พ่อแม่ที่ดูแลลูกไม่ได้เวลาไปร้านอาหาร

ไปทานอาหารญี่ปุ่นที่ห้างมาค่ะเมื่อวานก่อนในร้านคนเยอะมากโต๊ะที่เรานั้งมีโต๊ะครอบครัวอยู่สองโต๊ะ โต๊ะแรกมีเด็กอายุน่าจะไม่ถึงอนุบาล1คน โต๊ะ2เด็ก2คนที่แปลกใจคือพ่อแม่สมัยนี้เป็นอะไรไปหมดเรากับคุณแม่นั้งรออาหารอยู่เด็กๆโต๊ะสองกรีดเสียงดังกรี๊ดโว้ยวายสนึกสนานพ่อแม่นั้งกินเฉย(ไม่ใช่แค่แปปๆนะมันมาเป็นระยะๆ)จนต้องหันไปมองคุณพ่อเด็กด้วยสีหน้าไม่โอเคนิดๆ(พ่อเด็กหันมาปะหน้ากันพอดี)เป็นนัยๆว่าเริ่มไม่โอเคเรารำคาญนะมันดังไปแต่ผลคือเหมือนพ่อเด็กจะพูดอะไรสักอย่างกะแม่เด็กแล้วแม่เด็กหันมามองด้วยสายตานิ่งๆแต่มองหลายรอบมากลูกก็ยังกรี๊ดกราดอยู่ไม่เห็นห้ามอะไรจนเช็คบินไป และโต๊ะ1ปล่อยลูกเบ่นถ้วยจนทำหล่นหลายรอบมากแล้วคือถ้วยหล่นเสียงมันดังและหลายรอบไอเราก็คิดว่าเออทำไมไม่เก็บปล่อยให้ลูกเล่นนั้งกินกันเฉย เราไม่ได้ชอบเด็กนะที่ว่าก็ว่าพ่อแม่ดูไม่รู้สึกอะไรเลยกับการที่ลูกเสียงดังในร้านอาหารถ้ามันไม่มากเราก็มองว่าเออน่ารักแต่พอมากๆเราก็รำคาญไง หรือเราผิดก็ไม่รู้นะแต่คงมีอีกหลายโต๊ะละที่รำคาญเพราะร้านค่อนข้างเล็กโต๊ะจะใกล้กันมากย้ายก็ไม่ได้คนเยอะโต๊ะแทบไม่มีที่ว่างกินไปปวดหัวไป
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
เรารำคาญพ่อแม่อยู่2ประเภท
1.ลูกร้อง แล้วไม่แก้ปัญหา และยึดติดกับตรรกะ ไม่มีลูกไม่รู้หรอก
2.ลูกร้อง แล้วเสียงดังใส่ ดุใส่และตีลูก ราวกับประชดสาธารณชน
   เรามีลูก3คน และเราสามารถดูแลลูกตัวเองไม่ให้สร้างความรำคาญในที่สาธารณะได้
  เราสอนลูกเสมอว่าอะไรทำได้หรือไม่ได้ เรามีเวลาให้ลูกอย่างเต็มที่
   ตอนที่ลูกเล็กๆ ยังพูดไม่ได้ เวลาที่ร้องงอแงในที่สาธารณะ เราแก้ปัญหาด้วยการอุ้มลูกออกบริเวณที่คนพลุกพล่าน เพื่อไม่ให้รบกวนคนอื่น
   พอโตขึ้นมา พูดจารู้เรื่อง เราสอนให้ลูกรู้จักมรรยาทในการอยู่รวมกับผู้อื่นในสังคม
   ทุกครั้งก่อนที่จะไปในที่สาธารณะ จะมีข้อตกลงร่วมกันว่าลูกจะต้องอยู่ใกล้พ่อแม่ ไม่วิ่งเล่น ไม่ส่งเสียงดัง ถ้าอยากได้อะไรให้บอกพ่อแม่ดีๆ
   แต่ถ้าไม่เป็นไปตามข้อตกลง ก็จะพากลับบ้านทันทีค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่