จขกท.มีแฟนที่คบกันมาได้ประมาณ 1 ปี 8 เดือน
ตอนที่เค้าเข้ามาจีบ แรกๆคือดีมาก ใส่ใจ ทำเพื่อเราได้ทุกอย่าง เป็นผู้ชายอบอุ่นแบบที่เราคิดว่าฝากชีวิตไว้กับเค้าได้
ต้องบอกว่า จขกท. อีกไม่กี่ปีอายุก็ใกล้จะ 30 แล้ว เวลาคบใครก็อยากคบไปนานๆ ไม่อยากเลิกหรือรีบเลิกเหมือนที่ผ่านมา เลยบอกกับตัวเองว่าจะอดทนและพยายามให้ถึงที่สุด แต่ช่วงหลังๆก็มีเหตุให้คิด เนื่องจากว่า...

1. พักหลังการคุยกันเหมือนคุยแค่ให้ผ่านไปวันๆ ไลน์ไปยาวๆตอบมาแค่ข้อความสั้นๆ เหมือนคุยกับ auto response ของหุ่นยนต์
2. วีดีโอคอลหากันก็ไม่มีแล้ว มีแค่โทรตอนไปทำงานตอนเช้ากับเลิกงานซึ่งก็เป็นการคุยกันช่วงเดินทางกลับบ้าน กลับถึงบ้านก็แยกย้ายไปมีเวลาส่วนตัว
3. คำบอกรัก บอกคิดถึงไม่ได้ยินมานานมากแล้ว ถ้าจะมีก็ จขกท.พูดก่อน หรือต้องถาม ซึ่งจะได้คำตอบมาแค่ว่า 'อืม/เออ'
4. Physical contact มีบ้าง แต่ต้องเป็น จขกท. เริ่มก่อน เช่น ไปจับมือ ควงแขน กอด ฯลฯ

จุดนี้พยายามเข้าใจว่าช่วงโปรหมดแล้ว แต่ก็มีบอกกับเค้าว่า ใส่ใจกันบ้างนะ ทำให้รู้สึกอบอุ่นใจบ้าง
แต่ก็มีเรื่องให้น้อยใจ ให้รู้สึกแย่ อย่างเช่น..

จขกท.ไปเที่ยวต่างจังหวัด ก็ไม่มีโทรมาถามไถ่ว่าเป็นไง หรือไลน์หา คือหายไปเลย ต้องเป็น จขกท.ติดต่อไป พอได้คุยกันก็มีระเบิดอารมณ์น้อยใจไปว่า นี่จะเป็นตายร้ายดีไงไม่สนเลยเหรอ ต้องไลน์หาก่อน พอไลน์ก็ตอบมา อืม เออ โอเค ติ๊กเกอร์หนึ่งอัน ไม่สนใจกันเลยเหรอไง ซึ่งเค้าก็บอกว่า ก็ไม่ได้ตายป่ะ ก็เที่ยวกับเพื่อนแล้วไง หาว่าจขกท.ว่างจัด ควรหาไรทำจะได้ไม่ระรานคนอื่น ซึ่งแต่ล่ะคำพูดที่พูดมาไม่ได้ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นเลย

ยังไม่นับว่า จขกท.มีงานเลี้ยงกับบริษัท ก็นัดแนะว่าโอเค กลับด้วยกันมั๊ย ก็บอกว่าให้ถึงแล้วโทรมาเดี๋ยวรีบลงไป ซึ่งพอเค้าถึง จขกท.ก็รีบลาเจ้านาย แต่มีไลน์หาเค้าว่าขอเข้าห้องน้ำก่อนแปปนึง เค้าไม่อ่านแต่โทรมาจิกมาเร่ง และพอขึ้นรถก็บอก จบแล้ว ไม่มีครั้งหน้า ไม่ใช่คนขับรถต้องมารอ ประเด็นคือจขกท.ไม่ได้มองเค้าเป็นคนขับรถ และการให้มารับก็ไม่ได้บังคับแต่อย่างใด อยากให้เค้าเข้าใจบ้างว่าต้องมีสังคม มีธรรมเนียมการไปลามาไหว้ ซึ่งเค้าก็ทำงานที่ต้องพบกับผู้ใหญ่เยอะน่าจะเข้าใจจุดนี้ และต่อให้ต้องรอก็พยายามไม่ให้เกิน 5 นาที ครั้งนี้ 2 นาทียังไม่ถึงด้วยซ้ำ แต่โดนพูดใส่อย่างกับว่าทำความผิดร้ายแรง

การกระทำ คำพูดหลายอย่างของเค้ามันทำให้เรารู้สึกแย่ อึดอัด คิดแล้วคิดอีกว่าทำไม ผิดตรงไหน ตอนเข้ามาจีบทำให้ได้ตอนนี้ทำไมไม่ได้ มันเปลี่ยนไปยังไง ทำไงต่อดี ต้องบอกว่า จขกท.ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้า ทำร้ายตัวเอง เคยบอกเค้าเรื่องการใช้คำพูดว่ามีคำพูดวิธีพูดที่ต้องห้ามนะ มันทำให้อาการแย่ แต่ก็โดนพูดใส่ว่า บ้าอีกแล้ว ประสาท รำคาญ ทั้งๆที่เค้าน่าจะเป็นคนที่เข้าใจเราที่สุด หาข้อมูลรับมือกับโรคเราที่สุด (ตอนนี้ไม่ได้กินยาแล้วค่ะ พยายามต่อสู้ด้วยตัวเอง หาอะไรทำให้ไม่ฟุ้งซ่าน จมกับโรค)

ในหลายๆเรื่องที่เกิดขึ้น พยายามอธิบายก็แล้ว พูดดีก็แล้ว โวยวายก็แล้ว ดูเหมือนก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ได้รับความรู้สึกว่าเค้ารักตัวเองมากกว่า ใส่ใจ สนใจสิ่งรอบตัวที่เค้ารู้สึกว่าสำคัญไม่ว่าจะงานอดิเรก รถ งาน มากกว่าจึงเกิดคำถามว่าแล้วเราล่ะ เค้าเอาเราไปไว้ที่ไหน? ต่อไปอนาคตจะเป็นยังไง อยู่แบบอึดอัด ว้าเหว่ มองสีหน้าใช้ชีวิตเหรอ?

ขอคำแนะนำใครที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ แล้วหาทางออกยังไงคะ พูดคุยหรือแก้ไขปัญหาชีวิตคู่ยังไง เพราะข้อดีเค้าก็มีค่ะ เป็นผู้ชายไม่เจ้าชู้ ไม่เที่ยว ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เฮลตี้ออกกำลังกาย การงานมั่นคง อยู่ติดบ้าน ก็ไม่ต้องมาคอยห่วงรือกังวลเรื่องมือที่สาม คิดว่าถ้าเค้าเป็นแบบตอนที่เข้ามาจีบเราคือเพอร์เฟคมาก จขกท.คิดถึงคนนั้นค่ะ ไม่ใช่คนที่คบด้วยตอนนี้