โรงพยาบาลเเห่งหนึ่งเเถวมีนบุรี(ไม่ทราบว่าเอ่ยชื่อได้มั้ย) เป็นเอกชน เราเดินเข้ามาข้างในโรงพยาบาลเพื่อต้องการจะเอาใบตรวจสุขภาพ(เเบบธรรมดา ไม่มีเอกซเรย์ใดๆ ธรรมดาๆ) พยาบาลยืนไม่สนใจ พอเราเข้าไปก็มองหาประชาสัมพันธ์. เราหันกลับไปเเล้วพบว่า พยาบาลที่ยืนไม่สนใจเราหน้าประตูคนนั้นเเหละคือฝ่ายประชาสัมพันธ์ นางก็สวัสดีคนอื่นให้บริการคนอื่นดีมากเเต่กลับมองข้ามเรา(อันนี้ไม่เป็นอะไร เราเข้าใจได้ ไม่คิดอะไร) เราเลยเดินไปถามเขา ที่คอลเซนเตอร์ที่นั่งข้างๆกับพยาบาลที่ประชาสัมพันธ์ว่ามาทำอะไร “พี่สาวคะ จะมาขอตรวจสุขภาพค่ะ จะเอาใบนี้ไปยื่นที่สมัคร) เขาก็ฟังปกติ เเล้วก็พูดคุยกัน เราก็รอสักครู่นึง คุณพยาบาลประชาสัมพันธ์ก็เดินมาหาเราเเล้วถามสิ่งที่เราต้องการ  เราเลยถามค่าใช้จ่ายก่อนจะตรวจ เขาบอกว่า 600 บาทค่ะ เรานี่เเบบ ห้ะ!? ตรวจธรรมดานะคะไม่มีตรวจภายในนะคะ หนูเคยไปตรวจ รพ.เอกชน ที่นึง ราคา380 เองนะคะเป็นเเบบตรวจธรรมดา  เขาเลยถามชื่อรพ.ซ้ำที่เราไปตรวจ เขาบอกว่า งั้นก็ไปรพ.นั้นเถอะค่ะ  เเค่ค่าของเเพทย์ก็ 450 แล้ว (ยิ้มจิก) เราก็เดินออกไป ด้วยความโคตรประหลาดใจว่า ตรวจธรรมดา วัดส่วนสูงน้ำหนัก วัดความดัน มันจะหกร้อยเลยหรอวะ เเถมยังเลือกหน้าลูกค้าที่ต้องการบริการอีก เราเลยเดินไปรพ.รัฐใกล้ๆอีกที่ เสีย250 ถูกหน่อย เร็ว พยาบาลไม่ยิ้มต้อนรับ (ก็พอเข้าใจได้ว่าเป็นรัฐ) เเต่ก็ไม่เลือกปฏิบัติกับลูกค้าเหมือนโรงพยาบาลนี้ แล.ที่มารพ. นี้เพราะเพื่อนนัดจะไปซื้อของต่อ เลยไปเเถวนั้น เเละยังจำรอยยิ้มพยาบาลด้วยเเววตานั้นได้อยู่.