กว่าจะเป็นกลิ่นกาสะลอง คำบอกเล่าจาก ‘เนียรปาตี’  ผู้เขียนนวนิยาย ‘กลิ่นกาสะลอง’ ถึงที่มาของการเขียนแรงบันดาลใจ และทำไมจึงเป็น ‘กลิ่นกาสะลอง’


กลิ่นกาสะลองเป็นนวนิยายเรื่องแรกในชีวิตที่ตัวเองเขียน ตอนที่เขียนตอนนั้นยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยก็เลยเขียนยังไม่จบก็มีนวนิยายเรื่องอื่นมาอีก2เรื่องเพราะฉะนั้นกลิ่นกาสะลองจึงเป็นนวนิยายเรื่องแรกที่เริ่มต้นเขียนนวนิยายแต่เป็นเรื่องจบรวมเล่มเป็นเรื่องที่3
แรงบันดาลใจที่เขียนตอนนั้นเกิดจากหลายๆอย่างผสมผสานกัน เราเป็นคนชอบอ่านวรรณคดี ชอบอ่านเกี่ยวกับพวกตำนานพื้นบ้านล้านนาต่างๆแล้วก็ชอบพวกวัดวาอารามสถาปัตยกรรมพิพิธภัณฑ์อะไรอย่างนี้เลยอยากให้เรื่องราวที่อยากจะพูดอยากจะเล่าให้สิ่งเหล่านี้เป็นพื้นหลังของเรื่องราวเลยตั้งโจทย์อย่างนี้ไว้ข้อแรก  ต่อมาเมื่อได้ไปวัดชัยมงคลด้านหลังวัดชัยมงคลก็จะมีท่าน้ำอยู่ น้ำปิงมองจากตรงนั้นไปทางด้านนึงก็จะเป็นหัวเหล็กหรือสะพานเนาวรัตน์เลยขึ้นไปก็จะเป็นท่าเรือที่เมื่อก่อนเป็นที่ขนส่งสินค้าของเชียงใหม่เราก็เลยเริ่มจินตนาการว่าถ้ามีคนจากต่างเมืองมาซื้อขายสินค้าตรงนั้นจะเป็นอย่างไร มีคนที่อยู่พื้นเมืองที่นั้นเป็นอย่างไร  เราก็เริ่มยกเรื่องเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับคนล้านนาแล้วก็ใช้ช่วงเวลาที่มันเป็นพีเรียด  
ส่วนเรื่องช่วงเวลาที่เราคัดเลือกให้เป็นช่วงรัชกาลที่6 ต่อรัชกาลที่7 ช่วงนั้นจะเป็นช่วงที่เชียงใหม่มีความเปลี่ยนแปลงค่อนข้างเยอะ เชียงใหม่ช่วงนั้นจะมีคนหลากหลายเชื้อชาติทั้งคนพื้นเมืองเอง คนที่อพยพ กลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆรวมไปถึงกลุ่มฝรั่ง มิชชันนารีต่างๆที่เข้ามาเปิดโรงพยาบาล เปิดโรงเรียน มีกลุ่มพ่อค้าชาวจีนมีแขกซิกข์มาขายผ้า มันก็เกิดเป็นชุมชนสหประชาชาติอยู่ในพื้นที่จังหวัดเชียงใหม่ย่านที่เป็นเหตุการณ์ในเรื่องกลิ่นกาสะลอง
ส่วนที่มาสุดท้ายว่าทำไมเรื่องนี้จึงเป็นเรื่องกลิ่นกาสะลอง เรารู้สึกว่าหลายๆครั้งที่เราได้เห็นดอกกาสะลองบานเรารู้สึกว่าบนต้นก็สวยร่วงเต็มพื้นก็ยังสวย แล้วกลิ่นมันจะหอมเย็นหวานๆแต่ก็ปนเศร้าก็เลยว่านางเอกของเราต้องชื่อกาสะลอง แล้วก็สิ่งที่เราได้แรงบันดาลใจในการผูกเรื่องต่างๆเอามาเรียบเรียงกันเป็นที่มาตำนานรักของสาวเมืองเหนือกับหนุ่มต่างแดน












Cr.Noproblemfg , anyama