เรื่องสั้นชุด "ชีวิตต่างแดน" ตอน "Call us Aliens...เรียกเราว่า เอเลียน" โดย "ตุ๊กดุ๋ย เลิฟลี่"


                                                         

                                                                    " Call  us  Aliens...เรียกเราว่า..เอเลี่ยน"


                    

ก่อนที่ผมจะเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ในศูนย์สถานควบคุมกักกัน  BFDF  นั้น 

จนท.ICE  2  คน ที่นำตัวผมมาจากเมือง  Ithaca  ก็ได้สอบถาม หรือจะเรียกว่าสอบสวนข้อมูล มาเบื้องต้นก่อนแล้ว

เพื่อเป็นข้อมูลในการบันทึกการจับกุมตัว  ทั้งถามชื่อเสียงเรียงนาม  สถานะทางครอบครัว 

มาทำอะไรที่อเมริกา  มาเที่ยว หรือมาทำงาน  แล้วไปอยู่ที่เมืองไหน  รัฐไหนบ้าง 

อยู่มานานเท่าไหร่แล้ว  อะไรประมาณนี้ 

ไม่ได้เป็นคำถามเชิงลึก  หรือซีเรียสอะไร 

แล้วก็มีเอกสารอยู่  3-4  แผ่น ที่ เจ้าหน้าที่เอามาให้เซ็น 

ซึ่งเขาก็อธิบายให้ฟังว่า คืออะไร ยังไง

ผมก็ดูคร่าวๆ ก็พอเข้าใจได้  (แหม.. พูดยังกับว่าภาษาอังกฤษดีเริ่ดมาก)

แต่เขาก็บอกอยู่ว่า เป็นบันทึกธรรมดา  ไม่มีผลทางข้อกฎหมายแต่อย่างใด

เพราะไม่ใช่คำให้การที่จะมีผลผูกมัดอะไร

การจะต่อสู้คดีในข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับคนเข้าเมืองจริงๆ นั้น

ต้องมีการสอบสวนอย่างจริงจังอีกครั้งหนึ่ง 

หรือหากเราจะต่อสู้คดีในประเด็นอะไร  ก็สามารถหาหลักฐานเพิ่มเติมเพื่อยื่นต่อศาลได้ 

ซึ่งในที่นี้  ก็หมายถึงศาลที่พิจารณาคดีเกี่ยวกับคนเข้าเมืองโดยเฉพาะ

ซึ่งก็คือ  Immigration Court  นั่นเอง

ผมก็เลยเซ็นไป โดยไม่ได้วิตกกังวลอะไร 

แต่ที่จะวิตกจริตนิดนึง ก็ไอ้ตำแหน่งที่มันเรียกเรานี่แหละ


แผ่นหนึ่ง มันเรียกผมว่า  Respondent  ก็ประมาณว่า ผู้ตอบคำถามนั่นแหละ

แล้วก็มีอยู่แผ่นหนึ่ง  ตรงกลางหัวกระดาษเขียนว่า 
                                      

                                                                      Department of  Homeland Security  


                                                              NOTICE  OF  CUSTODY  DETERMINATION

Alien’s Name ; ……………………..

ไอ้ตรงจุดไข่ปลานั่น

มันจะเป็นชื่อใครไปไม่ได้ นอกจากชื่อผม

แล้วก็มีบันทึกว่า  อยู่ในการควบคุมตัวของ  Department of  Homeland  Security

มีชื่อเจ้าหน้าที่ผู้จับกุมตัว  วันที่ทำการจับกุม

และมีข้อความประมาณว่า  คุณสามารถร้องขอให้ผู้พิพากษาพิจารณาทบทวน

ตรวจสอบ และตัดสินคดีในท้ายที่สุดได้ 

และในตอนท้ายของหน้ากระดาษ  ก็จะพิมพ์ชื่อผมลงไป

พร้อมกับวงเล็บใต้ชื่อว่า  Name of  Alien

Oh  My  Goshhh !!…..พระเจ้าช่วย..กล้วยหอมหัก !!
 
นี่กูเป็น เอเลี่ยน มนุษย์ต่างดาวแล้วเหรอวะ  

ผมนึกภาพไปถึงหนังฮอลลีวู้ดที่สร้างเกี่ยวกับเอเลี่ยนหลายๆ เรื่อง

ส่วนใหญ่ก็น่าเกลียดน่ากลัว  ดูหวาดแหวะ  เหวอะหวะ ทั้งนั้น !!

ไม่นึกว่าวันหนึ่งบนแผ่นดินอเมริกา  เราจะถูกเรียกว่า เอเลี่ยน มนุษย์ต่างดาว ผู้สยองขวัญ

ไม่รู้จะเรียกว่าเป็นเกียรติ หรือเป็นที่น่ารังเกียจกันแน่

ผมแสยะยิ้มกับตัวเองแบบเหวอะๆ  ให้มันเข้ากับสมญานามที่ได้รับ

แม้พอจะเข้าใจได้ว่า  Alien  ในที่นี้มันหมายถึงคนต่างด้าวก็ตาม

แต่ก็อดนึกถึงสัตว์ประหลาดนอกโลกของฮอลลีวู้ดไม่ได้อยู่ดี

“เอเลี่ยนก็เอเลี่ยนสิวะ  เพราะดีออก“        ผมรำพึงกับตัวเอง

“ไม่ใช่พี่ไมค์คนเดียวหรอกน่า  ผมก็ด้วย“       เสียงพูดไทย สำเนียงไทย ทำให้ผมหันขวับไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ย..แพท..อยู่ห้องนี้ ห้องเดียวกันใช่มั๊ย?  แล้วไปไหนมาวะ  ทำไมพี่ไม่เจอ“         ผมรัวเป็นชุด  แฝงด้วยความดีใจ

“ผมไปห้องสมุดมาน่ะ  ดีใจที่พี่ได้มาอยู่ห้องเดียวกัน จะได้มีเพื่อนคุยหน่อย  ผมสปีคอิงลิช จนปากระบมไปหมดแล้วเนี่ย“

“ได้สิ  เอเลี่ยนผู้น้อง“

“ครับ เอเลี่ยนผู้พี่“ 

แล้วเราก็ร้องขึ้นพร้อมกันว่า 

“ Call  us  Aliens !! “

                                                                                                 #####################

โปรดติดตามตอนต่อไป   "รวมมิตรชิดใกล้"

 
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่