ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ ตั้งแต่เราคลอดลูกมาเรารู้สึกว่าเราอ่อนไหวกับเรื่องเล็กๆน้อยๆไปหมด ร้องไห้ง่าย คิดมาก คนที่บ้านชอบเอาเรื่องเก่าๆมาซ้ำเติมเราก็แอบร้องไห้ตลอด เคยคิดว่าถ้าเราตายไปเขาคงจะมีความสุขกัน คิดไปต่างๆนาๆ นี่จะปีแล้วที่กลับมาอยู่บ้านเหมือนมันยิ่งรุมเร้าทำให้เราอยากไปไกลๆอยากไปให้พ้นๆ คิดโทษตัวเองตลอดเวลา ถ้าไม่ติดมีลูกที่ต้องเลี้ยงเราคงจะหนีไปไม่กลับมาละค่ะ
อยากทราบว่าใช่โรคซึมเศร้าหรือเปล่า หรือเราแค่เครียด ท้อกับปัญหา