6/6/62
เป็นเช้าที่ผมหน้าชามากเพราะผมได้รู้ความในใจแบบหมดเปลือกจากคนที่ผมรักที่สุดคนที่ผมคิดว่าจะใช่ชีวิตด้วยไปจนตายผมผิดเองที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมไม่รีบสร้างอนาคตไว้รอเธอ  ผมสร้างคนเดียวจะให้มันก้าวกระโดดมันคงเป็นไปไม่ได้จนวันที่เธอเรียนจนป.ตรีได้ไปโครงการwork and travel ฝึกงานและเที่ยวต่างประเทศได้เปิดโลกที่กว้างขึ้นเธอเลยเปลี่ยนไปต้องมากอิสระมากขึ้นไม่ค่อยอยากคุยกับผมเธอบอกว่าเบื่อหน้าผมชาลงไปยันตีนเข้าใจเลยว่าปวดใจมันเป็นยังไงผมพยายามที่จะทักไปเพื่อไม่ให้เรารู้สึกว่าขาดการติดต่อกันเหมือนผมพยายามอยู่ฝ่ายเดียวเพราะรักจึงทักไปกลับกลายเป็นน่ารำคานสำหรับเธอ6ปีไม่มีค่าอะไรเลยมันไม่มีใครดีไปกว่าใครหรอกถ้าเรารู้จักพอและซื่อสัตย์ต่อคนที่เรารักช่วยกันสร้างอนาคตไปด้วยกันปากบอกว่าอยากจะเจอคนที่ซื่อสัตย์ไม่เจ้าชู้แต่จริงๆอยากได้พวกบ้านมีเงินมากกว่าการที่เราจะเปิดรับใครอีกคนต้องโสดหรือเลิกกันคนเก่าก่อนอย่าทำเหมือนผมเป็นตัวเลือกคนที่ดีกว่าผมรวยกว่าผมหล่อกว่าผมมันมีเยอะแยะไปหมดถ้าคิดแบบนี้คุณก็ไม่ได้ซื่อสัตย์กับความรักเลยยิ่งได้ยินแต่ล่ะคำที่ออกจากปากคนที่ผมรักที่สุดยิ่งเจ็บปวดที่สุดผมจะจำคำนี้ไปจนตายว่าการที่เราซื่อสัตย์กับความรักมันไม่ค่าอะไรเลยถ้าบ้านคุณไม่รวยสุดท้ายความซื่อสัตย์มันก็-ไม่ได้นอกจากเงิน👇พูดมาได้ไงว่าถ้าไปทำงานมีคนมาจีบควรจะปิดโอกาสตัวเองมันไม่ผิดหรอกแต่เธอยังไม่ได้เลิกกับผมเลยผมไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ยินคำๆนี้จากเธอผมทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยไม่เคยมีความคิดแบบนี้เลยผมอยากจะสร้างอนาคตกับเธอคนสวยกว่าเธอดีกว่าเธอรวยกว่าเธอมันก็มีเยอะแยะแต่ผมแต่ใช่เธอผมเลยไม่คิดที่จะมองใครวันเกิดเธอ8 มิ.ย
คงเป็นวันนี้ครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้อวยพรเธอเธอคงไม่ได้รักผมแล้วดูจากการกระทำและคำพูดผมยอมรับนะว่าผมรักเธอมากแต่ผมรับคำพูดเธอไม่ได้ถ้าวันใดวันหนึ่งเราคบกันปกติถ้าเธอทำอย่างที่เธอพูดคงเปิดใจรับใครคนใหม่เข้ามาผมคงทำใจยอมรับไม่ได้