ขออนุญาตเล่าความรู้สึกในใจหน่อยนะคะ เรารู้สึกอันอั้นตันใจกับแม่แฟนมากๆ เรากับแฟนเพิ่งย้ายมาทำงานในกทม. อยู่ช่วงสร้างตัวกัน ส่วนแม่แฟนอยู่ต่างจังหวัด มาอยู่ได้ประมาณ1ปี แฟนเป็นลูกที่ขอมาเลี้ยง มีน้องชายและน้องสาวที่เป็นลูกแท้ๆ แม่แฟนจะชอบถามเรื่องการทำงานกันบ่อยๆ ได้เงินเท่าไร ออกไปรับงานข้างนอกได้เงินไหม แล้วแม่แฟนก็ชอบโทรมาเกือบทุกๆวัน  ส่วนมากแล้ว โทรมาก็มีแต่เรื่องเงิน น้อยที่จะเป็นเรื่องอย่างอื่น จะพูดนู้นพูดนี่ เพื่อจะได้เงิน แม่จะไปนี่นะ แม่จะไปนู้นนะ ทั้งๆที่ก็ให้ทุกๆเดือน ค่าใช้จ่ายเราก็มี  จนทุกวันนี้ไม่มีเก็บ ประมาณเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว แม่แฟนขึ้นมาหา ก่อนกลับทางเรากับแฟนก็ให้เงินอีกส่วนหนึ่ง ซึ่งเป็นค่าเดินทาง ค่ากิน และก็มีของฝากที่ซื้อ หลังจากนั้นก็มาบ่อยขึ้น ต่างกับน้องชายที่มีแต่ผลาญเงิน เอาเงินเก็บส่วนหนึ่งของแม่ไป มั่วอบายมุข เงินเกือบครึ่งแสน พูดอะไรก็ไม่ได้หนี้ออกจากบ้าน โกรธ งอน ปัจจุบันทำงานแล้ว เงินเดือนประมาณ 15,000 บาท ส่งให้แม่เดือนล่ะ  2000 บาท ทั้งๆที่แม่เป็นคนเลี้ยงดูลูกให้ 
น้องสาวก็ทำงานแล้วเช่นกัน ส่งให้แม่ทุกเดือน เมื่อเดือนที่แล้วแฟนเพิ่งให้เงินไป มาเดือนนี้ นับตั้งแต่ต้นเดือนมาให้ไป 3 ครั้ง พอวันนี้แม่โทรมาอีก ขอเงินเลี้ยงหลาน  ช่วงนี้แฟนเราเครียดมาก อยากมีเงินเก็บสร้างอนาคต แต่ก็เป็นแบบนี้ จะผิดไหมถ้าเรารู้สึกว่า คนเป็นแม่ไม่ได้รักลูกเลย มีแต่จะเอาอย่างเดียว โดยไม่คิดถึงอนาคตของลูก เหมือนเป็นแค่เครื่องมือหาเงินให้คุ้มกับที่เลี้ยงมา ทั้งๆที่แฟนเป็นคนหาเงินส่งเสียตัวเองเรียนจนจบ ตั้งแต่สมัยมัธยม ไม่เคยให้แม่เดือนร้อนเลยสักครั้ง