คือผมคบกับแฟนคนนี้มาเป็นเวลา4ปี ตอนนี้จบม.6กันแล้วครับรอมหาลัยเปิด ตอนแรกที่คบกันเธอไม่เคยบอกผมเลยว่าเป็นเอ่อลืมเล่านะครับว่าเราอยู่กันคนล่ะจังหวัดรู้จักกันผ่านเฟสปีแรกที่เราคบกันคือช่วงม.3ช่วงนั้นเธอไม่เคยบอกผมว่าเป็นโรคซึมเศร้าเราคบกันปกติไปประมาณ1ครึ่งเขาบอกที่รร.เขามีรุ่นพี่มาขอคบกับแฟนผมซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่ามีผม ตอนนั้นผมเข้าใจว่าผมอยู่ห่างกันคงทำอะไรไม่ได้ผมก็ต้องจำใจยอมไปต่อมาเธอก็คุยกับผมธรรมดาๆต่อไปประมาณนึงผมก็ยังคิดว่าเธฮเลิกกับรุ่นพี่คนนั้นแล้วจนเขามาสาระภาพเองตอนนั้นผมปลดบล็อคไปคุยเพราะคิดถึงสรุปว่าเลิกกันแล้วครั้งนี้เราก็คบกันต่อไปประมาณนึงจำไม่ได้ว่านานเท่าไหร่เขาบอกว่าคนที่คบด้วยขอแลกรหัสเฟสซึ่งคนนั้นก็เป็นรุ่นพี่ที่รร.ของเธออีกผมทะเลาะกับเขาเล็กน้อยผมก็กลับมาคิดว่าผมมันก็คือคนไกลตัวอีกผมเลยยอมแล้วกดบล็อคเธฮไปอีกทีครั้งนั้นหลายเดือนอยู่ ต่อมาพอถึงวันสุดท้ายของกีฬาสีม.5เธอคุยกับเพื่อนผมให้ปลดบล็อคผมก็ปลดบล็อคไปเธอขอคืนดีกับผม ผมจึงคืนดีด้วยเพราะผมก็ค่อนข้างรักเธอมากจนมาถึงตอนนี้เธอบอกว่าจะเข้ามหาลัยในจังหวัดผมจะได้อยู่ใกล้ๆกันคอยดูแลกันได้ และสุดท้ายเธฮก็ติดที่นี่แต่ที่บ้านเขา แฟนผมเขาเล่าให้ฟังว่าแม่ชอบพูดไม่ดีใส่ที่จะมาก็เพราะติดผู้ชายแล้ว ตอนนั้นก่อนที่จะเดินทางมาสัมภาษณ์ของมหาลัยที่นี่ช่วงนั้นเป็นช่วงสงกานพอดีโดนว่าจนตัวเธอหนีออกจากบ้านเพราะทนแรงกดดันจากคำพูดที่ว่าจะมามีอะไรกับผมแล้วก็มีลูกก่อนซึ่งผมไม่ได้คิดแบบนั้นสรุปเธอติด แล้ววันที่14ที่จะถึงนั้นมันเป็นเหมือนช่วงเวลาที่เหมือนนรกสุดของผมเลยโรคซึมเศร้าของเธฮกำเริบเกือยทุกวันเธอชอบบอกบอกว่าตอนเด็กแม่ชอบสอนให้มีแฟนรวยๆจะได้สบาย แล้วแม่ชอบบอกว่าที่บ้านขัดสนมากแม่ชอบยุให้ขายตัว ผมไม่รู้ว่ามันแรงขนาดไหนแต่เธอจะทำมันจริงๆแบบตอนนี้เธอขอเลิกกับผมเพราะบอกว่าอยากมีแฟนเป็นหรอ เฮ้อ ผมค่อนข้างรู้สึกแย่มากๆผมพยายามโทรหาสายด่วนสุขภาพจิต1323เพื่อขอคำปรึกษาแต่ส่วนมากเจอพนักงานหญิงรับสายและบางครั้งผมรู้สึกเหมือนเขาเริ่มหงุดหงิดใส่ผมแปลกๆ ไม่เหมือนพนักงานชาย ผมค่อนข้างไม่ค่อยคุยอะไรกับใครหลังจากแฟนขอเลิกผมค่อนข้างคิดมากแล้ว ไม่รู้จะทำไงดีเพราะผมเครียดมากล่าสุดเธอบอกจะให้ตายหรือจะให้อยู่แบบล่ะให้เลือกได้แค่นี้ ผมเครียดมากไม่รู้จะทำไงดี