ไม่รู้จะออกแนวโรคซึมเศร้าไหม
แต่สังเกตุทุกครั้ง นั่งรถเมล์ ที่ข้างผม จะโล่งมาก แบบทั้งคัน มีที่ข้างผมที่เดียวที่ว่าง 555 สังเกตุหลายครั้งแล้ว ที่อื่นๆจะเต็มหมด
ที่ข้างผมเป็นที่สุดท้าย ที่คนเลือกจะนั่ง ถ้าไม่อยากยืน
นั่ง BTS ชอบนั่งติดริมประตู ก็นั่งกันเต็มหมด ที่ข้างผมจะเป็นที่สุดท้าย ถ้าไม่อยากยืน บางคนก็เลือกจะยืนแทน 555
เลยรู้สึกเหมือน First Impression ของตัวเองไม่มีเลย จนตอนนี้ กลายเป็นรู้กลัวคนอื่นแทน ไม่อยากเข้าใกล้คนอื่นๆ
กลัวเค้าจะรังเกียจงี้อะ เลยกลายเป็นออกห่างผู้คน เฉพาะบนรถเมล์ รถไฟฟ้านะ หรือเดินเบียด ก็แบบอย่ามาเบียด โดนตัวไรแบบนี้
แต่กับเพื่อน ปกตินะ ไม่มีไร คุยได้เฮฮา เพื่อนก็ไม่ได้บอกว่า หน้าตา ผม เสื้อผ้า กลิ่นตัวไรงี้ ไม่ดี ปกติมาก คนคุยคนมาจีบ ก็มี
แต่กลายเป็นเราคิดเยอะเกิน ว่าไม่เหมาะจะคุยกับเค้าแบบนี้ คิดไปนู้นน
ถ้าจะเลือกนั่งบนรถเมล์ รถไฟฟ้า ถ้าว่างๆ ไม่ทราบว่าเลือกจากอะไรกันครับ
ขึ้นลงสะดวก ติดหน้าต่าง ประตู หรือคนข้างๆที่นั่ง
นั่งรถเมล์ รถไฟ้า แล้วไม่ค่อยมีคนมานั่งข้างๆ เหมือนรู้สึกสังคมรังเกียจหรือเปล่า
แต่สังเกตุทุกครั้ง นั่งรถเมล์ ที่ข้างผม จะโล่งมาก แบบทั้งคัน มีที่ข้างผมที่เดียวที่ว่าง 555 สังเกตุหลายครั้งแล้ว ที่อื่นๆจะเต็มหมด
ที่ข้างผมเป็นที่สุดท้าย ที่คนเลือกจะนั่ง ถ้าไม่อยากยืน
นั่ง BTS ชอบนั่งติดริมประตู ก็นั่งกันเต็มหมด ที่ข้างผมจะเป็นที่สุดท้าย ถ้าไม่อยากยืน บางคนก็เลือกจะยืนแทน 555
เลยรู้สึกเหมือน First Impression ของตัวเองไม่มีเลย จนตอนนี้ กลายเป็นรู้กลัวคนอื่นแทน ไม่อยากเข้าใกล้คนอื่นๆ
กลัวเค้าจะรังเกียจงี้อะ เลยกลายเป็นออกห่างผู้คน เฉพาะบนรถเมล์ รถไฟฟ้านะ หรือเดินเบียด ก็แบบอย่ามาเบียด โดนตัวไรแบบนี้
แต่กับเพื่อน ปกตินะ ไม่มีไร คุยได้เฮฮา เพื่อนก็ไม่ได้บอกว่า หน้าตา ผม เสื้อผ้า กลิ่นตัวไรงี้ ไม่ดี ปกติมาก คนคุยคนมาจีบ ก็มี
แต่กลายเป็นเราคิดเยอะเกิน ว่าไม่เหมาะจะคุยกับเค้าแบบนี้ คิดไปนู้นน
ถ้าจะเลือกนั่งบนรถเมล์ รถไฟฟ้า ถ้าว่างๆ ไม่ทราบว่าเลือกจากอะไรกันครับ
ขึ้นลงสะดวก ติดหน้าต่าง ประตู หรือคนข้างๆที่นั่ง