เรื่องมันยาว แต่จะขอเล่าแบบสั้นๆนะคะ
ตอนปลายๆของช่วงชีวิตม.5 มีเรื่องทำให้เรา
วิตกกังวลอยู่เรื่องหนึ่ง มีครูคนหนึ่งมาชอบเรา
ซึ่งครูคนนี้ดูแลเราตั้งแต่ม.1 เราชอบร้องเพลง
ครูเป็นคนพาเราไปแข่งร้องเพลง เราเคารพครูเหมือนพ่อ
มีปัญหาอะไรก็จะไปเล่าให้แกฟัง
ไม่เคยคิดเกินเลยไปมากกว่านั้น อยู่มาวันหนึ่ง
ครูก็เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มมาเข้าใกล้เรา
มาลูบหัวเราบ่อยมากๆ ทักไลน์เรา ทั้งๆที่ไม่เคยทัก
นอนรึยัง? นู้นนี้นั้น เหมือนคนทักมาจีบ
เราก็เริ่มรู้ตัวว่านี้ไม่ใช่แล้ว เราก็เริ่มตีตัวออกห่าง
แต่ยังไม่ห่างมาก เพราะยังมีงานร้องเพลงอยู่
เราทำให้ครูรู้ว่าเราไม่ได้ชอบครูแบบนั้น
เราชัดด้วยการกระทำของเราตลอด
จนครูเริ่มเข้าใกล้เราเรื่อยๆ เราจึงตัดสินใจ
โพส แบบไม่ระบุชื่อ ให้ครูรู้ตัวว่าเลิกยุ่งกับเราสักที เราอึดอัด เราไม่ชอบ
จนกระทั้งปิดเทอม ครูโพสภาพรูปครอบครัว มีลูกสองคนวัยกำลังอนุบาล
พร้อมภรรยา คือมันพีคตรงที่นักเรียนทุกคนที่รู้จักครู สนิทกับครู ไม่รู้เลยเว้ย
ว่าครูมีครอบครัว ครูปิดมาตลอด ทีแรกเราก็ดีใจที่ครูมีครอบครัวจะได้ไม่มายุ่งกับเรา
แต่ทางกลับกันเรากับโดนขุดปมในใจที่ฝั่งตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กๆพ่อเรามีคนอื่นนอกจากแม่
เราเห็นความรุนแรง น้ำตา ความเสียใจ เด็กคนหนึ่งต้องเห็นอะไรแบบนั้น ตอนนั้นเราเจ็บปวดมาก
เราต้องกดน้ำตากับความแค้นต่อคนอื่นของพ่อ เรายังเด็กมากๆ แต่เราก็ต้องทำหน้าที่แทนแม่
ดูแลน้องตั้งสองคน ทำทุกอย่างที่แม่ทำ เพราะแม่หนีไป เราจึงเกลียดผู้ชายแบบพ่อตอนนั้น
ตอนนี้พ่อเรากลับมารักครอบครัว ตั้งใจทำงาน ตอนนี้เราแฮปปี้กับครอบครัวของเรา
แต่แผลที่เป็นกลายแผลเป็นของเราไม่เคยหาย ครูมีครอบครัวแต่ครูมายุ่งกับเรา เราเริ่มรู้สึกเกลียดครู
ที่แรกก็บังคับตัวเองไม่ให้เกลียด เพราะครูก็ดูแลเรามาตั้งแต่ม.1 แต่ปมเรามันแรงมากจริงๆ
พอเปิดเทอมม.6 เราตัดสินใจออกห่าง ไม่เข้าไปหา ถ้าเจอหน้าก็ไหว้ปกติ พอเจอหน้าครูถามเหมือนประชดตลอด
ตั้งใจเรียนมากเลยใช่ไหม? ประมาณว่าตั้งใจเรียนมากจนไม่ไปหาครูบ้างเลยเหรอ
ห่างหายไปเลยน้าาา? เราไม่ชอบคุยกับคนที่เราเกลียด พอครูถามเราจะตอบแบบห้วนๆเสียงตรงแข็ง
ซึ่งเราก็ตกใจตัวเองเหมือนกกัน มันเป็นกริยาไม่ดี ที่เด็กมีต่อผู้ใหญ่ เราตัดกิจกรรมที่ต้องร่วมงานกับครูออกไป
วันนี้ครูเหมือนมองเราเป็นคนทรยศ ลืมครูอาจารย์ทำนองนั้น เพราะเราออกห่าง ไม่ไปพบเจอ เราทำถูกต้องแล้วใช่ไหมค่ะ
เวลาน้องๆในวง บอกให้ไปร้องช่วยงานนั้นนี้เราก็ปัดตลอด เราอึดอัดที่จะร่วมงานด้วย เราผิดไหมค่ะที่ทำแบบนี้
ต้องทำยังไงต่อไปดีค่ะ
ครูมาแอบชอบเรา เราเลยตีตัวออกห่าง เราดูเป็นเด็กอกตัญญูต่อครูไหม??
ตอนปลายๆของช่วงชีวิตม.5 มีเรื่องทำให้เรา
วิตกกังวลอยู่เรื่องหนึ่ง มีครูคนหนึ่งมาชอบเรา
ซึ่งครูคนนี้ดูแลเราตั้งแต่ม.1 เราชอบร้องเพลง
ครูเป็นคนพาเราไปแข่งร้องเพลง เราเคารพครูเหมือนพ่อ
มีปัญหาอะไรก็จะไปเล่าให้แกฟัง
ไม่เคยคิดเกินเลยไปมากกว่านั้น อยู่มาวันหนึ่ง
ครูก็เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มมาเข้าใกล้เรา
มาลูบหัวเราบ่อยมากๆ ทักไลน์เรา ทั้งๆที่ไม่เคยทัก
นอนรึยัง? นู้นนี้นั้น เหมือนคนทักมาจีบ
เราก็เริ่มรู้ตัวว่านี้ไม่ใช่แล้ว เราก็เริ่มตีตัวออกห่าง
แต่ยังไม่ห่างมาก เพราะยังมีงานร้องเพลงอยู่
เราทำให้ครูรู้ว่าเราไม่ได้ชอบครูแบบนั้น
เราชัดด้วยการกระทำของเราตลอด
จนครูเริ่มเข้าใกล้เราเรื่อยๆ เราจึงตัดสินใจ
โพส แบบไม่ระบุชื่อ ให้ครูรู้ตัวว่าเลิกยุ่งกับเราสักที เราอึดอัด เราไม่ชอบ
จนกระทั้งปิดเทอม ครูโพสภาพรูปครอบครัว มีลูกสองคนวัยกำลังอนุบาล
พร้อมภรรยา คือมันพีคตรงที่นักเรียนทุกคนที่รู้จักครู สนิทกับครู ไม่รู้เลยเว้ย
ว่าครูมีครอบครัว ครูปิดมาตลอด ทีแรกเราก็ดีใจที่ครูมีครอบครัวจะได้ไม่มายุ่งกับเรา
แต่ทางกลับกันเรากับโดนขุดปมในใจที่ฝั่งตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กๆพ่อเรามีคนอื่นนอกจากแม่
เราเห็นความรุนแรง น้ำตา ความเสียใจ เด็กคนหนึ่งต้องเห็นอะไรแบบนั้น ตอนนั้นเราเจ็บปวดมาก
เราต้องกดน้ำตากับความแค้นต่อคนอื่นของพ่อ เรายังเด็กมากๆ แต่เราก็ต้องทำหน้าที่แทนแม่
ดูแลน้องตั้งสองคน ทำทุกอย่างที่แม่ทำ เพราะแม่หนีไป เราจึงเกลียดผู้ชายแบบพ่อตอนนั้น
ตอนนี้พ่อเรากลับมารักครอบครัว ตั้งใจทำงาน ตอนนี้เราแฮปปี้กับครอบครัวของเรา
แต่แผลที่เป็นกลายแผลเป็นของเราไม่เคยหาย ครูมีครอบครัวแต่ครูมายุ่งกับเรา เราเริ่มรู้สึกเกลียดครู
ที่แรกก็บังคับตัวเองไม่ให้เกลียด เพราะครูก็ดูแลเรามาตั้งแต่ม.1 แต่ปมเรามันแรงมากจริงๆ
พอเปิดเทอมม.6 เราตัดสินใจออกห่าง ไม่เข้าไปหา ถ้าเจอหน้าก็ไหว้ปกติ พอเจอหน้าครูถามเหมือนประชดตลอด
ตั้งใจเรียนมากเลยใช่ไหม? ประมาณว่าตั้งใจเรียนมากจนไม่ไปหาครูบ้างเลยเหรอ
ห่างหายไปเลยน้าาา? เราไม่ชอบคุยกับคนที่เราเกลียด พอครูถามเราจะตอบแบบห้วนๆเสียงตรงแข็ง
ซึ่งเราก็ตกใจตัวเองเหมือนกกัน มันเป็นกริยาไม่ดี ที่เด็กมีต่อผู้ใหญ่ เราตัดกิจกรรมที่ต้องร่วมงานกับครูออกไป
วันนี้ครูเหมือนมองเราเป็นคนทรยศ ลืมครูอาจารย์ทำนองนั้น เพราะเราออกห่าง ไม่ไปพบเจอ เราทำถูกต้องแล้วใช่ไหมค่ะ
เวลาน้องๆในวง บอกให้ไปร้องช่วยงานนั้นนี้เราก็ปัดตลอด เราอึดอัดที่จะร่วมงานด้วย เราผิดไหมค่ะที่ทำแบบนี้
ต้องทำยังไงต่อไปดีค่ะ