แต่งเรื่องนี้ต่อจากซีรีย์ ของคลับไฟล์เดย์ ตอนรักล้ำเส้น ค่ะ จริงๆดูละครเรื่องนี้แล้วชอบความรักขอทั่งคู่คะ
เลยอยากเขียน ความรักของทั้งสองใหม่ ตอนแรกแต่งเล่นๆ เขียนๆไป รู้สึกตัวเองเริ่มชอบงานเขียนขึ้นมาคะ
อยากจะขอคำแนะนำ คำวิจารณ์ ค่ะ ถ้าเราจะจริงจังกับการเขียนนิยายจริงๆ (วิจารณ์ได้ไม่ต้องเกรงใจค่ะ)
ความรักของคุณบุหงาและทาน
ส่งต่อความรัก ลดาและธารา
กับรักครั้งใหม่หัวใจเดิม
รักสำเส้น ภาคพิเศษ find of love ตามหารักที่หายไป
https://my.dek-d.com/N_phat20/writer/view.php?id=1964919 ตามลิงค์นี้คะ(ยังไม่จบนะคะ)
ส่วนนี้บทนำ คะเผื่อไม่อยากเปิดลิงต์
ขอบคุณ ทุกคำแนะนำและคำวิจารณ์คะ
คนมโน
บทนำ
ไม่เคยคิดเลย ว่า...เรื่องที่ราวที่เก็บซ่อนไว้ในใจ จะถูกนำมาสร้างเป็น ซีรีย์ (แถมดังซะด้วย)
เพียงแค่ดูเริ่มแรก ก็บีบหัวใจคนได้ดูจนพูดอะไรไม่ออก ชาไปทั้งตัว พร้อมกับความเจ็บแปลบในหัวใจแบบนี้
ทำไมกันล่ะ! เรื่องราวมันช่างเหมือนชีวิตฉันนัก หรือมันเรื่องบังเอิญ!!
จริง!! อย่างชื่อเรื่องที่เค้าตั้งไว้ “
รักล้ำเส้น” มันไม่ถูกต้องและไม่ควรเกิด
อยู่ๆความรู้สึก ที่คิดว่า...ฝังมันไว้ลึกแล้วข้างในหัวใจ
ฉัน ฝังมันไว้ลึก ลึกเกินกว่าที่จะปล่อยให้ใครมาขุดค้น
ลึก ลึก...ที่สุดของหัวใจ แต่ตอนนี้ เจ้าความรู้สึกนี้ มันกลับลอยเด่นขึ้นมาใหม่อีกครั้ง
หรือจริงๆ ความรู้สึกนี้ มันไม่เคยหายไปไหนเลยต่างหากล่ะ
มี...ก็เพียงแค่...ตัวของฉันเอง ที่แกล้งทำเป็นไม่รับรู้ถึงมัน
..........
แล้วเพราะอะไร และทำไม...เค้าถึงอยากให้ฉันได้ดูชีรีย์เรื่องนี้นัก
เค้าคะยั้นคะยอเสียยกใหญ่ คาดคั้นให้ฉันดูให้ได้
ละครที่เพิ่งดูไป บอกเล่าเรื่องราวของ “เรา” ได้เป็นอย่างดี ไม่มีผิด ทั้งการวางตัวนักแสดง ก็ยังมีความคล้าย “เรา”
มันเหมือนราวกับว่า เธอ อยู่ตรงนั้น อยู่ที่นั้น รึจะเป็นเขา แต่คงไม่ใช้เขาแน่ๆ
แล้วทำไปทำไมกัน หรือมันแค่ความบังเอิญของละคร!!
..........
ลำดับเหตุการณ์ครั้งเก่าๆร้อยเรียงเข้ามาในความทรงจำ พร้อมๆกับเรื่องราวที่กำลังฉายอยู่ตรงหน้า
ยิ่งดู....ก็ยิ่งทำให้คนได้ดูหายใจลำบาก มันทั้งบีบหัวใจ มันอึดอัด และบางครั้ง ใจมันเต้นไม่เป็นระส่ำ
กับรอยยิ้ม ที่แอบเผลอเวลาที่ดูฉากรัก หลายๆตอน ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน...
“ธาร” งั้นรึ สั้น กว่าชื่อ...ของเธอ....ที่ฉันเคยเรียก แต่ทว่าความหมายยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
“ธารา” สายน้ำเพียงหนึ่งเดียวที่ไหลผ่านหัวใจ ของ ไม้เถาว์ ต้นนี้ ไม้เถาว์ที่มัน หยิบยื่นกลิ่นหอมเย็น ให้ใครหลายๆคนยามเบ่งบาน
“ลดาวัลย์” ดอกไม้ดอกเล็กๆเป็นพวง ที่ไม่เคยมีใครรดน้ำดูแล แต่ก็พยามเบ่งบานให้ใครๆได้ชื่นชมเสมอ
ธารา เธอเป็นสายน้ำเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ที่หยิบยื่นน้ำทิพย์...ชโลมใจ ดอกลดาวัลย์ เถาว์นี้ ให้ยังคงอยู่
ขอคำแนะนำ คำวิจารณ์ สำหรับมือใหม่หัดแต่งคะ (แบบไม่ต้องเกรงใจได้เลยค่ะ)
เลยอยากเขียน ความรักของทั้งสองใหม่ ตอนแรกแต่งเล่นๆ เขียนๆไป รู้สึกตัวเองเริ่มชอบงานเขียนขึ้นมาคะ
อยากจะขอคำแนะนำ คำวิจารณ์ ค่ะ ถ้าเราจะจริงจังกับการเขียนนิยายจริงๆ (วิจารณ์ได้ไม่ต้องเกรงใจค่ะ)
ความรักของคุณบุหงาและทาน
ส่งต่อความรัก ลดาและธารา
กับรักครั้งใหม่หัวใจเดิม
รักสำเส้น ภาคพิเศษ find of love ตามหารักที่หายไป
https://my.dek-d.com/N_phat20/writer/view.php?id=1964919 ตามลิงค์นี้คะ(ยังไม่จบนะคะ)
ส่วนนี้บทนำ คะเผื่อไม่อยากเปิดลิงต์
ขอบคุณ ทุกคำแนะนำและคำวิจารณ์คะ
คนมโน
บทนำ
ไม่เคยคิดเลย ว่า...เรื่องที่ราวที่เก็บซ่อนไว้ในใจ จะถูกนำมาสร้างเป็น ซีรีย์ (แถมดังซะด้วย)
เพียงแค่ดูเริ่มแรก ก็บีบหัวใจคนได้ดูจนพูดอะไรไม่ออก ชาไปทั้งตัว พร้อมกับความเจ็บแปลบในหัวใจแบบนี้
ทำไมกันล่ะ! เรื่องราวมันช่างเหมือนชีวิตฉันนัก หรือมันเรื่องบังเอิญ!!
จริง!! อย่างชื่อเรื่องที่เค้าตั้งไว้ “รักล้ำเส้น” มันไม่ถูกต้องและไม่ควรเกิด
อยู่ๆความรู้สึก ที่คิดว่า...ฝังมันไว้ลึกแล้วข้างในหัวใจ
ฉัน ฝังมันไว้ลึก ลึกเกินกว่าที่จะปล่อยให้ใครมาขุดค้น
ลึก ลึก...ที่สุดของหัวใจ แต่ตอนนี้ เจ้าความรู้สึกนี้ มันกลับลอยเด่นขึ้นมาใหม่อีกครั้ง
หรือจริงๆ ความรู้สึกนี้ มันไม่เคยหายไปไหนเลยต่างหากล่ะ
มี...ก็เพียงแค่...ตัวของฉันเอง ที่แกล้งทำเป็นไม่รับรู้ถึงมัน
..........
แล้วเพราะอะไร และทำไม...เค้าถึงอยากให้ฉันได้ดูชีรีย์เรื่องนี้นัก
เค้าคะยั้นคะยอเสียยกใหญ่ คาดคั้นให้ฉันดูให้ได้
ละครที่เพิ่งดูไป บอกเล่าเรื่องราวของ “เรา” ได้เป็นอย่างดี ไม่มีผิด ทั้งการวางตัวนักแสดง ก็ยังมีความคล้าย “เรา”
มันเหมือนราวกับว่า เธอ อยู่ตรงนั้น อยู่ที่นั้น รึจะเป็นเขา แต่คงไม่ใช้เขาแน่ๆ
แล้วทำไปทำไมกัน หรือมันแค่ความบังเอิญของละคร!!
..........
ลำดับเหตุการณ์ครั้งเก่าๆร้อยเรียงเข้ามาในความทรงจำ พร้อมๆกับเรื่องราวที่กำลังฉายอยู่ตรงหน้า
ยิ่งดู....ก็ยิ่งทำให้คนได้ดูหายใจลำบาก มันทั้งบีบหัวใจ มันอึดอัด และบางครั้ง ใจมันเต้นไม่เป็นระส่ำ
กับรอยยิ้ม ที่แอบเผลอเวลาที่ดูฉากรัก หลายๆตอน ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน...
“ธาร” งั้นรึ สั้น กว่าชื่อ...ของเธอ....ที่ฉันเคยเรียก แต่ทว่าความหมายยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
“ธารา” สายน้ำเพียงหนึ่งเดียวที่ไหลผ่านหัวใจ ของ ไม้เถาว์ ต้นนี้ ไม้เถาว์ที่มัน หยิบยื่นกลิ่นหอมเย็น ให้ใครหลายๆคนยามเบ่งบาน
“ลดาวัลย์” ดอกไม้ดอกเล็กๆเป็นพวง ที่ไม่เคยมีใครรดน้ำดูแล แต่ก็พยามเบ่งบานให้ใครๆได้ชื่นชมเสมอ
ธารา เธอเป็นสายน้ำเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ที่หยิบยื่นน้ำทิพย์...ชโลมใจ ดอกลดาวัลย์ เถาว์นี้ ให้ยังคงอยู่