เป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า?

กระทู้คำถาม

สวัสดีค่ะ วันนี้เราก็อยากจะมาแนะนำแนวทางสำหรับคนที่กำลังสงสัยว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่านะคะหรือแน่ใจแน่ๆว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า
แต่ก่อนอื่นเลยเราต้องบอกว่า เราก็เป็นหนึ่งในคนที่เป็นโรคซึมเศร้าเหมือนกัน

1.ถ้าคุณสงสัยว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่านะคะ เราแนะนำให้ลองทำแบบสอบถามเกี่ยวกับโรคซึมเศร้า
ซึ่งอันนี้จะสามารถหาได้จากในเน็ตทั่วๆไป แต่เราจะแปะลิ้งไว้ให้บางส่วนนะคะ
ปล.แนะนำว่าให้หาและลองทดสอบหลายๆอัน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
2.ถ้าเกิดคุณแน่ใจแน่ๆแล้วว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า ก่อนอื่นเลยต้องยอมรับนะคะมันไม่ใช่เรื่องน่าอายเลยในเมื่อมันเป็นไปแล้วยังไงเราก็กลับไปแก้ไขไม่ได้ดังนั้นตัวเราเองก่อนที่ต้องยอมรับให้ได้ แล้วพยายามบอกบุคคลในครอบครัวหรือคนรอบข้างว่าเราอาจเป็นโรคนี้นะ เพราะการกระทำบางอย่างของเราคนที่เค้าไม่ได้เป็นเค้าจะไม่เข้าใจหรอกค่ะ ดังนั้นให้บอกไว้เพราะบางทีเราอาจจะทำอะไรไปด้วยอารมณ์ที่เราควบคุมไม่ได้
3.โรคซึมเศร้านอกจากจะทำให้เศร้ายังมีส่วนให้หงุดหงิด ฉุนเฉียว อารมณ์แปรปรวน โกรธง่าย เศร้าง่าย ร้องไห้ง่าย ที่เป็นแบบนี้เกิดจากฮอร์โมนในสมองที่ควบคุมเกี่ยวกับความรู้สึกทำงานผิดปกตินะคะ ดังนั้นโรคซึมเศร้าไม่ใช่แค่คิดจะเป็นก็เป็นได้ง่ายๆนะ!
4.ไปปรึกษาแพทย์ ข้อนี้สำคัญที่สุด อย่าอายที่จะไปพบแพทย์นะคะโรคซึมเศร้าสามารถรักษาให้หายขาดได้ดังนั้นหากรู้ว่าเป็นควรรีบไปปรึกษาแพทย์ตั้งแต่เนิ่นๆจะดีกว่านะคะ
5.อย่าเก็บเรื่องราวที่ทุกใจไว้คนเดียว พยายามเล่าเรื่องที่ไม่สบายใจให้คนที่เราไว้ใจฟัง ปรึกษาคนอื่นบ้าง อย่าเก็บไว้คนเดียว การเล่าจะช่วยให้บรรเทาความเครียดไปได้บ้างนะคะ
6.กำลังใจสำคัญที่สุด เราเชื่อจริงๆว่าคนเป็นโรคซึมเศร้าทุกคนต้องการกำลังใจและความเข้าใจกับโรคที่เราเป็นจากคนรอบข้าง ซึ่งสำหรับเราเราว่ามันสำคัญมากๆจริงๆ ดังนั้นควรบอกกับคนรอบข้างนะคะว่าเราเป็น และถ้าจะดีเลยให้เค้าศึกษาเกี่ยวกับวิธีกาารอยู่ร่วมกับคนเป็นโรคซึมเศร้าด้วยจะดีมากๆเลยค่ะ และกำลังใจที่สำคัญที่สุดคือกำลังใจจากคนในครอบครัวนะคะการที่มีคนในครอบครัวที่พร้อมจะเข้าใจและให้กำลังใจเราเนี่ยมันดีมากจริงๆ
7.พยายามหาสิ่งที่มันดีต่อใจทำ ไม่ว่าจะดูหนังฟังเพลงหรือเล่นกีฬา พยายามหากิจกรรมให้ตัวเองทำอย่าอยู่เงียบๆและนั่งคิดมากอยู่คนเดียวนะคะ
8.คิดถึงพ่อแม่ให้มากๆคิดถึงคนที่เรารักให้เยอะๆนะคะ

อยากตายไม่อยากอยู่แล้ว ไม่มีใครเข้าใจฉันเลย
-สำหรับข้อนี้นะคะ ตัวเราเองก็เคยคิดเหมือนกัน เราห้ามไม่ได้หรอกค่ะกับความคิดตัวเองเราถึงขั้นทำร้ายร่างกายตัวเองหนักๆมากๆเพราะไม่รู้จะระบายออกมายังไง เวลามีเรื่องมากระทบจิตใจเราจะโทษตัวเองและร้องไห้ออกมาได้ง่ายๆ หลายครั้งที่เราคิดจะฆ่าตัวตาย แต่ตอนนี้เราได้ไปรักษามาสักระยะนึงแล้วและตอนนี้เรารู้สึกโชคดีมากที่ไม่คิดสั้นฆ่าตัวตายไปซะก่อน คุณรู้มั้ยคะว่าการมีชีวิตอยู่มันดีขนาดไหนการได้หัวเราะกับเรื่องไม่เป็นเรื่องนี่มันมีความสุขมากจริงๆ การได้ยิ้มหัวเราะไปกับคนรอบข้างมันดีมากมายขนาดไหนคุณลืมไปรึยังคะ หากคุณได้มาอ่านกระทู้นี้และกำลังจะคิดฆ่าตัวตาย เราขอให้หักห้ามใจตัวเองไว้ก่อนนะคะ คิดถึงคนทีเรารัก คิดถึงพ่อแม่ ลูกของเรา คิดถึงทุกๆคนเอาไว้ให้มากๆและคิดว่าถ้าหากเราไม่อยู่แล้วเราจะทำให้คนเหล่านี้ต้องทุกข์มากขนาดไหน สำหรับเราแล้วน้ำตาของพ่อแม่คือสิ่งที่มีค่าที่สุดเราไม่อยากที่จะเห็นท่านต้องหลั่งน้ำตาเพราะเราเลยสักหยด แต่ตอนนั้นเราทำให้แม่ต้องร้องไห้เพราะเราและรู้มั้ยว่าตอนนี้เราเสียใจมากขนาดไหน เชื่อเถอะค่ะว่าคุณคงไม่อยากมานั่งเสียใจทีหลังเหมือนเราหรอก ดังนั้นหากไม่รู้จะใช้ชีวิตอยู่ไปทำไม อยู่ไปเพื่อใครขอให้อยู่เพื่อคนที่เรารักและรักเรานะคะ วันนึงถ้าเราหายแล้วเรามองย้อนกลับไปอาจจะรู้สึกตลกกับความคิดในวันนี้ของตัวเองก็ได้ ขอให้ภูมิใจที่ได้เกิดมาใช้ชีวิตเถอะค่ะ ;) สู้ๆนะคะเราต้องผ่านมันไปให้ไป วันที่ได้ยิ้มจนแก้มฉีกกำลังรอคุณอยู่นะ!

แก้ไขข้อความเมื่อ