ผ่านไปสองตอนแล้ววันนี้เลยอยากมาขอพูดคุยเกี่ยวกับกลิ่นกาสะลองหน่อย ต้องยอมรับว่าที่เฝ้ารอเพราะอยากเห็นญาญ่าปล่อยของในสี่บทบาทนี่แหละ และตอนที่รู้ว่าได้พี่สันต์มากำกับก็รู้เลยว่ามันต้องดีแน่ๆ เพราะงานของพี่สันต์เรื่องก่อนๆนี่คือจะเน้นเรื่องการเดินเรื่องที่ไว การตัดต่อกับมุมกล้องแบบกระชากอารมณ์ และที่สำคัญคือการกำกับนักแสดงที่จะเค้นอารมณ์นักแสดงให้ออกมาจากอินเนอร์ข้างใน สังเกตุจากผลงานก่อนๆทั้ง พิษสวาท, ชิงชัง, ล่า, แก้วล้อมเพชร แต่ละเรื่องเราจะได้การทำละครที่เน้นความเข้มข้นในแบบของพี่สันต์มาตลอด และความใส่ใจในเรื่องของบทและการถ่ายทอดภาพที่ออกมา และเรื่องนี้ก็ไม่ผิดหวังกับการกำกับของพี่สันต์

วันนี้มีฉากมุมกล้องกระชากอารมณ์หลายฉาก เช่นฉากที่หมอกก้มเก็บฝาเลนส์กล้องใต้เตียงแล้วค่อยๆ zoom in ให้เห็นอารมณ์ของหมอกและคนที่อยู๋ที่ฝั่งของเตียง มันเลยได้อารมณ์แบบชวนขนลุกจริง เป็นฉากผีที่ไม่ต้องมีหน้าเละๆหรือเห็นหน้าผีก็ทำให้ขนลุกได้

  
ฉากรถคว่ำ ตัดต่อแบบฉึบฉับดึงอารมณ์ชวนให้ติดตามว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อแล้วขยี้จนจบซีน

และฉากย้อนอดีตที่วันนี้เราได้เห็นญาญ่าสามบทในซีนเดียวกัน อย่างแรกคือขอชื่นชมมุมกล้องที่เป็นตัวช่วยในการเล่าเรื่องตัวละครออกมา

 
ฉากที่ซ้องปีบส่องกระจกแล้วมีพริมพี่มองมามันเหมือนได้เห็นภาพสะท้อนของตัวละครสองตัวนี้ว่าเป็นคนเดียวกัน


ฉากกาสะลองปะทะซ้องปีบจะสังเกตว่าฝาแฝดเรื่องนี้ไม่ได้ใช้การแต่งหน้าช่วยให้แยกแฝดชัดเจน แต่ให้รู้สึกจากอินเนอร์ว่าคนนี้คือแฝดคนไหนซึ่งผู้กำกับก็ต้องถึงกึ๋นถึงจะกำกับออกมาได้


อีกฉากที่เรารู้สึกว่าพี่สันต์เค้นอารมณ์นักแสดงในฉากได้ดีคือฉากนายแคว้นปะทะกาสะลองนี่แหละ อาปุ๊, พี่ต่าย, ญาญ๋า ส่งอารมณ์กันดีมาก


ขอชื่นชมงานของพี่สันต์ที่ไม่เคยทำให้ผิดหวัง และการแสดงของนักแสดง โดยเฉพาะญาญ่าที่รับบทหนักมาก แต่ทำได้ดีในทุกบท ทั้งกาสะลอง,ซ้องปีบ,พริมพี่เลย เป็นอีกผลงานที่น่าจะเป็นมาสเตอร์ของน้องได้เลย และคุณปารดาที่เขียนบทออกมาได้ชวนติดตามเช่นกัน