จากเฟสบุ๊คคุณนันทนา วีระชน ได้มีการเซ็นสัญญาเพื่อทำนิยายเรื่องนี้เป็นละคร เห็นว่าทำลงช่อง Gmm25
เรื่องย่อ
ตระกูล "บุญทโยวาท" อยู่ระหว่างงานศพของการสูญเสียประมุขของตระกูล บิดาของ พงษ์ดนัย และ เอมสาย โดยมี คุณหญิงประพฤติ เป็นแม่งาน เหล่าบรรดาเมียเล็กเมียน้อย และลูก ๆ อีก 10 กว่าคนมาขอแบ่งมรดก แต่คุณหญิงไม่ยอมแบ่งทรัพย์สินให้ใครเลย
บุญถึง เด็กหนุ่มพิการจากการที่ประมุขได้เสียกับคนรับใช้ คุณหญิงทราบเรื่องบังคับให้กินยาขับลูก ทำให้แม่บุญถึงเสียชีวิตระหว่างคลอด และบุญถึงเองก็พิการแขนขาลีบ สมองช้า ปากเบี้ยว คุณหญิงจำใจต้องเลี้ยงบุญถึงไว้ในบ้านเฉกเช่นคนรับใช้
พงษ์ดนัย ดูจะได้รับเชื้อของความเจ้าชู้ของบิดามาเต็มเปี่ยม หลายครั้งที่คุณหญิงกล่าวเป็นเชิงเตือนว่าระวังจะตายเพราะกลีบดอกไม้ พงษ์ดนัยมีภรรยาที่จดทะเบียนสมรสอยู่แล้ว 2 คน คนแรก คือเกลียวเกศ มีลูกชายชื่อ ลูกน้ำ และถิ่นสมร ซึ่งมีลูกสาวชื่อ น้ำฝน เกลียวเกศ ได้จดทะเบียนก่อน จึงตั้งตัวเป็นภรรยาหลวงและตามราวีหึงหวงสามี ขณะที่ถิ่นสมรก้มหน้ารับกรรมอย่างเงียบ ๆ เพราะจากการเพลี่ยงพล้ำท้องกับพงษ์ดนัยก่อนจดทะเบียน ทำให้สูญเสียโอกาสไปเรียนต่อต่างประเทศ และคุณมันทนา และคุณรัชชา ถึงกับตัดขาดเธอ
พงษ์ดนัย ไม่หยุดทำตัวเป็นภุมรี แม้แต่ อัจฉรา ซึ่งเป็นเลขาเขาก็เอาเธอมาเป็นเมีย และให้อัจฉราคอยสับหลีกผู้หญิงอื่นให้เขาด้วย
บุญผเรศน์ บุตรชายคนหนึ่งของตระกูล บุญทโยวาท อันเกิดจากหญิงต่างจังหวัด คือ กลิ่นจันทร์ กลิ่นจันทร์ตทนอยู่ร่วมบ้านเดียวกับคุณหญิงไม่ได้ จึงพาลูกชายหนีไปอยู่ต่างจังหวัด สิ่งเดียวที่บุญผเรศน์ได้รับจากบิดา คือนามสกุล กลิ่นจันทร์ พายเรือขายขนมส่งบุญผเรศน์เรียนจนจบนิติ และได้เป็นทนายความมือหนึ่ง
ที่สำนักงานอาทรและเพื่อน อาทรฝากให้เขาดูแลสอนงานให้กับ นักศึกษาจบนิติหมาดๆคือ ชิดสมัย หล่อนเป็นคนแจ่มใส มั่นใจในตัวเอง ทำให้บุญผเรศน์อดขันแกมหมั่นไส้หน่อย ๆ ซึ่งชิดสมัยเองก็หมั่นไส้บุญผเรศน์เหมือนกัน
บุญผเรศน์ได้พบกับพงษ์ดนัยโดยบังเอิญ พงษ์ดนัยขอให้บุญผเรศน์ช่วยเรื่องการฟ้องหย่ากับแซนดี้ การดำเนินเรื่องการหย่าร้างราบรื่น เพราะฝ่ายแซนดี้ก็อยากแต่งงานใหม่ การพบกันของพงษ์ดนัยกับบุญผเรศน์ ทำให้พงษ์ดนัยมีโอกาสรู้จักกับชิดสมัย พงษ์ดนัยสนใจชิดสมัยอย่างมาก ยิ่งบุญผเรศน์พยายามขัดขวางพงษ์ดนัยยิ่งอยากเอาชนะ ส่วนตัวชิดสมัยเองเมื่อบุญผเรศน์ยิ่งห้ามก็ยิ่งต่อต้านทะนงตนว่าจะไม่ตกบ่วงของพงษ์ดนัย การพบปะกับพงษ์ดนัยหลายครั้งทำให้ชิดสมัยเริ่มอ่อนไหวมากขึ้น
พงษ์ดนัยได้พบกับบัวริน สาวบ้านนอกที่มาสมัครเป็นคนรับใช้บ้านคุณหญิง บัวรินมีความทะเยอทะยานและใฝ่ฝันในเรื่องความรัก บุญถึงเองก็แอบหลงรักบัวริน วันหนึ่งเมื่อมีโอกาสคุณหญิงไม่อยู่บ้านพงษ์ดนัย จึงได้เสียกับบัวริน โดยสร้างความเจ็บปวดอย่างใหญ่หลวงให้กับบุญถึง เกลียวเกศรู้เรื่องบัวรินกับพงษ์ดนัยอาละวาดถึงขั้นตบตีแต่บัวรินไม่ยอม เพราะคิดว่าตนก็เป็นเมียคนหนึ่งของพงษ์ดนัย
ฮักกี้ เป็นเพื่อนของบุญผเรศน์มาทำวิทยานิพนธ์ที่เมืองไทย เมื่อรู้จักกับถิ่นสมร เขาก็มีความชื่นชม ชอบในความอ่อนหวานและความอดทนอย่างสูงของถิ่นสมร เอมสายคิดสั้นพยายามฆ่าตัวตายเพราะถูกแฟนนักดนตรีทอดทิ้ง เพราะเขามีเมียมีลูกอยู่แล้ว พงษ์ดนัยขอให้บุญผเรศน์มาช่วยปลอบใจ เอมสายเริ่มชื่นชมในตัวบุญผเรศน์และพบปะเขามากขึ้น และทำให้เอมสายเริ่มรู้จักฮักกี้ เอมสายชอบในความเป็นสุภาพบุรุษของฮักกี้และเริ่มคิดไปคนเดียวว่า ฮักกี้ต้องรักหล่อน
บัวรินเริ่มทนไม่ได้กับการเป็นเมียแบบทาสจึงวางแผนที่จะทำให้ตัวเองตั้งท้อง จึงแอบไปได้เสียกับบุญถึง และให้บุญถึงปกปิดเรื่องนี้เป็นความลับ บัวรินนำเรื่องตนท้องไปบอกกับพงษ์ดนัย พอเกลียวเกศทราบเรื่องจึงอาละวาดด่าว่าพงษ์ดนัยทำให้พงษ์ดนัยโมโห ตบหน้าเกลียวเกศต่อหน้าลูกชาย เกลียวเกศหลังถูกตบหน้าก็เหมือนคนสิ้นฤทธิ์ หมดหวังท้อแท้ หล่อนมาหาถิ่นสมรพูดดีด้วยเป็นครั้งแรก ถิ่นสมรปลอบโยนด้วยความเห็นใจ
ถิ่นสมรรู้ว่าชิดสมัยเป็นหนึ่งในเหยื่อของพงษ์ดนัยจึงเล่าชีวิตของตนเอง ที่ต้องประสบให้กับชิดสมัยฟัง บุญผเรศน์เข้าใจชิดสมัย พยายามหาเรื่องมาคุยเพื่อปลอบโยน ชิดสมัยเริ่มเข้าใจในตัวบุญผเรศน์มากขึ้น ฮักกี้ขอถิ่นสมรแต่งงานและเขาจะพาเธอไปอยู่ที่เมืองนอกสามคนพ่อแม่ลูก
ส่วนเอมสายนั้นวาดฝันว่าจะแต่งงานกับฮักกี้ถึงขนาดไปตัดชุดแต่งงานไว้ แต่แล้วฮักกี้ก็ปฎิเสธที่แต่งงานกับเธอทำให้เอมสายนั้นถึงขั้นเสียสติ ส่วนพงษ์ดนัยเริ่มเครียดขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อชิดสมัยตัดสัมพันธ์และถิ่นสมรขอหย่ากับเขา พงษ์ดนัยมาหาลูกทั้งสองแต่ลูกทั้งสองไม่สนใจและวิ่งหนีเขาไป
พงษ์ดนัยกลับมาด้วยความอ่อนแรง บัวรินเข้ามาคลอเคลีย ทำให้บุญถึงที่แอบดูอยู่ถึงกับคลุ้มคลั่งเข้ามาทำร้ายพงษ์ดนัย บัวรินเข้าห้ามจนแท้งลูก บัวถึงถึงกับกรี๊ดร้องว่าลูก...ลูก...ลูกของเรา พงษ์ดนัยถึงกับอึ้ง และโมโหไล่ทั้งสองคนออกจากบ้านไป บัวรินเหมือนคนขาดสติคว้าปืนไปหวังฆ่าให้หมดทุกคน แต่พงษ์ดนัยพูดปลอบจนใจอ่อนยอมวางปืน พงษ์ดนัยตบบัวรินด้วยปืนจนเลือดกลบปาก บุญถึงมาเห็นเขาโมโหพงษ์ดนัยมากคลุ้มคลั่งคว้าปืนไล่ยิงพงษ์ดนัย จนขาดใจตาย
บุญผเรศน์จัดการเรื่องคดี คุณหญิงไม่เอาเรื่องบุญถึง บุญถึงกลายเป็นขาดสติ บุญผเรศน์พาหมอมารักษา และพาไปอยู่ชนบทจนอาการบุญถึงค่อย ๆ ดีขึ้น ชิดสมัยกับบุญผเรศน์เข้าใจกัน และชิดสมัยก็เห็นความดีของบุญผเรศน์พอเพียงที่เธอจะฝากชีวิตไว้กับเขา ส่วนฮักกี้พาถิ่นสมรไปแต่งงานและอยู่ที่อังกฤษ
กระทู้ซ้ำ ช่วยลบด้วยค่ะ
เรื่องย่อ
ตระกูล "บุญทโยวาท" อยู่ระหว่างงานศพของการสูญเสียประมุขของตระกูล บิดาของ พงษ์ดนัย และ เอมสาย โดยมี คุณหญิงประพฤติ เป็นแม่งาน เหล่าบรรดาเมียเล็กเมียน้อย และลูก ๆ อีก 10 กว่าคนมาขอแบ่งมรดก แต่คุณหญิงไม่ยอมแบ่งทรัพย์สินให้ใครเลย
บุญถึง เด็กหนุ่มพิการจากการที่ประมุขได้เสียกับคนรับใช้ คุณหญิงทราบเรื่องบังคับให้กินยาขับลูก ทำให้แม่บุญถึงเสียชีวิตระหว่างคลอด และบุญถึงเองก็พิการแขนขาลีบ สมองช้า ปากเบี้ยว คุณหญิงจำใจต้องเลี้ยงบุญถึงไว้ในบ้านเฉกเช่นคนรับใช้
พงษ์ดนัย ดูจะได้รับเชื้อของความเจ้าชู้ของบิดามาเต็มเปี่ยม หลายครั้งที่คุณหญิงกล่าวเป็นเชิงเตือนว่าระวังจะตายเพราะกลีบดอกไม้ พงษ์ดนัยมีภรรยาที่จดทะเบียนสมรสอยู่แล้ว 2 คน คนแรก คือเกลียวเกศ มีลูกชายชื่อ ลูกน้ำ และถิ่นสมร ซึ่งมีลูกสาวชื่อ น้ำฝน เกลียวเกศ ได้จดทะเบียนก่อน จึงตั้งตัวเป็นภรรยาหลวงและตามราวีหึงหวงสามี ขณะที่ถิ่นสมรก้มหน้ารับกรรมอย่างเงียบ ๆ เพราะจากการเพลี่ยงพล้ำท้องกับพงษ์ดนัยก่อนจดทะเบียน ทำให้สูญเสียโอกาสไปเรียนต่อต่างประเทศ และคุณมันทนา และคุณรัชชา ถึงกับตัดขาดเธอ
พงษ์ดนัย ไม่หยุดทำตัวเป็นภุมรี แม้แต่ อัจฉรา ซึ่งเป็นเลขาเขาก็เอาเธอมาเป็นเมีย และให้อัจฉราคอยสับหลีกผู้หญิงอื่นให้เขาด้วย
บุญผเรศน์ บุตรชายคนหนึ่งของตระกูล บุญทโยวาท อันเกิดจากหญิงต่างจังหวัด คือ กลิ่นจันทร์ กลิ่นจันทร์ตทนอยู่ร่วมบ้านเดียวกับคุณหญิงไม่ได้ จึงพาลูกชายหนีไปอยู่ต่างจังหวัด สิ่งเดียวที่บุญผเรศน์ได้รับจากบิดา คือนามสกุล กลิ่นจันทร์ พายเรือขายขนมส่งบุญผเรศน์เรียนจนจบนิติ และได้เป็นทนายความมือหนึ่ง
ที่สำนักงานอาทรและเพื่อน อาทรฝากให้เขาดูแลสอนงานให้กับ นักศึกษาจบนิติหมาดๆคือ ชิดสมัย หล่อนเป็นคนแจ่มใส มั่นใจในตัวเอง ทำให้บุญผเรศน์อดขันแกมหมั่นไส้หน่อย ๆ ซึ่งชิดสมัยเองก็หมั่นไส้บุญผเรศน์เหมือนกัน
บุญผเรศน์ได้พบกับพงษ์ดนัยโดยบังเอิญ พงษ์ดนัยขอให้บุญผเรศน์ช่วยเรื่องการฟ้องหย่ากับแซนดี้ การดำเนินเรื่องการหย่าร้างราบรื่น เพราะฝ่ายแซนดี้ก็อยากแต่งงานใหม่ การพบกันของพงษ์ดนัยกับบุญผเรศน์ ทำให้พงษ์ดนัยมีโอกาสรู้จักกับชิดสมัย พงษ์ดนัยสนใจชิดสมัยอย่างมาก ยิ่งบุญผเรศน์พยายามขัดขวางพงษ์ดนัยยิ่งอยากเอาชนะ ส่วนตัวชิดสมัยเองเมื่อบุญผเรศน์ยิ่งห้ามก็ยิ่งต่อต้านทะนงตนว่าจะไม่ตกบ่วงของพงษ์ดนัย การพบปะกับพงษ์ดนัยหลายครั้งทำให้ชิดสมัยเริ่มอ่อนไหวมากขึ้น
พงษ์ดนัยได้พบกับบัวริน สาวบ้านนอกที่มาสมัครเป็นคนรับใช้บ้านคุณหญิง บัวรินมีความทะเยอทะยานและใฝ่ฝันในเรื่องความรัก บุญถึงเองก็แอบหลงรักบัวริน วันหนึ่งเมื่อมีโอกาสคุณหญิงไม่อยู่บ้านพงษ์ดนัย จึงได้เสียกับบัวริน โดยสร้างความเจ็บปวดอย่างใหญ่หลวงให้กับบุญถึง เกลียวเกศรู้เรื่องบัวรินกับพงษ์ดนัยอาละวาดถึงขั้นตบตีแต่บัวรินไม่ยอม เพราะคิดว่าตนก็เป็นเมียคนหนึ่งของพงษ์ดนัย
ฮักกี้ เป็นเพื่อนของบุญผเรศน์มาทำวิทยานิพนธ์ที่เมืองไทย เมื่อรู้จักกับถิ่นสมร เขาก็มีความชื่นชม ชอบในความอ่อนหวานและความอดทนอย่างสูงของถิ่นสมร เอมสายคิดสั้นพยายามฆ่าตัวตายเพราะถูกแฟนนักดนตรีทอดทิ้ง เพราะเขามีเมียมีลูกอยู่แล้ว พงษ์ดนัยขอให้บุญผเรศน์มาช่วยปลอบใจ เอมสายเริ่มชื่นชมในตัวบุญผเรศน์และพบปะเขามากขึ้น และทำให้เอมสายเริ่มรู้จักฮักกี้ เอมสายชอบในความเป็นสุภาพบุรุษของฮักกี้และเริ่มคิดไปคนเดียวว่า ฮักกี้ต้องรักหล่อน
บัวรินเริ่มทนไม่ได้กับการเป็นเมียแบบทาสจึงวางแผนที่จะทำให้ตัวเองตั้งท้อง จึงแอบไปได้เสียกับบุญถึง และให้บุญถึงปกปิดเรื่องนี้เป็นความลับ บัวรินนำเรื่องตนท้องไปบอกกับพงษ์ดนัย พอเกลียวเกศทราบเรื่องจึงอาละวาดด่าว่าพงษ์ดนัยทำให้พงษ์ดนัยโมโห ตบหน้าเกลียวเกศต่อหน้าลูกชาย เกลียวเกศหลังถูกตบหน้าก็เหมือนคนสิ้นฤทธิ์ หมดหวังท้อแท้ หล่อนมาหาถิ่นสมรพูดดีด้วยเป็นครั้งแรก ถิ่นสมรปลอบโยนด้วยความเห็นใจ
ถิ่นสมรรู้ว่าชิดสมัยเป็นหนึ่งในเหยื่อของพงษ์ดนัยจึงเล่าชีวิตของตนเอง ที่ต้องประสบให้กับชิดสมัยฟัง บุญผเรศน์เข้าใจชิดสมัย พยายามหาเรื่องมาคุยเพื่อปลอบโยน ชิดสมัยเริ่มเข้าใจในตัวบุญผเรศน์มากขึ้น ฮักกี้ขอถิ่นสมรแต่งงานและเขาจะพาเธอไปอยู่ที่เมืองนอกสามคนพ่อแม่ลูก
ส่วนเอมสายนั้นวาดฝันว่าจะแต่งงานกับฮักกี้ถึงขนาดไปตัดชุดแต่งงานไว้ แต่แล้วฮักกี้ก็ปฎิเสธที่แต่งงานกับเธอทำให้เอมสายนั้นถึงขั้นเสียสติ ส่วนพงษ์ดนัยเริ่มเครียดขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อชิดสมัยตัดสัมพันธ์และถิ่นสมรขอหย่ากับเขา พงษ์ดนัยมาหาลูกทั้งสองแต่ลูกทั้งสองไม่สนใจและวิ่งหนีเขาไป
พงษ์ดนัยกลับมาด้วยความอ่อนแรง บัวรินเข้ามาคลอเคลีย ทำให้บุญถึงที่แอบดูอยู่ถึงกับคลุ้มคลั่งเข้ามาทำร้ายพงษ์ดนัย บัวรินเข้าห้ามจนแท้งลูก บัวถึงถึงกับกรี๊ดร้องว่าลูก...ลูก...ลูกของเรา พงษ์ดนัยถึงกับอึ้ง และโมโหไล่ทั้งสองคนออกจากบ้านไป บัวรินเหมือนคนขาดสติคว้าปืนไปหวังฆ่าให้หมดทุกคน แต่พงษ์ดนัยพูดปลอบจนใจอ่อนยอมวางปืน พงษ์ดนัยตบบัวรินด้วยปืนจนเลือดกลบปาก บุญถึงมาเห็นเขาโมโหพงษ์ดนัยมากคลุ้มคลั่งคว้าปืนไล่ยิงพงษ์ดนัย จนขาดใจตาย
บุญผเรศน์จัดการเรื่องคดี คุณหญิงไม่เอาเรื่องบุญถึง บุญถึงกลายเป็นขาดสติ บุญผเรศน์พาหมอมารักษา และพาไปอยู่ชนบทจนอาการบุญถึงค่อย ๆ ดีขึ้น ชิดสมัยกับบุญผเรศน์เข้าใจกัน และชิดสมัยก็เห็นความดีของบุญผเรศน์พอเพียงที่เธอจะฝากชีวิตไว้กับเขา ส่วนฮักกี้พาถิ่นสมรไปแต่งงานและอยู่ที่อังกฤษ