สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราเป็นนักเรียนชั้นมัธยมค่ะ ช่วงม.ต้นเราเจอปัญหาเรื่องเพื่อนที่ค่อนข้างแย่ แล้วก็ครอบครัวที่เหมือนจะอบอุ่นแต่ก็ไม่ สภาพจิตใจเราในสายตาเราค่อนข้างเลวร้ายค่ะ หลายๆครั้งที่เราอยากตายให้มันจบๆไปแต่ก็รู้ตัวว่าไม่ควรทำ
เวลาปรึกษาใครก็มีแต่คำพูดที่บอกให้เรานึกถึงพ่อแม่ว่าพวกท่านเลี้ยวเรามาลำบากขนาดไหน หรือ มีคนลำบากกว่าเราตั้งเยอะ มันทำให้เรารส.แย่กว่าเดิมมากๆค่ะ
ตั้งแต่ประมาณป.5-6พ่อเราก็ชอบถามว่าเราเป็นเด็กเก็บกดหรือเปล่า เป็นเด็กมีปัญหาหรือเปล่าแบบขำๆแต่เราไม่ขำด้วยเพราะเราค่อนข้างจะเก็บกดเล็กน้อย แม่เราก็ชอบบอกว่าเราทำตัวมีปัญหา ทำตัวเป็นภาระ อีกทั้งพวกท่านก็ชอบบอกว่าไม่รู้จะตายวันไหน(ซึ่งเราก็รู้นะว่ามันจริง)แต่ก็เป็นอะไรที่ทำให้เรารู้สึกว่าความตายมันใกล้แค่เอื้อม เราจะตายไปก็ได้นี่นา
ส่วนตัวเราเองก็พยายามทำให้พวกท่านภูมิใจอยู่นะคะ เราพยายามสอบให้ได้ท็อปทุกครั้ง พยายามให้ได้เกรดดีๆ ล่าสุดคือพึ่งได้เกรด4.00มาให้พวกท่าน พยายามจนสอบเข้าห้องพิเศษ พ่อเราถึงแม้จะไม่พูดกดดันกันตรงๆแต่ชอบนำเราไปเปรียบเทียบกับลูกของคนรู้จัก ex.ลูกลุงคนนั้นสอบฐานวิทย์ได้/เนี่ย ดูพี่(ญาติ)เราสิ สอบเข้าจุฬาได้ มันทำให้เรารู้สึกกดดันมากๆ
เราไม่กล้าเล่าอะไรให้พวกท่านฟังมากเท่าไหร่นัก เวลาเราเล่าพวกท่านเหมือนไม่ค่อยสนใจฟังซักเท่าไหร่เราเลยค่อยๆเลิกเล่าไปเองค่ะ555
ก็นั่นแหละค่ะ ความจริงดราม่าเรื่องเพื่อนมันเยอะกว่านี้แต่เราพูดไม่ออกจริงๆค่ะเพราะหลายๆคนชอบมองมันเป็นเรื่องเล็กๆ แต่สำหรับเรามันไม่เล็กเลยค่ะ มันไม่ใช่อะไรที่สภาพจิตใจของเด็กที่พึ่งพ้นวัยประถมควรจะเจอ...
นั่นแหละค่ะ ตามชื่อกระทู้ ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าค่ะ
อยากขอพ่อแม่ไปพบจิตแพทย์ค่ะ
เวลาปรึกษาใครก็มีแต่คำพูดที่บอกให้เรานึกถึงพ่อแม่ว่าพวกท่านเลี้ยวเรามาลำบากขนาดไหน หรือ มีคนลำบากกว่าเราตั้งเยอะ มันทำให้เรารส.แย่กว่าเดิมมากๆค่ะ
ตั้งแต่ประมาณป.5-6พ่อเราก็ชอบถามว่าเราเป็นเด็กเก็บกดหรือเปล่า เป็นเด็กมีปัญหาหรือเปล่าแบบขำๆแต่เราไม่ขำด้วยเพราะเราค่อนข้างจะเก็บกดเล็กน้อย แม่เราก็ชอบบอกว่าเราทำตัวมีปัญหา ทำตัวเป็นภาระ อีกทั้งพวกท่านก็ชอบบอกว่าไม่รู้จะตายวันไหน(ซึ่งเราก็รู้นะว่ามันจริง)แต่ก็เป็นอะไรที่ทำให้เรารู้สึกว่าความตายมันใกล้แค่เอื้อม เราจะตายไปก็ได้นี่นา
ส่วนตัวเราเองก็พยายามทำให้พวกท่านภูมิใจอยู่นะคะ เราพยายามสอบให้ได้ท็อปทุกครั้ง พยายามให้ได้เกรดดีๆ ล่าสุดคือพึ่งได้เกรด4.00มาให้พวกท่าน พยายามจนสอบเข้าห้องพิเศษ พ่อเราถึงแม้จะไม่พูดกดดันกันตรงๆแต่ชอบนำเราไปเปรียบเทียบกับลูกของคนรู้จัก ex.ลูกลุงคนนั้นสอบฐานวิทย์ได้/เนี่ย ดูพี่(ญาติ)เราสิ สอบเข้าจุฬาได้ มันทำให้เรารู้สึกกดดันมากๆ
เราไม่กล้าเล่าอะไรให้พวกท่านฟังมากเท่าไหร่นัก เวลาเราเล่าพวกท่านเหมือนไม่ค่อยสนใจฟังซักเท่าไหร่เราเลยค่อยๆเลิกเล่าไปเองค่ะ555
ก็นั่นแหละค่ะ ความจริงดราม่าเรื่องเพื่อนมันเยอะกว่านี้แต่เราพูดไม่ออกจริงๆค่ะเพราะหลายๆคนชอบมองมันเป็นเรื่องเล็กๆ แต่สำหรับเรามันไม่เล็กเลยค่ะ มันไม่ใช่อะไรที่สภาพจิตใจของเด็กที่พึ่งพ้นวัยประถมควรจะเจอ...
นั่นแหละค่ะ ตามชื่อกระทู้ ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าค่ะ