คือเราต้องบอกไว้ก่อนเลยนะว่าเราไม่ได้ขี้เกียจเรียรหรือยังไงนะ เราเป็นคนที่ป่วยได้ง่ายมาก เเละนี้ก็เป็นโรคประจำตัวด้วยที่จะต้องตรวจบ่อยๆ เเละเราก็ต้องหยุดเรียน อยากไปโรงเรียนมากเเต่ด้วยความที่ว่าเราป่วยอยู่จะไปทำไม ในเมื่อครูก็ไม่ดูเเลอะไร ไปห้องพยาบาลก็เอาเเต่ยาให้ ซึ่งยาตัวนั้นอ่ะ เราบอกว่าเราเเพ้ เเต่เเกบอกว่าไม่ต้องกิน ไอ้เรางงมากเลย เเล้วตอนนี้เนี่ย ทางบ้านเราก็ติดค่าเทอมไว้ด้วย เราอยากเรัยนกศน.มาก เพื่อเเบ่งเบาภาระครอบครัว เรามีเเม่เเค่คนเดียวที่ส่งเสีย ท่านจะ 50 กว่าเเล้ว เเล้วเราเป็นคนที่เข้าโรงพยาบาลบ่อยมาก เปรียบเสมือนบ้านหลังที่ 2 เลยก็ว่าได้ เเต่ท่านไม่สนับสนุนให้เราเรียนกศน.เราอธิบายให้ท่านฟังทุกอย่าง เเต่ท่านกลับเถียงเราทุกคำเลย ไม่ให้เราอธิบายเลบ เราไม่รู้จะทำยังไงเราก็ได้เเค่เงียบเเละนั่งร้องไห้ นี่เคยคิดนะว่า อยากออกจากบ้านมาก เเต่เราก็ทำไม่ได้ 
ปล.1 เราอยากเรียนกศน.มาก เพราะเราป่วยง่าย 
ปล. 2 ถ้าเราเรียนในโรงเรียนเราตามเพื่อนไม่ทันเเน่เพราะว่าเพื่อนสนิทเราเเยกเรียนคนละสายที่เรียน เเละเพื่อนห้องเราก็ไม่ค่อยสนใจอะไรเลย