วก็ตวาดใส่เราให้รีบไปรักษาให้หายเดี๋ยวนั้น แต่คนเป็นสิวแพ้ครีมมันรักษากันง่ายที่ไหน แฟนก็ไม่เข้าใจ และอารมณ์เสียใส่ตลอด จนมีคำนึงที่จุกมาก เค้าบอกว่า เค้าไม่ได้อยากมีแฟนหน้าสิว คบกันมาเกือบ 3 ปี เจอคำนี้เข้าไป เรานอยด์ไปเป็นอาทิตย์เลย
ตอนช่วงรับน้อง ที่เริ่มมีน้องลีดปี 1 เข้ามา เราต้องไปแนะนำตัวแล้วก็สอนลีด มีน้องคนนึงพูดว่า หน้าแบบนี้เป็นลีดได้ด้วยหรอ ตอนนั้นคือแย่มาก อายมาก อยากด่าแต่ก็ทำไม่ได้ เราไปเรียนไม่มีความสุขเลย เดินเจอใครก็ต้องพยายามก้มหน้า เพื่อนคณะอื่นเจอกันปกติจะทักกัน ก็ไม่ทัก บางคนก็ทำเหมือนไม่อยากคุยด้วยซ้ำ
เกือบทุกเย็นเราต้องไปหาหมอฉีดสิว กดสิว หลังทำหน้าจะยิ่งพังไปกว่าเก่า มันเหมือนเป็นกรรมนะที่จู่ๆ ก็ต้องมาทรมานแบบนี้ ถูกคนมองดูถูก เหยียด เราพยายามทุกวิถีทางแล้ว หมดตังไปเยอะ ทาครีมที่ใครบอกว่าดีก็ไม่ดีขึ้น ส่องกระจกทีไรน้ำตามันไหลทุกที พลาดครั้งเดียวทำให้หน้าเราพังขนาดนี้
เรื่องราวมันยังไม่จบหรอกค่ะ เราเรียนจบ แฟนก็ขอเลิกทันที เรารู้ตัวมานานแล้วว่ามันต้องมีวันนี้ เพราะหลังๆ แฟนไม่ไปไหนกับเราอีกเลย บอกแต่ไม่ว่างๆ เราไปหาหมอไม่เคยไป กินข้าวในมหาลัยยังนานๆ ทีเลยค่ะ เคยได้ยินจากเพื่อนของเค้าบอกว่าเค้าอายที่ต้องเดินกับเรา เราไม่เหมือนเดิม ดูน่ากลัว เราไปสมัครงานสายเซลล์มา 4 ที่ ได้ไปสัมภาษณ์ 3 ที่ เชื่อมั้ยคะ ไม่มีใครรับเราเลยค่ะ มีที่นึงบอกกับเราตรงๆ ว่า “หน้าเราเป็นสิวเยอะ ดูไม่สะอาด ไม่เหมาะกับงานนั้น” บอกตรงๆ ว่าตอนนี้เกลียดตัวเอง เกลียดหน้าตัวเองมาก เกลียดที่ทำยังไงก็ไม่หาย เคยคุยกับคนที่เป็นสิวสเตียรอยด์พวกนี้รักษากันหลายปี จากคนที่มองโลกในแง่ดี ตอนนี้มันไม่มีความรู้สึกแบบนั้นแล้ว สังคมเรามันน่ากลัว ดูถูกคนแค่รูปลักษณ์ภายนอก ทำคนปกติให้เสียความมั่นใจจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่ทุกคนไม่ต้องห่วงนะคะ เราคงไม่ฆ่าตัวตายหรอก เราเชื่อว่าสักวันเราต้องหาย
และถือโอกาสสอบถามเลยนะคะ ว่าใครพอจะมีวิธีจัดการรักษาสิวสเตียรอยด์บ้างคะ ขอไม่เอาครีมตามเน็ตนะคะ ขอบคุณค่ะ