เรารู้จักกับแฟนมา 1 ปี 6 เดือน (คบกัน 7 เดือน) ช่วงแรกๆ เราตัวติดกันมาก ไปไหนมาไหมก็ไปด้วยกันตลอด ไปเที่ยวต่างจังหวัดเดือนละครั้งเลยก็ว่าได้ แต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะค่ะ ต่างคนต่างอยู่บ้านตัวเอง เราอยู่บ้านเรา ส่วนเค้าอยู่บ้านเค้ากับลูกๆของเค้าอีกสองคน เค้าจะมาค้างกับเราบ้างอาทิตย์ละวันสองวันแล้วแต่สะดวก เพราะต้องรับส่งลูกสาวคนเล็กไปกลับโรงเรียน เวลาที่อยู่ด้วยกันเค้าจะเทคแคร์เราดีตลอด แต่พอเวลาที่เค้าไปทำงาน เค้าจะหายไปเลยไม่ติดต่อ ไม่โทรหา ไม่ไลน์หา ทั้งๆที่ก็โพตส์บนไทน์ไลท์อยู่ตลอดๆ ชอบโพตส์ว่าตัวเองยังโสด ไม่มีใคร เราก็น้อยใจก็เลยทักถามว่าโพตส์แบบนี้มันหมายความยังไง เค้าก็บอกว่าโพตส์เล่นๆ อย่าใส่ใจเลย เราแอดเฟสไปแฟนก็ไม่รับแอดบอกว่าเรื่องบางเรื่องก็ไม่อยากให้รู้ เดี๋ยวจะทะเลาะกันเปล่าๆ เราก็ไม่ได้ว่าอะไร เราแทบจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับแฟนของเราเลย ไม่รู้ว่าบ้านอยู่ที่ไหน เพราะเค้าไม่เคยพาไป ไม่เคยพาเราไปแนะนำให้ญาติๆของเค้ารู้จักเลยสักคน แต่เราพาแฟนไปเจอพ่อกับแม่ และญาติๆของเรานะ ไม่เคยปิดบังอะไรเลยสักนิดเดียว เราเป็นผู้หญิงแฟร์ๆ ถึงไหนถึงกัน ไปเที่ยวด้วยกันค่าใช้จ่ายก็ช่วยกันแชร์ ไม่เคยเอาเปรียบเค้าเรื่องเงินเลยสักครั้ง ไม่เคยของเงินเค้าใช้ คือต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง กินเที่ยวด้วยกันก็ช่วยกันออก เรารู้สึกอึดอัดว่าทำไมเค้าต้องมีเรื่องปิดบังเราอยู่ตลอดเวลา ทำไมมีอะไรถึงไม่บอกกันตรงๆ ทั้งที่ปากก็บอกว่ารักเรา บอกว่าเราดีกว่าผู้หญิงทุกคนที่เจอมา ไม่เอาเปรียบเค้า ไม่เข้ามาในชีวิตเค้าเพื่อกอบโกรย เราเป็นคิดเพียงว่าเราควรยืนให้ได้ด้วยตัวเราเอง ไม่จำเป็นต้องยืมจมูกใครหายใจ เรามีบ้าน มีรถ มีเงินเก็บ มีงานที่ดีทำ เท่านี้มันก็ดีมากพอสำหรับเราแล้ว เราเลยไม่ได้สนใจว่าจะต้องไปเกาะผู้ชายกิน แต่พอมาวันนึ่ง มือถือเราพังเลยต้องซื้อใหม่ ช่วงนั้นเป็นช่วงสงกรานต์ แฟนเรากลับบ้านที่ต่างจังหวัดเราไม่ได้ไปด้วยนะ เพราะเค้าไม่ชวน เราซื้อมือถือใหม่และล็อกอินไลน์ แต่ล็อกอินไลน์เก่าไม่ได้เลยต้องสมัครไหม พอเข้าระบบเสร็จ โพสต์ของแฟนเราโผล่ขึ้นมาเยอะมาก เป็นโพสต์ที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน เพราะเค้าปิดกั้นไม่ให้เราเห็น แต่ละโพสต์ที่เราเห็นมันทำให้เรารู้ว่าเราเป็นแค่ตัวหนึ่ง ที่อยู่กับเค้าแต่เวลาเค้าเหงาเท่านั้น เค้าเพ้อหาผู้หญิงคยอื่นทุกวันเวลาที่อยู่กับเรา เค้าไม่เคยรักและไม่เคยสนใจเราเลย เค้ามีคนในใจของเค้าอยู่แล้ว เราเสียใจมาก เลยแค็ปโพสต์ต่างๆ ที่เค้าเพ้อ ส่งไปให้เค้า พร้อมกับระบายความในใจต่างๆ ที่เรารู้สึกอึดอัดมาตลอดว่าเพราะมีใครอีกคนอยู่แล้วใช่ไหม ถึงได้ทำเหมือนเราไม่มีตัวตนแบบนี้ เค้าก็แก้ตัวสาระพัดนะ ว่าแค่เพ้อไปอย่างนั้น แต่เราก็ไม่ทน แล้วก็บอกเค้าไปว่าเรื่องของเราให้มันจบแค่นี้ก็แล้วกัน เค้าก็ตอบกับมาสั้นๆ ว่าก็แล้วแต่นะ ถ้าคิดได้แค่นี้ แล้วเราก็ไม่ติดต่อเค้าอีก ผ่านไปสามวัน เราสงสัยตัวเองเพราะรอบเดือนขาดไปสิบวันแล้ว เลยลองซื้อที่ตรวจมาตรวจดู สองขีดแดงขึ้นเต็มสองตา น้ำตาไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว ไม่รู้จะทำยังไงดี เลยต้องแบกหน้ากลับไปคุยกับเค้าอีกรอบ บอกเค้าว่าท้อง เค้าก็บอกจะรับผิดชอบ แล้วจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้นกว่าเดิม แต่ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม เค้าอ้างโน้นนี่สาระพัด ไม่ค่อยมีเวลาให้เราบอกว่าต้องดูแลลูกของเค้า ต้องนอนเป็นเพื่อนลูก โดยที่ลูกชายคนโตอายุ 17 ปี ลูกสาวคนเล็กอายุ 14 ปีแล้ว เค้าไม่เคยมารับผิดชอบอะไรตามที่เค้าพูดเลย ค่าใช้จ่ายในการฝากท้องก็เราเป็นจ่ายทั้งหมด จนเราทนไม่ไหว เราเลยบอกเค้าไปว่าพี่กลับไปทำหน้าที่ของพี่ให้เต็มที่เถอะ ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรเกี่ยวกับหนูและลูกแล้ว หนูจะรับผิดชอบเค้าเองคนเดียว เค้าก็ตอบกลับมาแค่ แล้วแต่ก็แล้วกันคิดได้แค่นี้ เราซึ้งมากกกกกก เราต้องแบกหน้ากลับไปคุยกับพ่อและแม่เพื่อขอเอาลูกในท้องของเราไว้ และให้พ่อของเรารับเป็นลูกของแกอีกคน ตอนนี้เราท้องได้เกือบสี่เดือนแล้ว เราจะรักและดูแลเค้าให้ดีที่สุด
ปล.แฟนเราก็หายไปเลยจร้า 😂😂😂