ถามเพราะไม่ได้อยากให้มีความขัดแย้งทางการเมืองนะครับ เศรษฐกิจปากท้องของประชาชนต้องมาก่อนความขัดแย้งทางการเมือง ทุกคนต้องช่วยเหลือตัวเองมากกว่าการพึ่งพาคนอื่นรวมถึงรัฐบาล

แต่บรรยากาศมันชวนให้คิดถึงวันนั้น วันที่คนส่วนใหญ่รู้สึกได้ว่า เสียงของตนไม่มีความหมาย ถูกกดขี่ข่มแหง บังคับใช้กฏหมายอย่างไม่เท่าเทียม เศรษฐกิจฝืดเคือง พ่อค้าแม่ค้าพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าขายของไม่ได้ มนุษย์เงินเดือนอยู่ด้วยความกังวลเพราะไม่รู้ว่าบริษัทจะปิดเมื่อไรเนื่องจากยอดขายตก ธุรกิจส่งออกติดปัญหาเนื่องจากต่างประเทศกีดกันเพราะตอนนี้ประเทศเราไม่เป็นที่ยอมรับของประเทศประชาธิปไตย มองไปข้างหน้าอย่างไรก็มองไม่เห็นถึงอนาคต 

แลกเปลี่ยนอย่างความคิดเห็นอย่างสร้างสรรค์นะครับ งดเรื่องดราม่า เกรียนการเมือง เพราะอย่างไรแล้วชีวิตก็ต้องปรับตัวพร้อมเดินหน้าต่อ จะอย่างไรเราก็ต้องอยู่กับมันไปให้ได้ครับ

ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคน...ขอบคุณครับ