พอดีผมไปหลงรักสาวคนหนึ่งเธอห่างกับผม5ปี
ผมขอใช้ชื่อผมว่า ไอ่เเป๊บละกัน ละไห้ชื่อเธอว่า บ๊วย เธอน่ารักมากคับ ผมเหนเธอมาตั้งเเต่เด็กเเล้ว เเต่ตอนนั้นผมไม่คิดว่าผมจะมาชอบเธอเเบบนี้ เเต่ปะเด็นมันไม่ใช่เรื่องนี้ เข้าเรื่องเลยละกัน เรื่องของเรื่อง ผมดันไปชอบเธอ เเต่ตอนนั้นเธอมีเเฟนอยุ่วเเล้วผมก้รุ้สึกเสียใจหน่อยๆนะคับ เเต่พอผ่านไปได้ 3-4 วัน ผมรุ้ข่าวว่าเขาโสดผมจะรออะไรละคับ ผมเลยเข้าไปส่องเฟสบุ๊กของเธอ เเต่เขาเด็กอยุ่นะคับ ผมก้คิดเหมือนกันว่าเธอคงไม่มาจริงจังอะไรกับคนอย่างผมหรอก เพราะผมก้ไม่ได้มีอะไรดีมากมาย เเค่คนธรรมมาเดินมาพร้อมใจ เเต่เเบบว่าผมอยากเสี่ยงดูบ้าง
ก้เลยลองชวนคุยดู เธอก้ไม่ได้หยิ่งนะคับ ถามอะไรเธอไปเธอก้ตอบผมเเบบปะมาณว่า ไม่ได้หยิ่งไรปะมาณนี้ เเต่ผมรุ้ว่าเธอก้มีคนคุยอยุ่นะคับ ตอนนั้นผมก้ไม่รุ้เหมือนกันว่าเธอคุยกับใครบ้าง เเต่ผมดันไปติดใจเธอไอ่ตรงที่ว่า ผมบอกว่าผมเปนคนอย่างงี้ เป็นเเบบนี้นะ เธอบอกกับผมว่าเธอรับได้ ขออนุญาติใช้คำหยาบนะคับ ไอ่ ใครจะมารับได้ว้ะ ผมเลยคิดในใจผมนะคับ เธอก้สุดเหมือนกันนิหว่า ผมก้เลยชวนเธอคุยไปเรื่อย คุยได้สั้กพักผมรุ้สึกว่าผมหวงเธอเฉยเลย เธอเคยเล่าประสบการ์ของเธอไห้ผมฟังว่าเธอผ่านอะไรมาบ้าง เเต่ตอนนั้นผมก้บอกกับเธอว่าผมรับได้เเต่ขอได้ไหม เริ่มไหม่ดีกว่า ตั้งเเต่พูดกับเธอครั้งนั้น จากผมที่เคยเปนคนชอบเที่ยวกลางคืน เกเร เสเพ ผมกลับต้องยอมใจไห้เธอคนนี้ ผมยอมกลับบ้าน 5-6 โมงเย็น เพื่อที่จะไปนอนคุยกับเธอ คือเอาง่ายๆผมยอมเธอไปหมดเลย คือตอนนี้หลงมากคับ ยอมเเม้เเต่เลิกอะไรบางอย่างตามที่เธอขอ เธอไม่ชอบเเบบนี้ อ้ะผมเลิกไห้ ผมยอมนะคับ ผมคิดไว้เเล้วว่ายังงัยก้ต้องเป็นเธอคนนี้ ผมเลยคุยกันตกลงที่จะคบกัน เเต่ทางบ้านไม่รุ้นะคับ เพราะทั้งเธอเเละผม ก้ยังเด็กอยุ่ ผมก้ตามใจเธอนะคับ อันไหนที่ยอมได้ผมยอม จนมาถึงวันครบรอบ. 2 เดือน ผมดันไปทำเรื่อง ๆกับเธอ เรื่องมันมีอยุ่ว่า ผมขอไปเที่ยวกับเพื่อน เพราะตอนนั้นผมก้ยังปรับตัวอยุ่ เเต่ก้เที่ยวอยุ่ ผมดันไปกินเหล้า เเล้วเมาผมโดนเพื่อนผมที่เป็น ผญ อ้ะพูดง่ายๆคือ ผมไปโดนดูดคอมา คือผมไม่รุ้เรื่อง เเล้วเเต่ทางบ้านจะคิดนะคับ เพราะเรื่องนี้ เธอเลยเปลี่ยนไป เธอเสียใจมาก ผมรุ้นะคับผมทำผิดกับเธอมาก ตั้งเเต่ผมไปทำผิดกับเธอเรื่องนี้ เธอเปลี่ยนไปเลยคับ ผมง้อนานมากนะคับกว่าจะเคลียกับเธอรุ้เรื่อง ผมรุ้นะคับเรื่องนีมันอยุ่ที่ความรุ้สึก ผมทำไห้เธอเปนเเบบนี้ไปเเล้วอะคับ ผมรุ้สึกผิดนะคับ เเต่เธอก้ไห้อภัยผมโดยการเเอบทักคนคุยเก่าไป (ขอไม่พูดนะคับว่าส่งอะไรไปบ้าง) เหมือนเธออยากจะเอาคืนก้ว่าได้นะคับ ตั้งเเต่เหตุการ์ครั้งนั้นผมกับเธอก้รุ้สึกไม่เหมือนเดิมไปเลย เเต่ผมรุ้ผมเป็นคนเริ่มทั้งหมดเอง ผมเลยตัดสินใจกลับไปง้อเธอเเล้วเลิกเที่ยวไห้เธอ ผมกลัวจะเสียเธอไป ใครบ้างจะรับในสิ่งที่เราเป็นได้ผมเลยเลือกที่จะเป็นคนเข้าหาเธอตลอด ผมก้มีบางครั้งทำไห้เธอน้อยใจ เเต่ไม่มีเรื่อง ผญ เเล้วนะคับ เพราะผมจำจนถึงวันนี้ ผมตามใจเขา ยอมเขา เปนคนเข้าหาก่อน เปนคนชวนคุยมาตลอด เเต่ตอนนี้ผมรุ้สึกว่า ผมเปนคนเข้าหาเธอตลอด เวลาเธอเงียบหรือน้อยใจ ผมจะเข้าไปง้อเธอ เข้าไปปลอบเธอ ทั้งๆที่ความจริงผมก้ไม่ได้ผิด เเต่ผมกลัวเธอเสียใจเลยเลือกที่จะเปนคนยอมรับความผิดเอง จนมาถึงตอนนี้ผมเเค่ลองใจเธอดูนะคับ ผมน้อยใจผมลองเงียบดู ผมคิดว่าเธอจะตามผม ตามง้อผม เข้ามาปลอบผม เเต่จริงๆเเล้วเธอกลับเงียบตาม ผมเงียบเธอเงียบ เเล้วก้ไม่ยอมคุยอะไรกับผม ผมถามอะไรเธอไปเธอเริ่มไม่ค่อยสนใจผม บางทีเธอไป รร เวลาผมน้อยใจนะคับ เธอมักจะข้ามเเชตผมไปก่อน หรือเว้นไว้อะไรปะมาณนี้ ผมก้เริ่มรุ้เเล้วว่าเธอเปลี่ยนไป เป็นเพราะผมรึป่าวที่ชอบหวงเธอมากไป เวลาเขาทำอะไรไม่ดีผมก้เตือน จะไปไหนมาไหนผมก้ถาม ผมอยากคุยกะเธอตลอดเวลา จนทำไห้เธอเบื่อผมไปเเล้วมั้ง ผมก้หวงเเบบนี้มาตั้งเเต่เเรกเเล้ว เเต่เธอกลับเมินใส่ผม ตอนนี้ผมรุ้สึกน้อยใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมยอมเพื่อเธอมาตลอด ผมเเค่อยากไห้เธอสนใจผมบ้าง ที่ผมน้อยใจก้ไม่ใช่เรื่องอะไรหรอก เรื่องที่เธอเมินใส่ผม ผมเคยพูดกับเธอเหมือนกันเรื่องนี้อะ เเต่เหมือนเธอรับรุ้นะคับ เเต่เธอก้เลือกที่จะเงียบใส่ผมเหมือนเดิม มันอาจเป็นเพราะผมทำไห้เธอเสียใจก้ได้ เธอไม่ค่อยบอกกับผมนะคับว่าเธอเปนอารัย ผมเเค่อยากรับรุ้ถ้าเปนอารัยไม่สบายใจเรื่อวไหน ผมอยากรุ้ ผมอยากจะปรับตัว เพื่อไห้เธอยอมรับในตัวผม เเต่เธอก้เงียบเหมือนเดิม ทั้งหมดมันเป็นเพราะผมใช่ไหมคับ 🙁