สวัสดีค่ะ ฉันเป็นเพศที่สาม ปัจจุบันเรียนสายวิทย์-คณิต เเต่เลือกเข้ามาเรียนเพราะมีคนมาพูดให้ฟังบ่อยๆว่า สายวิทย์-คณิต เรียนไปเหอะไม่ยากเลย เรียนไปเลือกได้หลายอย่าง ใช่ค่ะฉันก็คิดเช่นนั้น เลยตัดสินใจสอบเข้าเรียน สถานศึกษาที่ฉันกำลังศึกษาเป็นโรงเรียนไม่ใหญ่ ตอนที่มาสอบนักเรียนก็น้อย ทั้งระดับชั้นรวมสายอื่นๆ ก็มีเเค่60-70คนเอง (เป็นปีที่น้อยกว่าทุกปีมากๆ) ฉันเลยเข้าสอบมาได้ ตอนม.4 ฉันได้เข้าเรียนมาสองสัปดาห์เเรกรู้สึกว่าง่าย โอเคดีสบาย งั้นไม่ขอย้ายสายเหมือนเพื่อนบางคน เเต่พอฉันเรียนมาสักพัก รู้สึกว่าเส้นทางนี้ไม่ไม่ใช่สำหรับฉันเลย ซึ่งคนที่คิดเเบบนี้มีหลายคนเเล้ว ออกไปแล้วสองคน คนหนึ่งไปเรียนกศน. อีกคนหนึ่งไม่ได้เรียนต่อ ด้วยความเหนื่อยท้อมาก ฉันหาทางเเก้ไขปรึกษาต่างๆนาๆ ตอนม.4เทอมเเรก ฉันเลยหยุดเรียนบ่อยมาก เพราะเรียนไม่มีความสุขกับสิ่งที่เรียน เรียนเเล้วมันไม่ใช่ทางของเราสมองมันไม่รับเลย เเต่ก็ตัดสินใจทนมาเรียน ซึ่งได้ที่สุดท้ายของห้อง เเต่ไม่ติด0,ร,มส,มผ เหมือนเพื่อนๆคนอื่นๆ เพราะตามงานทัน หลังจากนั้น ปิดเทอมเล็ก ฉันเลยช่วยเเม่ทำงาน เลยมีความคิดที่อยากจะออก มาช่วยเเม่เเล้วค่อยศึกษาต่อ เเต่พอใกล้เวลาเปิดเทอมสอง มีครูคนนึงเขามาพูดคุย ให้คำปรึกษาเรื่องเรียนว่าตัวเขานั้นเกรดอะไรก็ไม่ได้มากมายเลิศเลอเหมือนคนอื่น เเต่ก็ได้เป็นครูทุกวันนี้ เรียนๆส่งงาน จนทำให้ฉันมีความคิดที่อยากจะกลับมาเรียนอีก จนได้เรียนต่อ ม.4เทอมสอง ไม่ขาดเรียนเลย ขาดบ้างเพราะป่วย รอบนี้ถามว่าเหนื่อยไหม เหนื่อยนะ เเละเรียนไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม เเล้วเทอมสองนั้น อันดับของฉันขึ้นมาอันดับ13 ด้วยเกรดที่ขึ้นมาบ้างนิดนึง จำเกรดไม่ได้ ถามว่าภูมิใจไหม ก็ภูมิใจ เเต่รู้สึกว่าสิ่งที่ได้มา เราไม่ได้ทำเอง เราเเค่ลอกเพื่อน ต่อให้เราพยายามที่จะใฝ่คว้ามันเเต่ทำไมไม่เข้าสมองฉันเลย เสียใจคิดมากที่สุด ก็เลยปล่อยไป จนเข้าม.5มาปีนี้ รู้สึกว่าเหนื่อยกว่าม.4 เยอะ เเล้วเรานี่ท้อมากๆๆ คือเข้ามาเเค่1เดือนเอง ทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้ เรียนไม่รู้เรื่องทุกอย่างอื้อไปหมด ที่เป็นวิทย์คณิตทุกอย่าง ฉันเข้ามาทำอะไรที่นี่ ตั้งคำถามต่างๆนาๆ เพื่อนรอบข้างทำได้ ทำไมฉันทำไม่ได้ คนในห้องเเละครูส่วนใหญ่จะมองว่าฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยตั้งใจเรียน หรืออะไรหลายๆอย่าง คณิตศาสตร์ เขาสอบกันผ่านๆ ฉันได้0 ในขณะที่คนอื่นพยายามลอกพวกเด็กเรียน เเต่ฉันไม่อยากอวดฉลาดแบบคนโง่ๆ ก็เลยโง่โชว์ซะเลย เป็นไงล่ะสอบเเก้ ก็สอบไม่ได้เครียดเลย55 เเล้วจะว่าไป สิ่งที่เป็นภาระเข้ามาคือวิชาลูกเสือวิสามัญซึ่งในตอนเเรกโรงเรียนนี้ไม่มี พึ่งมามีตอนที่ฉันเข้ามาม.4 ซึ่งเป็นอะไรที่ทรหดมากสำหรับฉันเเละเพื่อนๆ ไม่มีใครอยากเรียน ทุกคนดีใจที่ผ่านลส.ม.3มาได้ เเต่ต้องมาเจอ บวกกับฉันตัวฉันเอง ไม่ชอบมากๆ ฝังใจหลายๆอย่างกับการรวมค่ายกับผช. เลยทำให้มีเรื่องต้องคิดเยอะเเยะมากมาย เลยไม่ชอบ มาบวกกับเรื่องเรียนทำให้คิดเยอะไปอีกมากมาย
ซึ่งตอนนี้กำลังศึกษาม.5 อยู่ กลัวว่าถ้ายังเป็นเเบบนี้ กลัวที่จะเข้ามหาลัยไม่ได้ กลัวเกรดเฉลี่ยรวมจะไม่ถึง เลยคิดว่าจะซิ่ว ไปเรียนม.4ใหม่สายศิลป์ จะเวิร์คไหม ถึงเเม้จะห่างกับเพื่อนตั้ง2ปี ถ้าถามว่าเสียดายไหม เสียดายมากที่สุด เพื่อนจะพูดแบบนี้ เพื่อนจะคอยบอกว่าเรียนไปเหอะนู้นนี่อย่าออกเลย ฉันก็ไม่รู้จะทำไง อยากตั้งหลักใหม่ อยากจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ เปลี่ยนชื่อใหม่ เรียนที่ใหม่ แต่ก็กลัว เป็นคนกลัวการเริ่มต้นอะไรหลายๆอย่าง ขอคำปรึกษาจากทุกๆคนหน่อยนะคะ ว่าฉันควรทำตัวเช่นไร ควรอยู่ต่อ หรือควรพอเเล้วเริ่มต้นใหม่ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ