เราเป็นคริสเตียน แฟนเราเป็นพุทธ เราคบกันมานานพอสมควร ตลอดเวลาที่เราคบกันมีความสุขมากๆ เรามีแต่สิ่งที่ดีให้กันและกันเสมอ บางครั้งเรา 2 คนมีปัญหากันบ้างด้วยความไม่เข้าใจกันเรื่องความเชื่อ แต่เราก็ให้เกียรติเขาเวลาเขาไปวัดหรือทำอะไร ไม่ว่าเคยว่าหรือห้ามใดๆ ไม่เคยดึงเขาให้มาเป็นคริสเตียนแบบเรา เราได้เพียงแต่อธิษฐานกับพระเจ้า อดทน รอคอยด้วยความรักของพระเจ้าจริงๆ ช่วงหลังๆเราทั้งคู่พยายามไม่คุยกันเรื่องศาสนา ไม่ก้าวก่ายกันและกัน เพราะเรารักกันเลยทำให้เราอยู่ด้วยกันได้
จริงๆที่บ้านแฟนดีกับเรามากๆนะคะ ทุกอย่างราบรื่นเป็นไปได้ด้วยดีเลย พ่อแม่เขาใจดีกับเรามากๆ จนกระทั่งช่วงที่ผ่านมาครอบครัวแฟนเพิ่งรู้ว่าเราเป็นคริสเตียน (ซึ่งแฟนไม่เคยบอกพ่อแม่เขามาก่อน เพราะเขาเคยบอกเราว่าพ่อแม่เค้าเคร่งพุทธมากๆ และพ่อแม่แฟนอยู่วัดธรรมกาย) เมื่อพ่อแม่เขารู้ว่าเราเป็นคริสเตียนก็ไม่โอเคค่ะ ไม่อยากให้เราทั้ง 2 คบกัน ถ้าเขาเลือกเรา แม่จะเขาไล่ออกจากครอบครัว ตอนเกิดเรื่องเราทั้งคู่ต่างเสียใจมากและแฟนบอกว่าจะหาทางออกเรื่องนี้ ซึ่งเราบอกเขาว่า ทางออกจะเป็นอะไรก็ได้ แต่เราขออยู่กับพระเจ้าของเราเหมือนเดิมนะ เขาจะเป็นพุทธเราก็ไม่เคยว่า
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราก็สังเกตว่าแฟนเราว่าเขาจะหาทางออกเรื่องนี้อย่างไร เราไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงแต่เขาบอกเราว่า ทำได้แค่คบกันไปเรื่อยๆแบบนี้ ยังไงก็แต่งงานกันไม่ได้ เพราะแม่เขาไม่โอเค ถ้าจะแต่งงานแม่ขอให้ความเชื่อเหมือนกัน และที่บ้านแฟนเขาไปวัดธรรมกายตลอด ซึ่งแฟนบอกว่า แม่เขาขอว่าถ้าจะคบกันให้ไปทำกิจกรรมของพุทธด้วย ไม่ต้องเปลี่ยนเป็นพุทธก็ได้ แต่ต้องนับถือ 2 ศาสนา ทำกิจกรรมสวดมนต์ นั่งสมาธิ ฯลฯ เราเลยบอกกับแฟนว่า เราไม่ทำ จนช่วงหลังๆแฟนขอร้องบ่อยๆ เราเลยยอมบอกเขาว่า เราไปด้วยได้นะ แต่เราไม่ไหว้ เราทำไม่ได้ เพราะเรานับถือพระเยซูอย่างเดียว เราไม่อยากทำผิดต่อพระเจ้า แฟนก็ไม่โอเค เพราะถ้าไปที่ธรรมกายต้องทำ
ที่นี้เรื่องมันก็วนกลับมาที่ว่า ถ้างั้นก็ทำได้แค่คบกันไปเรื่อยๆแบบนี้ เขาบอกว่าเราให้ความสำคัญกับพระเจ้ามากกว่าเขา เรายอมรับนะคะว่าใช่ เราเลือกพระเจ้า เพราะที่ผ่านมาพระเจ้าช่วยเหลือเราและครอบครัวหลายเรื่อง และการเป็นคริสเตียนนี่คือตัวตนเรา ซึ่งแฟนรู้มาตั้งแต่แรกที่คบกัน แต่การที่เราเลือกพระเจ้าให้เป็นที่หนึ่ง ไม่ได้หมายความว่าเราไม่รักแฟน ไม่ได้หมายความว่าจะบังคับแฟนให้มาเชื่อ เราแค่อยากใช้ชีวิตในทางของพระเจ้าอย่างมีสันติสุขแค่นั้นเองค่ะ แต่ถ้าจะให้คบไปวันๆเราทำไม่ได้อ่ะค่ะ คือเราอยากมีอนาคต อยากแต่งงานมีครอบครัว
ซึ่งพักหลังๆเราเริ่มอึดอัด ที่แฟนพยายามพูดให้เราทำกิจกรรมกับพ่อแม่เค้าที่วัด ซึ่งเราไม่อยากทำ ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากทำอะไรเพื่อแฟนนะคะ แต่สิ่งที่แฟนจะให้ไปทำมันไม่ใช่ตัวตนเราอ่ะค่ะ และเราไม่อยากทำผิดกับพระเจ้า คือตลอดเวลาที่คบกันเราทั้งคู่ทำสิ่งที่ดีให้กันและกันมาตลอด แต่แฟนบอกว่าการที่เราไม่ยอมทำตามแม่เขาเรื่องนี้ คือเหมือนเราไม่รักเขา ทั้งๆที่ตอนเกิดเรื่องแฟนเคยพูดว่า หรือจะแยกบ้านออกมา ซื้อบ้านใหม่ สร้างครอบครัว อาจใช้เวลา แต่พอเวลาผ่านไปตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เหมือนแฟนพยายามอยากให้เราไปวัดกับพ่อแม่เขา ถึงจะได้แต่งงานกันได้ ถ้าเราไม่ทำก็คือไม่ได้แต่ง
สำหรับฝ่ายบ้านเราเอง บ้านเราเป็นคริสเตียนนะคะ แต่บ้านเราก็ไม่ได้เรียกร้องว่าแฟนเราจะต้องเปลี่ยนมาเป็นคริสเตียน ไม่เคยบังคับให้ต้องเข้าโบสถ์ แค่ขอให้เข้าใจและให้เกียรติไม่ก้าวก่ายกันเรื่องนี้
ระหว่างเราสองคนที่ผ่านมาอาจมีไม่เข้าใจกันบ้าง แต่เราก็ให้เกียรติซึ่งกันและกัน เราไปโบสถ์ เขาไปวัด พอเสร็จแล้วก็มาเจอกัน อะไรที่รู้ว่าคุยแล้วจะทะเลาะ เราก็จะไม่พูด คือเราทั้งคู่เป็นแบบนี้มาตลอด เราทั้งคู่มีความสุขค่ะที่ได้ใช้เวลาร่วมกัน ได้ดูแลกันและกัน จนกระทั่งแม่เขาไม่โอเคกับเราอีกแล้ว ทุกอย่างเลยเป็นไปไม่ได้อีกแล้วค่ะ
เราเลยรู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่มีทางออกแล้วค่ะ เพราะแฟนเขาให้เขาสำคัญกับพ่อแม่มาก เขาบอกว่าอะไรที่ทำแล้วพ่อแม่สบายใจ เขาบอกว่าเขาจะทำ ความสบายใจของพ่อแม่เป็นที่หนึ่ง คือเราไม่ได้ว่าเขานะคะที่เขารักพ่อแม่ เพราะเป็นสิ่งที่ดี เราเข้าใจ แต่เขารักพ่อแม่จนไม่สู้เรื่องความรักของเราเลย แต่กลายเป็นให้เราต้องทำในสิ่งที่แม่เขาอยากให้ทำ T^T
จริงๆเรารักเขามากนะคะ และเรารู้ว่าเราไม่เชื่อฟังพระเจ้า ไปคบคนที่ไม่เชื่อ แต่เราอธิษฐานอย่างอดทนด้วยความหวัง จริงๆเหตุการณ์นี้อาจจะเป็นคำตอบจากพระเจ้า เราขอบคุณพระเจ้าค่ะ ตอนนี้เราเลยขอห่างกับแฟน เราบอกเขาว่าห่างกันเพื่อให้เราทั้งคู่ได้มีเวลาคิดทบทวนว่าจะมีทางออกไหมหรือจะแยกกัน เราแค่รู้สึกว่าแฟนเราไม่เป็นผู้นำและเชื่อแม่เขาทุกๆเรื่อง ไม่พยายามเรื่องความรักของเราบ้างเลย ไม่สู้ให้เราอยู่ด้วยกัน ไม่ยอมอธิบายกับแม่ถึงความรักของเรา ไม่ยอมพิสูจน์ความรักของเราให้พ่อแม่เห็นบ้างเลย เราบอกเขาว่าเราพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อความรักของเราเพื่อให้แม่เขาโอเค แต่เรื่องการไปทำกิจกรรมต่างๆที่วัดคงเป็นเรื่องเดียวที่เราทำให้ไม่ได้จริงๆ รู้สึกเสียใจมากเพราะตลอดเวลาที่คบกันเราดีต่อกันมากกกกก ลึกๆเราไม่อยากเลิกกับเขาจริงๆค่ะ แต่ดูเหมือนไม่มีทางออกเลย ถ้าสุดทางแล้วเราก็ต้องเลิกจริงๆใช่ไหมคะ
ปล. เรายังไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะ
ชาวพันทิปมีความเห็นอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้างคะ? ด่าเราได้นะคะ น้อมรับแต่อย่าแรงค่ะ ฮือๆ ช่วงนี้อ่อนแอใจบางมากๆค่ะ ขอพระเจ้าอวยพรทุกท่านนะคะ
*แก้ไขคำผิดค่ะ
เราเป็นคริสเตียน แต่บ้านแฟนธรรมกาย จะต้องเลิกกันจริงๆใช่ไหม?
จริงๆที่บ้านแฟนดีกับเรามากๆนะคะ ทุกอย่างราบรื่นเป็นไปได้ด้วยดีเลย พ่อแม่เขาใจดีกับเรามากๆ จนกระทั่งช่วงที่ผ่านมาครอบครัวแฟนเพิ่งรู้ว่าเราเป็นคริสเตียน (ซึ่งแฟนไม่เคยบอกพ่อแม่เขามาก่อน เพราะเขาเคยบอกเราว่าพ่อแม่เค้าเคร่งพุทธมากๆ และพ่อแม่แฟนอยู่วัดธรรมกาย) เมื่อพ่อแม่เขารู้ว่าเราเป็นคริสเตียนก็ไม่โอเคค่ะ ไม่อยากให้เราทั้ง 2 คบกัน ถ้าเขาเลือกเรา แม่จะเขาไล่ออกจากครอบครัว ตอนเกิดเรื่องเราทั้งคู่ต่างเสียใจมากและแฟนบอกว่าจะหาทางออกเรื่องนี้ ซึ่งเราบอกเขาว่า ทางออกจะเป็นอะไรก็ได้ แต่เราขออยู่กับพระเจ้าของเราเหมือนเดิมนะ เขาจะเป็นพุทธเราก็ไม่เคยว่า
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราก็สังเกตว่าแฟนเราว่าเขาจะหาทางออกเรื่องนี้อย่างไร เราไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงแต่เขาบอกเราว่า ทำได้แค่คบกันไปเรื่อยๆแบบนี้ ยังไงก็แต่งงานกันไม่ได้ เพราะแม่เขาไม่โอเค ถ้าจะแต่งงานแม่ขอให้ความเชื่อเหมือนกัน และที่บ้านแฟนเขาไปวัดธรรมกายตลอด ซึ่งแฟนบอกว่า แม่เขาขอว่าถ้าจะคบกันให้ไปทำกิจกรรมของพุทธด้วย ไม่ต้องเปลี่ยนเป็นพุทธก็ได้ แต่ต้องนับถือ 2 ศาสนา ทำกิจกรรมสวดมนต์ นั่งสมาธิ ฯลฯ เราเลยบอกกับแฟนว่า เราไม่ทำ จนช่วงหลังๆแฟนขอร้องบ่อยๆ เราเลยยอมบอกเขาว่า เราไปด้วยได้นะ แต่เราไม่ไหว้ เราทำไม่ได้ เพราะเรานับถือพระเยซูอย่างเดียว เราไม่อยากทำผิดต่อพระเจ้า แฟนก็ไม่โอเค เพราะถ้าไปที่ธรรมกายต้องทำ
ที่นี้เรื่องมันก็วนกลับมาที่ว่า ถ้างั้นก็ทำได้แค่คบกันไปเรื่อยๆแบบนี้ เขาบอกว่าเราให้ความสำคัญกับพระเจ้ามากกว่าเขา เรายอมรับนะคะว่าใช่ เราเลือกพระเจ้า เพราะที่ผ่านมาพระเจ้าช่วยเหลือเราและครอบครัวหลายเรื่อง และการเป็นคริสเตียนนี่คือตัวตนเรา ซึ่งแฟนรู้มาตั้งแต่แรกที่คบกัน แต่การที่เราเลือกพระเจ้าให้เป็นที่หนึ่ง ไม่ได้หมายความว่าเราไม่รักแฟน ไม่ได้หมายความว่าจะบังคับแฟนให้มาเชื่อ เราแค่อยากใช้ชีวิตในทางของพระเจ้าอย่างมีสันติสุขแค่นั้นเองค่ะ แต่ถ้าจะให้คบไปวันๆเราทำไม่ได้อ่ะค่ะ คือเราอยากมีอนาคต อยากแต่งงานมีครอบครัว
ซึ่งพักหลังๆเราเริ่มอึดอัด ที่แฟนพยายามพูดให้เราทำกิจกรรมกับพ่อแม่เค้าที่วัด ซึ่งเราไม่อยากทำ ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากทำอะไรเพื่อแฟนนะคะ แต่สิ่งที่แฟนจะให้ไปทำมันไม่ใช่ตัวตนเราอ่ะค่ะ และเราไม่อยากทำผิดกับพระเจ้า คือตลอดเวลาที่คบกันเราทั้งคู่ทำสิ่งที่ดีให้กันและกันมาตลอด แต่แฟนบอกว่าการที่เราไม่ยอมทำตามแม่เขาเรื่องนี้ คือเหมือนเราไม่รักเขา ทั้งๆที่ตอนเกิดเรื่องแฟนเคยพูดว่า หรือจะแยกบ้านออกมา ซื้อบ้านใหม่ สร้างครอบครัว อาจใช้เวลา แต่พอเวลาผ่านไปตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เหมือนแฟนพยายามอยากให้เราไปวัดกับพ่อแม่เขา ถึงจะได้แต่งงานกันได้ ถ้าเราไม่ทำก็คือไม่ได้แต่ง
สำหรับฝ่ายบ้านเราเอง บ้านเราเป็นคริสเตียนนะคะ แต่บ้านเราก็ไม่ได้เรียกร้องว่าแฟนเราจะต้องเปลี่ยนมาเป็นคริสเตียน ไม่เคยบังคับให้ต้องเข้าโบสถ์ แค่ขอให้เข้าใจและให้เกียรติไม่ก้าวก่ายกันเรื่องนี้
ระหว่างเราสองคนที่ผ่านมาอาจมีไม่เข้าใจกันบ้าง แต่เราก็ให้เกียรติซึ่งกันและกัน เราไปโบสถ์ เขาไปวัด พอเสร็จแล้วก็มาเจอกัน อะไรที่รู้ว่าคุยแล้วจะทะเลาะ เราก็จะไม่พูด คือเราทั้งคู่เป็นแบบนี้มาตลอด เราทั้งคู่มีความสุขค่ะที่ได้ใช้เวลาร่วมกัน ได้ดูแลกันและกัน จนกระทั่งแม่เขาไม่โอเคกับเราอีกแล้ว ทุกอย่างเลยเป็นไปไม่ได้อีกแล้วค่ะ
เราเลยรู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่มีทางออกแล้วค่ะ เพราะแฟนเขาให้เขาสำคัญกับพ่อแม่มาก เขาบอกว่าอะไรที่ทำแล้วพ่อแม่สบายใจ เขาบอกว่าเขาจะทำ ความสบายใจของพ่อแม่เป็นที่หนึ่ง คือเราไม่ได้ว่าเขานะคะที่เขารักพ่อแม่ เพราะเป็นสิ่งที่ดี เราเข้าใจ แต่เขารักพ่อแม่จนไม่สู้เรื่องความรักของเราเลย แต่กลายเป็นให้เราต้องทำในสิ่งที่แม่เขาอยากให้ทำ T^T
จริงๆเรารักเขามากนะคะ และเรารู้ว่าเราไม่เชื่อฟังพระเจ้า ไปคบคนที่ไม่เชื่อ แต่เราอธิษฐานอย่างอดทนด้วยความหวัง จริงๆเหตุการณ์นี้อาจจะเป็นคำตอบจากพระเจ้า เราขอบคุณพระเจ้าค่ะ ตอนนี้เราเลยขอห่างกับแฟน เราบอกเขาว่าห่างกันเพื่อให้เราทั้งคู่ได้มีเวลาคิดทบทวนว่าจะมีทางออกไหมหรือจะแยกกัน เราแค่รู้สึกว่าแฟนเราไม่เป็นผู้นำและเชื่อแม่เขาทุกๆเรื่อง ไม่พยายามเรื่องความรักของเราบ้างเลย ไม่สู้ให้เราอยู่ด้วยกัน ไม่ยอมอธิบายกับแม่ถึงความรักของเรา ไม่ยอมพิสูจน์ความรักของเราให้พ่อแม่เห็นบ้างเลย เราบอกเขาว่าเราพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อความรักของเราเพื่อให้แม่เขาโอเค แต่เรื่องการไปทำกิจกรรมต่างๆที่วัดคงเป็นเรื่องเดียวที่เราทำให้ไม่ได้จริงๆ รู้สึกเสียใจมากเพราะตลอดเวลาที่คบกันเราดีต่อกันมากกกกก ลึกๆเราไม่อยากเลิกกับเขาจริงๆค่ะ แต่ดูเหมือนไม่มีทางออกเลย ถ้าสุดทางแล้วเราก็ต้องเลิกจริงๆใช่ไหมคะ
ปล. เรายังไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะ
ชาวพันทิปมีความเห็นอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้างคะ? ด่าเราได้นะคะ น้อมรับแต่อย่าแรงค่ะ ฮือๆ ช่วงนี้อ่อนแอใจบางมากๆค่ะ ขอพระเจ้าอวยพรทุกท่านนะคะ
*แก้ไขคำผิดค่ะ