เชื่อว่าการรับน้องหรือประเพณีรับน้องนั้นเป็นสิ่งที่อยู่คู่กับสังคมไทยมาช้านาน
ก่อนที่จะมีการเปิดภาคการศึกษาหรือในช่วงที่เปิดภาคการศึกษานั้น แต่ละสถาบันในระดับต่างๆจะมีการรับน้องใหม่ที่ได้เข้ามาศึกษาในสถาบันนั้นๆ ซึ่งถ้าพูดถึงโดยส่วนใหญ่ที่เราจะนึกถึงกันเรามักจะนึกถึงการรับน้องในระดับอุดมศึกษาหรือในระดับมหาวิทยาลัย เพราะในแต่ละปีนั้นมักจะมีข่าวออกมาให้เห็นเสมอๆ ส่วนมากนั้นจะเป็นข่าวด้านลบและเชื่อว่าทุกท่านที่ได้อ่านคงจะมีประสบการณ์ทั้งทางตรงและทางอ้อมจากการรับน้องนี้ (ซึ่งข่าวด้านบวกก็มีให้เห็นและเชื่อว่าหลายๆสถาบันก็มีการรับน้องอย่างสร้างสรรค์)

จากที่ได้เกริ่นมานั้นจะเห็นได้ว่าการที่ทุกๆปีนั้นมักจะมีข่าวที่ไม่ดีเกี่ยวกับการรับน้องนั้นออกมาเสมอๆนั้น ผู้เขียนคิดว่านั่นแสดงให้เห็นว่าโดยส่วนมากแล้วเรามีค่านิยมที่ผิดไปหรือเปล่า นั่นเป็นสิ่งที่เราต้องทบทวนกันใหม่ว่า"การรับน้องที่เป็นอยู่นั้นตอบสนองความต้องการของน้องจริงๆหรือเปล่า" หรือเราแค่เชื่อว่าการรับน้องนั้นคือการที่เราตั้งกฎ ตั้งระเบียบ ออกแบบกิจกรรมขึ้นมาให้น้องนั้นได้เข้าร่วมและปรับตัวเข้าหารุ่นพี่เท่านั้น จะดีกว่าไหมหากการรับน้องนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้ทั้ง"รุ่นพี่"และ"รุ่นน้อง"ได้ปรับเข้าหากัน ทำให้น้องได้ทำกิจกรรมร่วมกันด้วยความสนุกมากกว่าการที่ทำให้น้องรู้สึกไม่ดี ทำให้รู้สึกประทับใจมากกว่าเกรงใจ 

เชื่อว่าการรับน้องแต่ละวิธีก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียต่างกันไป และคิดว่าทุกคนก็มีเหตุผลต่างกันไปเช่นกันในการนำมาปฏิบัติ กระทู้นี้เป็นการตั้งคำถามและเสนอมุมมองของผู้เขียนกระทู้ที่อยากให้เห็นถึงความสำคัญของความรู้สึกน้องๆและทบทวนวิธีการที่เหมาะสมในการรับน้อง สุดท้ายแล้วผู้ที่ได้รับประโยชน์จากกิจกรรมมากที่สุดก็คือน้องๆหรือก็คือพวกเราที่ต่างก็เคยเป็นน้องใหม่ ลองทบทวนดูว่าความรู้สึกแรกที่เรารู้สึกในวันที่เรารับน้องเป็นอย่างไร

ปล.อยากฟังความคิดเห็นจากทุกๆคนในหลายๆด้าน รับฟังทุกมุมมองและถ้าผิดพลาดประการณ์ใดก็ขออภัย ณ ที่นี้