มันเคยบูมสุดๆมาแล้วเมื่อ1987-2005 โดยประมาน แล้วมันก็ลงค่ะ ลงแบบลงเลย ตกเหว
ถามว่ามันจะกลับมาอีกมั๊ย...ไม่คิดว่าจะกลับมา ตราบใดที่ระบบเศรษฐกิจของประเทศยังแย่อยู่แบบนี้
เพราะเศรษฐกิจแย่ คนไม่นิยมซื้ออะไรที่สิ้นเปลืองค่ะ ไม่ใช่แค่ผู้บริโภคเท่านั้น ผู้ผลิตก็ด้วย

เอาตรงๆนะคะ เพลงทุกวันนี้ไม่มีเพลงไหนที่ติดหูเลย เพราะเราอยากทำให้ล้ำ แต่อย่าลืมความความล้ำกับความขายได้ มันไปด้วยกันไม่ได้ในไทย เพลงไทยเพลงไหนจะฮิต มันต้องมีคำจำ ท่อนจำ เช่นเพลงเหลวไหลของพี่มอส (สี่ โท ห้า สี่ เจ็ดอะไรหนอ ) , เพลงพลิกล็อค (อ๋าาาาา) เป็นต้น หรือไม่ก็ท่าจำ (ซักกะนิด , โอเคนะคะ , เกรงใจ , พูดอีกที) อะไรแบบนี้ ถ้าไม่นับพวกเพลงลูกทุ่งอินดี้ คุกกี้เสี่ยงทาย คือเพลงป็อปล่าสุดที่ติดหู

อีกอย่างคือคนไทยชอบเพลงฟังชิลล์ เพลงที่ไม่ catchy เพลงที่นั่งฟังในร้านเหล้าแล้วพิมพ์สเตตัสว่า "เหงา" ได้ (จะเหงาอะไรกันนักกันหนาคะ) มันเลยมีแต่เพลงช้าเหงา แอบรัก อกหัก ที่ขายได้ในยุคนี้ซึ่งก็ไม่ได้ติดหูเท่าไหร่ด้วยซ้ำ ดังนั้นเวลาจะทำการตลาด เขาก็มักจะเลือกเพลงพวกนี้มาโปรโหมต แต่ไม่ได้โหมโปรโหมต เพราะเพลงช้ามันเกลื่อนตลาด

อีกเรื่องที่การตลาดทำได้ยากคือ "ลุคนักร้อง" อ่ะ หลายคนบอกว่านักร้องใช้เสียงสิ.... ใช่ค่ะ แต่การตลาด "ต้องขายลุค" เจ้าค่ะ สมัยก่อนอ่ะ นักร้องแต่ละคนจะมีอะไรที่เป็น "ลุคจำ" หรือ "ภาพจำ" เช่น วงทีสเกิ๊ตจะใส่กระโปรงสั้นกับชุดแนวญี่ปุ่น , ติ๊นาผสมจะสั้นแล้วชุดต้องเซ็กส์ซี่ , ทัชจะใส่ชุดแนวกีฬาๆ , ดร.คิดส์ต้องมาพร้อมชุดหนาวๆหรือทรงผมประหลาด , มอสต้องแสกกลาง , พี่โดมพี่เจมส์ชุดจะต้องแนบเนื้อเน้นกล้าม ผ้ามันๆลุคอวกาศ , TK ต้องสายเดี่ยวเกาะอก , โจอี้บอย กางเกงต้องหลวมผมต้องยาว แบบเนี๊ยะ พอกลับมาปัจจุบัน ลุคพวกนี้ที่เป็นภาพจำไม่เห็นมีเลย จะบอกว่ายุคนี้ที่เห็นชัดก็มี ปาล์มมี่ (จริงๆปาล์มมี่ก็เป็นศิลปินยุคก่อนนะ) , BNKใส่ชุดยูนิฟอร์มแบบนั้นมันก็เห็นชัดแค่วงเดียว  เพราะคนอื่นๆวง9by9ดูเหมือนเป็นตัวอ่อนของเกาหลีที่ไม่มีคีย์ลุคเป็นของตัวเอง ส่วนคนอื่นๆ ไม่ได้มีลุคให้จำเท่าไหร่เลย เวลาจะทำการตลาดก็ยาก จะโปรโหมตศิลปินคนนึง มองหัวจรดเท้าไม่รู้จะหยิบตรงไหนมาเป็น image ได้ มันก็ยากนะคะที่จะโปรโหมตอะไรให้ปังขึ้นมา

อีกเรื่องคือ "ฝ่ายผลิตและครีเอทีฟ" ไม่ได้ทำเพราะpassion เราสังเกตจาก MV เช่น MV ค่ายแกรมมี่ สมัยก่อนยุคที่เศรษฐกิจดีหรือแม้แต่หลังฟองสบู่แตก mvแกรมมี่ จะดูเก๋มาก เช่นของติ๊นา มาช่า คือดูรู้ว่าลงทุนเหยียบล้านแน่ๆ ตัดกลับมาที่ปัจจุบันสิคะ  ร้องในร้านกาแฟ ร้องในห้อง ฉากอาจจะดีกว่าสมัยก่อน แต่การตัดต่อไม่ได้เรื่องอ่ะ ไม่ได้มีmvเพลงป็อปที่กระแทกลูกตามานานมากแล้ว เหมือนขาดทั้งทุน ขาดทั้งpassion  (ไม่ได้เปรียบกับ RS เพราะปัจจุบัน RS ไม่ทำเพลงแล้ว)  MV คือแรงโปรโหมตที่ดีในยุคนี้เพราะมีyoutube แต่ไม่มีmvเพลงไหนที่ eye catchy เลย แม้แต่ของBNK / 9by9 อะไรก็ตามแต่  ลองกลับไปดูงานเก่าๆของพี่เบิร์ด ติ๊นา ทาทา มอส แร็ปเตอร์ เจมส์ไซเรินเลิฟ Mr.Team ญารินดา ปาล์มมี่ยุคแรกๆ แล้วแบบ รู้เลยว่าคนทำงานยุคนั้น ทำด้วย passion บ้างาน ไฟแรง  ลองไปหาmv ห้องเดิม ของคริสติน่า แล้วกลับมาดู mv ที่เขาเพิ่งปล่อยกันสิ จะเห็นได้ว่างานมันต่างกันมากเลย