ในชีวิตที่ผ่านมามีอะไรผ่านมากมายแต่ก็ผ่านมาได้ บางครั้งอาจจะผิดบ้างถูกบ้าง ทุกวันนี้ต้องก้มหน้ายอมรับหนี้สินจากการค้ำประกันการกู้สหกรณ์ออมทรัพย์ของเพื่อนร่วมงานที่ออกงานไปโดยไม่รับผิดชอบ ตัดขาดการติดต่อทุกทาง จำนวนเงินถ้าไม่คิดดอกเบี้ย ก็เกือบ 5 ล้าน ถ้าผ่อนจ่ายจนหมดจะเท่าไร เงินเดือนติดลบแบบลบแบบสุดๆ ยังมีหนี้สินนอกระบบที่ต้องรับผิดชอบแทนเพราะค้ำประกันให้อีกนับหลายล้าน
          บางคนทำงานด้วยกันแต่ยืมเงินแล้วไม่คืน ไม่จ่ายดอกเบี้ยที่เรายืมเงินนอกระบบมาให้ ต้องรับผิดชอบแทนอีก แบบไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย
          เพราะความโง่ของตัวเองในการใช้เงิน ในการหมุนเงิน ที่สำคัญ คือ วางใจคนอื่นมากเกินไป จนติดวังวนหาทางออกไม่ได้ การใช้ชีวิตในแต่ละวันเหมือนสร้างความเดือดร้อนให้คนรอบข้างเพราะต้องยืมเงินคนรอบข้างมาใช้จ่าย ทั้งพี่ น้อง คนรู้จัก ที่ยังเห็นใจให้หยิบยืม บางครั้งต้องคืนแต่ไม่มีคืนก็ต้องขอผลัดผ่อนไปเรื่อยๆ แต่คนที่ทิ้งหนี้สินให้เรากลับอยู่สุขสบาย
          จนถึงวันนี้วันที่ไม่มีเงินแม้จะกินข้าว เพราะไม่มีใครให้ยืมอีกแล้ว ดีที่ค่าน้ำค่าไฟหักในบัญชีเงินเดือนเท่านั้น อยากฆ่าตัวตายก็สงสารแม่ พี่ และน้อง ที่ต้องมาเสียใจกับตัวเอง มารับผิดชอบหนี้สินที่ตัวเองสร้างขึ้น 
         กรรมใดที่ทำไว้ ขอให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย อโหสิกรรมแก่ลูกด้วยเถอะ ชีวิตนี้ไม่รู้จะไปทางไหน ไม่รู้จะทำอย่างไร วันนี้คือที่สุดในชีวิตแล้ว