แชร์ประสบการณ์ คนใจบุญต้องระวัง !!!
เนื่องจากเป็นสายบุญหน่อยๆ ก็ทำบุญเรื่อยๆ
ไปพบวัดนึงคนเยอะมาก คนหลั่งไหลมาทำบุญตลอด
และไปเจออีกวัดนึงไม่ห่างนัก ไม่มีคนเลย ก็เกิดสงสาร
จึงเดินเข้าไปทำบุญหลังจากทำบุญวัดแรกแล้ว
แน่นอนเรามีเซ็นต์ แปลกๆ มองไปรอบๆไม่มีคนเลย
ทำไมน้อ? ยืนนิ่งๆอยู่ 1 นาที ก็ค่อยๆเดินเข้าไปต่อ
มีแค่หมา 1 ตัว นอนอยู่ เราก็พยายามเหลือบหาตู้ทำบุญ
มันตั้งอยู่กลางวัดพอดี เราหยอดตู้ ก็พอแล้วหละ
ก็คิดเสริมใจว่าวัดจะได้มีเงินมีทองสร้างพื้นที่ร่มเย็น
ให้คนที่ต้องการความสงบมาพักพิง เหมือนเดิมแหละ
พอถึง หยอดเงินปุ๊ป ถอยมาได้ 3 ก้าว หมาตัวเล็กๆก็โผล่
ออกมา หน้าตามันดูไม่ได้เลย เหมือนติดเชื้อและพิการ
แล้วก็เห่าเสียงดังสุดชีวิต เห่าดังมาก แบบมีคนบุกรุกๆๆ
ผมก็ค่อยๆเดินอย่างสำรวมออกมา ใจก็คิดว่าเรามาดีนะ
ไม่นานก็มีเสียงเห่าตอบมาอีกเยอะมาก คิดในใจ ซวยแล้ว
หมาพุ่งออกมาจากทุกซอกอีก 8 ตัว ถ้าคุณเห็นจะเข้าใจ
ผมพูดไม่ออกจริงๆ คือ มันไม่ได้มาดี แยกเขี้ยวและดูโมโห
มันไม่ได้เว้นระยะเห่าด้วย มันพยายามเข้าใกล้เหมือนจะกัด
และผมว่ามันกัดจริง ไม่กลัวคนเลย ผมเลยกระทืบเท้าตะโกน
ตัวเล็กตัวแรกก็ตกใจเว้นระยะไปนิดนึง ปัญหาคือตัวใหญ่
ลูกพี่ที่ตามมาก็วิ่งส่งเสียง “กร๊าาาาา” แยกเขี้ยวมาแต่ไกล
มันพุ่งเข้ามาเลยระยะที่หมาตัวเล็กถอยไปแล้ว จึงใกล้มาก
ตามันจ้องเอาจริง ไม่มีเห่า มันพุ่งมากัด!!! ผมรู้ได้เลยว่า
ถ้าผมหันหลังเดินสำรวมนะ รับรองว่าขาผมแหว่งแน่นอน
ผมใช้สัญชาติญาณหยิบกระเป๋าประจำตัวเหวี่ยงใส่มัน
แน่นอนมันไม่ลดละ มันเอาจริงเหมือนที่ผมเอาจริง
จังหวะเดียวกัน ตาผมก็เหลือบไปเห็น พวกตัวเพรียวๆ
มันย่องมาด้านหลังผมอีก จังหวะนั้น เป็นช่วงเวลาที่แย่มาก
ผมต้องหวดกระเป๋าแรงๆข้างหน้าและข้างหลังสลับกัน
ยืดแขนให้ยาวเพื่อกินระยะห่าง มันทำให้ผมควบคุม
กระเป๋าได้ยาก และพลาดง่ายขึ้น มันก็เข้ามาใกล้
ผมล่าถอยได้ไม่เร็วเพราะการโจมตีสองทาง ผมคิดว่า
ผมไมน่ารอด รถผมอยู่อีกไกล ห่างปากทางเข้าวัดไปอีก
เสียงเห่าจากที่ไกลๆก็ยังมาอย่างต่อเนื่อง ความสิ้นหวัง
ถ้ามันมาครบ ผมว่า การฟาดกระเป๋าไปรอบๆคงไม่ช่วย
ผมสู้ได้แค่สองทิศ หมุนไปมาและถอยคืบได้ทีละน้อย
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พอเท้าผมออกจากวัดปุ๊ป แค่ก้าวแรก
หมาทุกตัวมันพุ่งหายไปหมด เหมือนกลัวอะไรซักอย่าง
ผมถอยออกมาอย่างไวและได้แค่รีบไปขึ้นรถ
มองไปรอบๆ ไม่มีอะไรเลย มันกลัวอะไรกัน ?
จนบัดนี้ผมก็ไม่รู้ว่ามันกลัยอะไร ผมได้บทเรียนไม่น้อย
หมาบางที่มันไม่เหมือนหมาวัดที่คนเยอะๆ มันไม่กลัวคน
และการทำบุญ ไม่ได้อะไรที่คุณหวัง แบบว่าชีวิตจะราบรื่น
ได้แค่ความสงบ และวัดดีขึ้น และมันอาจทำให้ขาแหว่งได้
ต้องเลือกวัด ไม่ใช่สุ่มสี่สุ่มห้าจะยิ้มเข้าไปทำบุญอย่างเดียว
สรุปแล้วกัน เพื่อความปลอดภัย ... เรื่องหมา
อย่าไปวัดเช้าไป อย่าไปวัดค่ำไป
อย่าไปวัดคนน้อยไป อันตราย ไม่มีคนช่วย
ผู้หญิงหรือเด็กต้องระวังให้มาก คนที่หายอาจไม่ใช่
การลักพาตัว แต่หมาพวกนี้แหละ อย่าลืมออกกำลังกาย
ผมออกกำลังกาย ไม่พลาด จึงรอดมาได้
แน่นอนสำคัญกว่าคือ ทำบุญนั้นดี ทำให้ใจสงบ
มีสติ ใช้ปัญญาสร้างความสุขให้คนรักและสังคมได้
และสุดท้าย หมาน่ารักนะ แต่ไม่ใช่ทุกตัว เลือกวัด ปลอดภัย
เตือนภัย คนใจดีเลือกทำบุญในวัดคนน้อยๆ ต้องระวัง !!!
เนื่องจากเป็นสายบุญหน่อยๆ ก็ทำบุญเรื่อยๆ
ไปพบวัดนึงคนเยอะมาก คนหลั่งไหลมาทำบุญตลอด
และไปเจออีกวัดนึงไม่ห่างนัก ไม่มีคนเลย ก็เกิดสงสาร
จึงเดินเข้าไปทำบุญหลังจากทำบุญวัดแรกแล้ว
แน่นอนเรามีเซ็นต์ แปลกๆ มองไปรอบๆไม่มีคนเลย
ทำไมน้อ? ยืนนิ่งๆอยู่ 1 นาที ก็ค่อยๆเดินเข้าไปต่อ
มีแค่หมา 1 ตัว นอนอยู่ เราก็พยายามเหลือบหาตู้ทำบุญ
มันตั้งอยู่กลางวัดพอดี เราหยอดตู้ ก็พอแล้วหละ
ก็คิดเสริมใจว่าวัดจะได้มีเงินมีทองสร้างพื้นที่ร่มเย็น
ให้คนที่ต้องการความสงบมาพักพิง เหมือนเดิมแหละ
พอถึง หยอดเงินปุ๊ป ถอยมาได้ 3 ก้าว หมาตัวเล็กๆก็โผล่
ออกมา หน้าตามันดูไม่ได้เลย เหมือนติดเชื้อและพิการ
แล้วก็เห่าเสียงดังสุดชีวิต เห่าดังมาก แบบมีคนบุกรุกๆๆ
ผมก็ค่อยๆเดินอย่างสำรวมออกมา ใจก็คิดว่าเรามาดีนะ
ไม่นานก็มีเสียงเห่าตอบมาอีกเยอะมาก คิดในใจ ซวยแล้ว
หมาพุ่งออกมาจากทุกซอกอีก 8 ตัว ถ้าคุณเห็นจะเข้าใจ
ผมพูดไม่ออกจริงๆ คือ มันไม่ได้มาดี แยกเขี้ยวและดูโมโห
มันไม่ได้เว้นระยะเห่าด้วย มันพยายามเข้าใกล้เหมือนจะกัด
และผมว่ามันกัดจริง ไม่กลัวคนเลย ผมเลยกระทืบเท้าตะโกน
ตัวเล็กตัวแรกก็ตกใจเว้นระยะไปนิดนึง ปัญหาคือตัวใหญ่
ลูกพี่ที่ตามมาก็วิ่งส่งเสียง “กร๊าาาาา” แยกเขี้ยวมาแต่ไกล
มันพุ่งเข้ามาเลยระยะที่หมาตัวเล็กถอยไปแล้ว จึงใกล้มาก
ตามันจ้องเอาจริง ไม่มีเห่า มันพุ่งมากัด!!! ผมรู้ได้เลยว่า
ถ้าผมหันหลังเดินสำรวมนะ รับรองว่าขาผมแหว่งแน่นอน
ผมใช้สัญชาติญาณหยิบกระเป๋าประจำตัวเหวี่ยงใส่มัน
แน่นอนมันไม่ลดละ มันเอาจริงเหมือนที่ผมเอาจริง
จังหวะเดียวกัน ตาผมก็เหลือบไปเห็น พวกตัวเพรียวๆ
มันย่องมาด้านหลังผมอีก จังหวะนั้น เป็นช่วงเวลาที่แย่มาก
ผมต้องหวดกระเป๋าแรงๆข้างหน้าและข้างหลังสลับกัน
ยืดแขนให้ยาวเพื่อกินระยะห่าง มันทำให้ผมควบคุม
กระเป๋าได้ยาก และพลาดง่ายขึ้น มันก็เข้ามาใกล้
ผมล่าถอยได้ไม่เร็วเพราะการโจมตีสองทาง ผมคิดว่า
ผมไมน่ารอด รถผมอยู่อีกไกล ห่างปากทางเข้าวัดไปอีก
เสียงเห่าจากที่ไกลๆก็ยังมาอย่างต่อเนื่อง ความสิ้นหวัง
ถ้ามันมาครบ ผมว่า การฟาดกระเป๋าไปรอบๆคงไม่ช่วย
ผมสู้ได้แค่สองทิศ หมุนไปมาและถอยคืบได้ทีละน้อย
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พอเท้าผมออกจากวัดปุ๊ป แค่ก้าวแรก
หมาทุกตัวมันพุ่งหายไปหมด เหมือนกลัวอะไรซักอย่าง
ผมถอยออกมาอย่างไวและได้แค่รีบไปขึ้นรถ
มองไปรอบๆ ไม่มีอะไรเลย มันกลัวอะไรกัน ?
จนบัดนี้ผมก็ไม่รู้ว่ามันกลัยอะไร ผมได้บทเรียนไม่น้อย
หมาบางที่มันไม่เหมือนหมาวัดที่คนเยอะๆ มันไม่กลัวคน
และการทำบุญ ไม่ได้อะไรที่คุณหวัง แบบว่าชีวิตจะราบรื่น
ได้แค่ความสงบ และวัดดีขึ้น และมันอาจทำให้ขาแหว่งได้
ต้องเลือกวัด ไม่ใช่สุ่มสี่สุ่มห้าจะยิ้มเข้าไปทำบุญอย่างเดียว
สรุปแล้วกัน เพื่อความปลอดภัย ... เรื่องหมา
อย่าไปวัดเช้าไป อย่าไปวัดค่ำไป
อย่าไปวัดคนน้อยไป อันตราย ไม่มีคนช่วย
ผู้หญิงหรือเด็กต้องระวังให้มาก คนที่หายอาจไม่ใช่
การลักพาตัว แต่หมาพวกนี้แหละ อย่าลืมออกกำลังกาย
ผมออกกำลังกาย ไม่พลาด จึงรอดมาได้
แน่นอนสำคัญกว่าคือ ทำบุญนั้นดี ทำให้ใจสงบ
มีสติ ใช้ปัญญาสร้างความสุขให้คนรักและสังคมได้
และสุดท้าย หมาน่ารักนะ แต่ไม่ใช่ทุกตัว เลือกวัด ปลอดภัย