เราเป็นเด็กบ้านนอก
ชีวิตที่เห็นในทุกๆวันของการตื่นนอนคือ
การกินข้าวเช้า พร้อมหน้าพร้อมตา
.
เมื่อพอเราเริ่มเข้าสู่ชีวิตวัยรุ่น เรานอนดึก
เพราะติดเกมส์ติดโทรศัพท์ ติดเพื่อน
แต่ยังไง พ่อเราก็ต้องปลุกเรามากินข้าวเช้าอยู่ดี
.
เรามักจะจำภาพนั้นได้เสมอ
แต่วันนี้เราออกมาใช้ชีวิตที่กรุงเทพ
การกินข้าวคนเดียวกลายเป็นเรื่องปกติมากสำหรับเรา
แต่เราไม่เคยชินเลย
.
เราคิดถึงกับข้าวฝีมือของแม่
เราคิดถึงเสียงหัวเราะของตา
เราคิดถึงเสียงปลุกเราให้ตื่นของพ่อ

กับข้าวธรรมดาๆของแม่
แต่ไม่มีใครสามารถทำแล้วอร่อยเท่าแม่

คิดถึงบ้านจัง

📞...กลับบ้านกันนะลูก แม่คิดถึง...

เพื่อนๆคนไหน มีอาหารโปรดที่คุณแม่ชอบทำใหทานมาแชร์กันได้นะคะ

หรือทักทายพูดคุยกับเราได้ที่เพจนี้นะ
https://web.facebook.com/ตามติดชีวิตนังหมู-552334991839964/?epa=SEARCH_BOX

อันนี้แกงเห็ดผอบของแม่แฟนเรา

#ตามติดชีวิตนังหมู