สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ชาวพันทิป พอดีเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา (24/05/2019)
เราไปฉลองกับเพื่อนที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในระยองแล้วมาฟังเพลงชิวๆ ต่อที่ The Beat ...
เข้าเรื่องเลยล่ะกันนะคะ 555+ คือ เราเจอผู้ชายคนนึงมากับเพื่อนอีกสองคน นั่งโต๊ะด้านขวาของเวที
ลักษณะคือ ใส่แว่น สวมเชิ้ตสีน้ำเงินกับกางเกงขายาว(แม้ในผับจะมืด แต่สายตาเราเห็นเขาชัดมาก 555+)
ตาตี่ๆ ขาวๆ อายุไม่เกิน 30 ปี(มั้ง!) สำหรับเราเขาดูน่ารักมากกกก ><!! แต่เราไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นยังไงถึงจะได้รู้จัก
อยู่ดีๆจะให้เดินถือแก้วเข้าไปชนกับเขา ก็กลัวว่าเขาจะตกใจ =.= แต่ในใจก็คิดว่า
ถ้าวันนี้ไม่กล้าทักก็อาจจะไม่ได้เจอเขาแล้วทั้งชีวิต เราจะปล่อยให้เขาผ่านไปจริงอ่า?! สุดท้ายก่อนกลับ
เราก็เลยรวบรวมความกล้า อาศัยช่วงชุนละมุนและความมืด~~~
.
.
.
เดินผ่านแล้วหันไปหาชายที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินอย่างรวดเร็ว!!
.
ขอโทษนะคะ ชื่ออะไรนะคะ
.
อะไรนะครับ (พร้อมเอียงหน้ามาใกล้หูซ้ายของเรา)
.
ตึ่ก ตึ่ก ตึ่ก~เหมือนโลกหยุดหมุน เพลงEDM ในผับหายไป >.<
ได้ยินได้เสียงหัวใจตัวเองกับน้ำเสียงนุ่มๆ นั้น~~~
.
(ดึงสติกลับมาสิ! สมองสั่ง ถามเขาสิๆ เร็วๆ!!)
.
ชื่ออะไรนะคะ
.
อ่ออ ชื่อ ‘ต้น’ คับบ
.
พอได้จังหวะก็รีบหมุนตัว เดินก้มหน้า สาวเท้าฉั่บ ฉั่บๆ ออกมาหน้าร้าน
ยืนกรี๊ดกับตัวเองสักพัก แล้วนึกขึ้นได้ว่า~~~
...ทำไมเราไม่ขอ Contact เขาไว้อ่ะ!!...
ณ วินาทีนั้นเองงงงง OMG... เราพลาดสิ่งสำคัญไปเนี่ย!!
จะให้เดินกลับไปถามใหม่ก็ไม่กล้าแล้ว 😅😅
จนถึงตอนนี้เลยได้แค่หวังว่า
.
‘เราจะได้เจอกันอีกมั้ยคะ...คุณ ต้น’

ปล.เราลองเสิร์ชหา check-in ของร้าน/ รูปแท็กต่างๆ/ IG คนชื่อ ต้น/ เฟสบุ๊ค~~
ก็ไม่อาจเจอคุณคนนั้นได้เลย =.=
ปล.2 คนชื่อนี้มัก ‘น่ารัก’ จาก ปสก. 555+
ปล.3 หวังว่าเพื่อนของคุณของคุณของคุณ จะได้อ่านและคุณ ได้รับรู้ว่าอย่างน้อย...
คนที่ถามชื่อคุณวันนั้น ‘ไม่ใช่โรคจิต’ ‘ถ้ำมอง’ หรืออะไรก็ตามที่ทำให้คุณกลัวนะ
... สุดท้าย ขอบคุณเพื่อนๆ ชาวพันทิปที่สละเวลามาอ่านเรื่องสั้นเรื่องนี้🙂

ถึง คุณที่ใสเชิ้ตสีน้ำเงิน ค่ะะ