คือคนๆนี้เค้าเป็นเพื่อนเราค่ะ เรื่องมันเกิดที่เราก็ไม่ได้รู้สึกชอบอะไรเขามากในตอนแรก เราเรียนห้องเดียวกัน2ปี 2ปีนี้คือเราไม่ได้คุย ไม่สนิทด้วยค่ะ ไม่ใช่คนที่อยู่ในสายตาเลย แต่อยู่พอขึ้นมาปีที่3รู้สึกว่าความรู้สึกมันเปลี่ยนไป ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่เหมือนกันที่มองหาแต่เขา คอยเป็นห่วง อยากอยู่ใกล้ๆ อยากคุยด้วย เราไม่แน่ใจว่าเราชอบเขารึป่าว แบบนี้เรียกว่าชอบมั้ยคะ? แต่เราเป็นคนที่ชอบคนง่ายนะคะ มีรุ่นพี่ที่แอบมองเหมือนกัน ไม่ได้ชอบนะ แค่มองเป็นอาหารตาเฉยๆเพราะเราเอื้อมไม่ถึงอยู่แล้วค่ะ แถมพี่เขาน่าจะมีแฟนแล้วด้วย แค่ชอบมองเป็นอาหารตา แต่กับเพื่อนคนนี้เรารู้สึกมันต่างออกไปจากรุ่นพี่ที่เรามองอ่า มันอึดอัดนะ จะบอกก็บอกไม่ได้เพราะคำว่าเพื่อนมันกั้นอยู่แถมเราก็ไม่มีความกล้ามากพอเพราะกลัวมองหน้ากันไม่ติด แล้วเขาก็ชอบมาทำให้เรามีความหวังอะ พยายามเลิกชอบแล้วนะ พยายามตีตัวออกห่างเลย ไม่คุย ไม่สบตา แต่มันห้ามไม่ได้จริงๆพอหันไปเขาก็หันมาสบตาด้วยจนต้องหลบตาหนี เราควรทำไงดีคะถึงจะเลิกชอบได้สักที เราไม่ชอบความสัมพันธ์กับความรู้สึกที่มันเป็นอยู่ตอนนี้อ่ะ