ผมกลับรู้สึกว่า สำหรับคนๆนั้น คุณก็ยังอุตสาห์ใช้คำว่าเพื่อน

สมมุติว่าคุณ ยังคิดว่าเค๊าเป็นเพื่อน ก็บอกมันไปตรงว่า

เฮ็ย เราก็กิวตี้พอแล้ว(หมายถึงก็ยังไม่ค่อยพอใจ ในงานตัวเองนัก )

แล้วยังต้องโดน นาย/เทอ /เอ็ง บลาๆๆใส่อีก เราไม่ชอบ ว่ะ/ค่ะ ว่าไป

เราอยากให้ได้คุยกันแบบ สนุกสนานอย่างที่คุณต้องการอะไรก็ใส่บอกมันไป

แล้วถ้าคนๆนั้น ยังมีความเป็นผู้คน และแคร์ผู้คน เค๊าก็จะลดอะไรแบบนั้นลงไปเอง

อันนี้สำหรับตัว จขกท. ผมเห็นด้วยกับ #คคห.3นะ ตอนนี้เราเป็นนักเรียนศิลปะ ค่อยๆเปิดใจกับโลกใหม่ๆ

หมายถึงความคิดเห็นต่างโลก(โลกของคนอื่น)ดูสิครับ มันคงไม่อวย หรือขัดใจ จนทำให้เรา ย้อนแย้ง ยุ่งเหยิง ไปหมดซะทุกอย่าง

แต่กลับกัน มันจะทำให้เข้าใจ จักรวาล(โลกที่แตกต่งหลายๆด้านรวมกัน) และเลเวล มากกว่าคนที่ไม่ได้มีโอกาส รับรู้มัน เสียอีกครับ

คุณอาจต้องเจอะเจอคนที่อยู่แต่ในซอกหลืบโลกของตัวเอง แล้วรู้สึกว่า โลกอื่นที่ไม่เหมือนโลกตัวเอง มันผิดหมด แสนชั่วร้ายอะไรแบบนั้น

ซึ่งวันนึงคุณก็จะเข้าใจว่าพวกนี้   ก็เป็นเรื่องปรกติ เค๊าก็แค่ไม่มีโอกาสได้รู้ จักโลกอื่นๆ ก็แค่ นั้น ครับ

คุณล่ะ จะเลือก สร้าสรรโลกอย่างไหนให้กลับชีวิต !

ผมชอบที่อ. คนนึงเคยพูด ว่า ตอนนี้คุณเป็นนักศึกษา(เรียนอาร์ต) ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่เก่ง คนอื่นก็เป็นนักศึกษาเช่นเดียวกับคุณ

เพราะฉนั้น มันก็ไม่มีใครเก่ง อะไรกว่าใคร แม้แต่ ตัวครูเองก็รู้สึกว่าไม่ได้เก่งมากมายอะไรเลยเพราะยิ่งรู้จักโลกอื่นเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้ว่ามี

อีกมากมายที่ไม่รู้   ใครที่ตัวอวดตัวเอง อวยตัวเอง ว่าเก่ง ดี เลิศเลอ กลับเป็นคนน่าสงสาร เพราะไม่เคยคุยกับตัวเองไม่รู้จักตัวเอง

ไม่เคยได้คุยกะใครอย่างจริงใจ คนเราโกหกอะไรก็ได้  แต่อย่าโกหกตัวเอง มันจะทำให้ตัวเอง

ต้องจมอยู่กับตัวเองปลอม ๆ  ตัดขาดและปฎิเสธเรื่องจริงตลอดเวลา  คนที่ดีหรือเก่ง มันต้องออกได้จากปากของคนจริงใจรอบข้างและสังคมเท่านั้น

ทำความเข้าใจกับเรื่องพวกนี้ คุณจะพบว่า ยังมีอะไรที่น่าสนใจใคร่รู้เต็มไปหมด ในโลกนี้ ครับ