เพิ่งมีลูกคนเเรก เเละ เป็นลูกครึ่ง อายุไกล้จะครบ 2 เดือนเเล้ว โดยในความคิดเห็นส่วนตัวเรา เราอยากให้ลูกได้ภาษา เลยคุยกับลูกเป็นภาษาอังกฤษเลย 90% เเละ ใช้ภาษาไทยบ้าง เพราะ คิดว่า ลูกโตที่ ไทย คงจะซึมซับภาษาไทยได้ง่ายจากการปฏิสัมพันธ์ หรือ ได้ยินผู้คนภายนอกคุยกัน 

เราคุยภาษาอังกฤษกับเเฟนทุกวัน เพราะ เเฟนพูดภาษาไทยได้นิดหน่อย พูดเรียบเรียงเป็นประโยคไม่ได้ ได้เเค่ศัพท์จำเป็น เเละ เเฟนเราไม่เปิดใจเรียนภาษาไทยเลย เขาบอกว่า ยากมากที่จะเรียน ถ้าจะให้คุยกับลูกภาษาไทยเลย เเฟนก็จะไม่เข้าใจว่าเราพูดอะไร กลัวการปฏิสัมพันธ์ระหว่างพ่อ เเม่ ลูก ไม่โอเค

คำถามคือ ถ้าเราพูดกับลูกเป็นภาษาอังกฤษ เเละ ไทยบ้างนิดหน่อย สลับกัน ลูกจะเกิดความสับสนในภาษา เเละ จะพูดช้า ไหม? ถ้าจะใช้ภาษาอังกฤษเลย เเล้วเวลาลูกไปเจอผู้คนภายนอก จะเข้าใจภาษาไทยหรอ? จะพูดได้หรอ? จะเข้าใจตากับยายพูดหรอ?
 
ปล. เราไม่ได้อยู่กับพ่อเเม่นะ ครอบครัวเราอยู่กัน 3 คน พ่อ เเม่ ลูก เจอพ่อเเม่ทีช่วงวันหยุดเทศกาล ท่านอยู่ ตจว.