ก่อนอื่นกระทู้นี้เป็นเพียงกระทู้เรื่องเล่าของเราเอง ไม่ได้มีเจตนาอะไรเลยจริงๆถ้าพิมพ์ผิดพลาดหรือไม่ถูกใจใครก็ต้องขอโทษล่วงหน้าด้วยนะคะ เพียงแค่อยากจะบันทึกกระทู้นี้ไว้เป็นสตอรี่ของตัวเองก็เท่านั้น 🙏😊 และเหตุผลที่พิมพ์ลงพันทิปเพราะ ถ้าจดใส่ในกระดาษมันจะหายหรือเปื้อนไม่เรียบร้อย ถ้าโน๊ตไว้ในเครื่องบางทีถ้าอยู่ดีๆเครื่องเป็นอะไรๆไปโดยที่ไม่ได้ซิงค์ข้อมูลไว้ก่อนอาจจะหายหมด ส่วนพันทิปสามารถล็อคอินเข้ามาดูได้เลย และเป็นการแชร์ๆเรื่องราวกันของคนที่ชื่นชอบในสิ่งๆเดียวกันค่ะ 

เราอยากจะมาเล่าเรื่องของเราที่ติดตามจอนอ(jennis bnk48) มาตลอดเวลา 1 ปีกว่าๆผ่านมา จำได้แม่นเลยว่าดูครั้งแรกแบบจริงๆคือตีสิบ เริ่มหวีดตั้งแต่ 16 เมษา 61 โดนตรงฉากงัดข้อกับเรื่องภาษาไทยเนี่ย คนแรกที่รู้จักก็เฌอปรางอีกคนก็ปัญ แต่คนผมดำตรงเงียบขรึมสวยๆ ที่ชื่อแปลกๆนี่ใครนะ อ๋ออ เจนนิษฐ์นี่เอง หลังจากนั้นก็ดูรายการ BNK48 show ทุกๆ EP สลับกับ Senpai รู้สึกเป็นการเปิดโลกทัศน์ใหม่มากๆ เพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยติดตามวงอะไรแบบนี้มาก่อนเลย อย่างมากก็แค่ดารา หลักจากนั้นก็เรียนรู้ระบบไอดอลต่างๆ เริ่มรู้ว่าเซ็นเตอร์นี่เป็นยังไง เราอ่อนมากจริงๆ ขนาดคำว่าชิปยังไม่รู้จักเลย 5555 เพลงแรกที่ฟังน่าจะคุ้กกี้ และ 365 กับ BNK48 ตอนแรกเพื่อนร้องทุกวันแต่ไม่รู้ว่าเพลงอะไรก็ลองค้นดูว่า คือเพลงอะไรก็ถึงบางอ้อ ว่าของ BNK48 เรียนรู้ไปมา live ตู้ปลาอันแรกน่าจะเป็น live ของยาโยอิ ซื้อของทุกตัวที่เจนนิษฐ์เป็นพซต.

ตอนแรกคิดว่าคนมีฟตซ.นี่เท่จังจะหาซื้อได้ที่ไหนนะเจอราคาแพงมากก แต่ก็ซื้อเพราะไม่รู้ หลังจากนั้นก็เปย์หนักมากๆชนิดที่ว่าไม่เหลือเงินกินข้าวเลย เราอินกับทุกดราม่า เครียดและก็พูดถึงทุกเวลาเลย มันคือสิ่งที่โอตะคนนี้เป็น  

ตอนนั้นเรายังเด็ก(ประสบการณ์) มากๆ  เรียกว่าบริหารจัดการอะไรไม่ถูกเอาเรื่องบีเอ็นเคมาปนกับการใช้ชีวิตบางวัน มีดราม่าอารมณ์เสีย ก็กลายเป็นอารมณ์เสียใส่ทุกคนไปเลย มันเป็นสิ่งที่ไม่ดีมากๆและไม่ควรทำตามอย่างยิ่ง

หลักจากนั้นช่วงเดือนก.พ.ก็ได้มีโอกาสไปจับมือ รู้สึกมันทำให้เรามีกำลังใจขึ้นจริงๆนะ

เราคามิเจนนิษฐ์มาตั้งแต่แรกตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา เราเปลี่ยนไปมากตั้งแต่ติดตามวันนั้นจนถึงตอนนี้ 

-อย่างแรกเรารู้สึกห้ามใจตัวเองได้มากขึ้นเวลามีใครมาว่าคามิเรา เราก็จะใจเย็นและใช้เหตุผลประมวลก่อนว่า มันจริงมั้ย 

-อย่างที่สองเราบริหารเงินได้ดีขึ้นเยอะเลยนะพิเต็น 555 เราจะไม่ซื้อทุกๆอย่างแต่เราจะหาร้านที่ขายถูกที่สุด ซื้อเพียงของที่เราชอบมันจริงๆนะเก็บเป็นคุณค่าทางจิตใจเราจริงๆ

-อย่างที่สาม การเรียนเราไม่เคยตกเลยตั้งแต่ติดตามวงมา แต่พอหลังงานจับมือ กระตือรือร้นขึ้นมามากจริงๆ เกรดขึ้นมาเยอะเลยทั้งๆที่เนื้อหาการเรียนเทอมนั้นยากมากๆ ขอบคุณจริงๆนะคะพี่จอนอที่บังคับให้อ่านหนังสืออ่ะ 5555

-อย่างที่สี่คือ ทำให้เรามีความคิดอะไรในหลายๆอย่างที่ทำให้ตัวเองแอคทีฟมากขึ้น เรียกว่าพวกคุณ BNK48 คือ"ไอดอล"จริงๆนะ

เรายังมีปณิธานอีกหลายๆอย่างที่อยากจะทำที่เกี่ยวกับบีเอ็นเค การที่จะได้สิ่งที่ต้องการแต่ละอย่างนั้นก็แลกมากับการที่เราทำเกรดดีๆให้พ่อแม่ รู้สึกว่าวิธีนี้มันดีมากเลยนะ 

หลังจากนี้ไม่ว่าพิเต็นจะเป็นยังไงเราก็จะติดตามต่อไปเรียกได้ว่าผูกพันไปแล้ว ทุกๆเย็นต้องเข้าทวิตส่องแท็ก ทุกๆเช้าต้องเข้าไลน์ด้อม เรียกได้ว่าเป็นกิจวัตรไปซะละ 555 

ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้คำตอบและไม่เคยได้คำตอบเลยว่าทำไมถึงชอบและผูกพันกับคนๆนี้ขึ้นเรื่อยๆ หาคำตอบไม่เคยเจอ เคยถามเพื่อนหลายๆคนนะ แต่ก็ยังไม่รู้ จนถามไปถามแม่ แม่บอกว่าให้ถามใจเราเองสิ 
ลองถามใจเราดูนะว่าทำไม มันไม่มีคำตอบที่เป็นรูปธรรมแต่เรารู้ถึงความรู้สึกนั้นด้วยตัวเองจริงๆด้วย ตอนนี้เลยรู้แล้วว่าทำไม คำตอบก็.....ถามใจดูสิ^^

คนๆนี้อาจไม่ได้เป็นคนที่ดีที่สุดแต่เพราะคำว่า"ถูกใจ" ใช่!! แค่คำๆนี้แหละ เราเลยรักพิเต็นมากที่สุดไง และจะรักตลอดไป

สัญญาว่าจะคอยติดตาม จะไม่ทำให้ไม่สบายใจ จะอยู่ข้างพิเต็นไปเรื่อยๆไม่ว่าพิเต็นจะเป็นยังไงจะอยู่ตรงไหน เราก็จะอยู่ตรงนั้น

และอย่างสุดท้าย..
อยากบอกว่านอนให้เยอะๆพักผ่อนมากๆนะคะพี่เจนนิษฐ์ ขอให้มีความสุขกับการเป็นนิสิตจุฬาและการเป็นไอดอลของเด็กๆนะคะ แล้วเจอกันงานจับมือนะ😊

จบแล้ว 555 🙏