คำเตือน*กระทู้นี้จะออกแนวมาเล่าให้ฟังมากกว่านะครับ
คำเตือน2 *รูปเยอะมากกกกก


"จากปีนัง ถึงสิงคโปร์"




1. วางแผน เจอ พลิกผัน

หลังจากทริปล่าสุดผ่านมาเกือบปี รอบนี้พวกผมวางแผนจะลงไปทางใต้บ้าง ไปสองประเทศมันซะเลย ก็ยังอยู่ใน ASEAN เช่นเดิม​ แล้วทั้งสองประเทศเคยเป็นประเทศเดียวกันมาก่อนด้วย แต่แยกทางกันไปเมื่อ 50 กว่าปีก่อน ผมกำลังหมายถึง "ประเทศมาเลเซีย" และอีกหนึ่งจะเป็นประเทศใดไปไม่ได้ "สิงคโปร์" นั่นเองครับ
แล้วแยกกันทำไมเหรอ ... ไม่รักกันแล้วเหรอ ... แยกกันแล้วได้อะไรขึ้นมา ...
(หมายถึงสองประเทศนี้นะครับอย่าคิดไกลน้าาา อิอิ)

จุดเริ่มต้นของทริปมีอยู่ว่า ผมและเพื่อนตัวบวมๆ ของผมจากทริปลาว (แน๊ตนั่นเองครับ) เริ่มวางแผนทริปนี้กัน เนื่องจากทริปกระบี่ของกลุ่มเรา(เพื่อนสมัย ม.ปลาย)ที่แพลนไว้ พังทลายลงไม่เป็นท่า แต่ละคนก็ต่างติดภารกิจ เหลือเราแค่สองคน ครั้นจะไปกระบี่ราคาค่าทริปเราก็จ่ายกันไม่ไหวครับ จึงเปลี่ยนแผนอย่างเร่งด่วน "อยากไปปีนังอะ นายจะไปกับเรามั๊ย" (แปลงเป็นภาษาพ่อขุนรามได้นะครับ พันทิปเค้าไม่ให้พิมพ์คำหยาบ ถถถ) แล้วมันก็ดันอยากไปด้วยเฉยเลย
ปล.จริงๆมีอีกคนที่จะไปด้วยแหละแต่มันเทครับ

เข้าสู่ช่วงวิชาสังคมกันนะครับ...  4 จังหวัดของไทยที่ติดกับมาเลเซียได้แก่ สตูล สงขลา นราธิวาส และยะลา (ส่วนปัตตานีไม่ติดมาเลเซียนะครับ​ มีบางคนเพิ่งรู้ 555) โดยครั้งนี้ผมขอเลือกทางที่คลาสสิกที่สุด​ นั่นคือ​ การนั่งรถไฟ​ครับ​ พอผมเห็นรายชื่อจังหวัดชายแดนแล้ว​ ผมขอเลือกผ่านทางสงขลาแล้วข้ามไปเขตมาเลเซียเลยละกัน​ ขอไม่ลงไปใต้กว่านี้​ 5555 พูดเล่นนะครับ ^^ ที่ผมเลือก สงขลา ก็เพราะว่าผมมีญาติอยู่ที่ อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา นั่นเองครับ (เคยได้ยินคำว่า จังหวัดหาดใหญ่ ด้วยอะ O_Oไอรับไม่ได้)

@หาดใหญ่

ย้อนไปที่คืนก่อนวันที่ 1 ผมกลับมาจากกรุงเทพ อยู่ๆมีไข้ แต่กินยาก็หาย ผมจึงไม่คิดอะไร ผมเริ่มต้นที่ ท่าอากาศยานเชียงใหม่ จังหวัดที่หลายคนอยากมาเที่ยว แต่หน้าร้อนเชียงใหม่ร้อนแทบอยากแทรกแผ่นดินหนี ขอหนีจากที่นี่ซักพัก ผมใช้เวลาบินจากเชียงใหม่ไปหาดใหญ่ 2 ชั่วโมง ระหว่างที่นั่งอยู่บนเครื่องอยู่ซักประมาณจังหวัดสุราษฏ์ธานี อะครับ อยู่ๆ ก็รู้สึกว่ามีผื่นขึ้นที่หน้า ลงเครื่องปุ๊บ ตรงดิ่งไปที่บ้าน ให้อาพาไปโรงพยาบาลด่วนเลย ผลเลือดก็ปกติครับ แต่ก็ยังมีไข้ ได้ยามาแล้วก็กลับมานอน รุ่งขึ้นตื่นมาไม่มีไข้เลยซักนิด แต่ผื่นก็ยังคงอยู่ ผมคิดหนักว่าจะไปต่อหรืออยู่ที่นี่(มันก็ไม่ควรไปต่อรึเปล่า??) เราจึงปล่อยรถไฟไปปาดังเบซาร์ในช่วงเช้าไปก่อน เพื่อรอดูอาการ เมื่อไม่มีไข้ รู้สึกตัวได้ปกติ ญาติจึงบอกให้ไปเถอะ มาถึงขั้นนี้แล้ว ผมจึงตัดสินใจเดินทางต่อ เอา Mask ปิดหน้าแป้บ (สิวเยอะจังช่วงนี้ ถถถถ)

วางแผนดีขนาดไหนเจอจุดพลิกผันใหญ่แบบนี้ไปไม่เป็นเหมือนกันครับ แต่ความดันทุรังมันสูง จะสูงแค่ไหนก็จะไปถึง แหง่ว ว ว


ปล. รถไฟจากหาดใหญ่ไปปาดังมีวันละสองเที่ยวนะครับ คือ 7 โมงเช้ากับบ่ายสองโมง
***อย่ารุมด่าผมนะ สรุปผลตรวจ เป็น Negative หมดเลย ทั้งหัด หัดเยอรมัน***


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้การเดินทางคือการเรียนรู้