คือเราแค่อยากระบายค่ะ ขออย่าซ้ำเติมเราด้วย เราเองรู้สึกท้อกับตัวเองมาก ว่าทำไมเราไม่เก่งเหมือนคนอื่น ทำไมเราไม่มีงานทำทั้งๆที่จบปริญญาตรี ไปสมัครงานเป็น100ที่ แต่ไม่รับซักที่ ทั้งๆที่เราก็พยายามทำตัวเองให้แอคทีฟทุกอย่างตอนสมัครงาน แต่เราไม่เก่งในหลายเรื่อง เราหน้าตาไม่สวยด้วยค่ะ ฐานะยากจนมาก อายุก็มากแล้ว ฝันอยากเป็นนักเขียน แต่หมดไฟในการเขียนไปนานแล้วค่ะ แถมยังเป็นโรคซึมเศร้าอีก เราอยากให้ตัวเองได้ดีกว่านี้ มีความสุขในชีวิตมากกว่านี้ แต่ยิ่งพยายาม ยิ่งเจ็บปวด ยิ่งพยายาม ยิ่งล้ม จนท้อ จนเราเริ่มรู้สึกว่าตายๆไปเลยดีมั้ยนะ แต่ก็ไม่กล้าทำ เรามองคนอื่นเขาอายุเท่าเรา บางคนมีบ้านมีรถ มีการงานดีๆทำแล้วค่ะ แต่เราน่ะ ยังต้องพึ่งแม่อยู่เลย มองดูเงินในกระเป๋าก็ไม่มี ในบัญชีก็0บาท โคตรท้อ อยากให้ตัวเองเก่งขึ้น ดีขึ้น อยากมีเงินให้พ่อแม่ญาติพี่น้องสบายแบบที่ลูกกตัญญูทำกัน เพราะตอนนี้แม่อายุเยอะแล้วแต่ยังต้องทำงานทุกวัน เพราะเรา ในขณะที่เรา เป็นภาระ บ่อยครั้งร้องไห้ที่ตัวเองแย่ขนาดนี้ พยายามลุกขึ้นสู้ พยายามคิด หานั่นนี่มาลงทุนขาย ก็ขายไม่ได้ เอาเงินไปจม ขาดทุนบ่อยมาก พยายามเรียนรู้ แต่ไปไม่รอด คนที่บ้านก็ดูถูกเราทุกวัน จนความเข้มแข็งเราลดน้อยลงทุกทีแล้วค่ะ

มีใครที่รู้สึกแบบเราก็มาระบายกันนะคะ