เราอาศัยอยู่กับหลานชาย 2 คนค่ะ
เพราะพ่อเขามีภรรยาใหม่ ส่วนแม่ก็ทำงาน
อยู่ ตจว เราดูแลหลานคนนี้มาตั้งแต่เขา 10 ขวบ
เขาเป็นเด็กดีนะคะ ไม่เกเร ตั้งใจเรียน
เรียกได้ว่าเราไม่เคยปวดหัวกับเด็กคนนี้เลย

จนเขาอายุสัก 15 มั้งคะ ตอนนั้นเขาพา ผญ.
เข้าบ้าน คือแอบพาเข้ามาตอนเราไม่อยู่อ่ะค่ะ
เรากลับมาเจอก็เลยดุไป จากนั้นเขาก็เหมือน
ห่างเหินกับเรามากขึ้น เราก็คิดว่าคงปกติเด็ก
วัยกำลังโต เขาคงอยากมีโลกส่วนตัว
เลยไม่ได้ยุ่งกับเขาเท่าไหร่

เหมือนตื่นมาเจอเขาแค่ตอนกินข้าว กับตอนกลางคืน
เท่านั้น พอปิดเทอมเขาก็ไปอยู่กับแม่ เปิดเทอม
ก็มาอยู่กับเราอีก เพราะต้องไป รร.
ปัจจุบันเราไม่ได้ทำงานประจำ แต่ทำฟรีแลนซ์อยู่กับบ้านค่ะ เลยพอรับรู้พฤติกรรมบางอย่างของเขา

ปกติเวลาซักผ้า ตากชุดชั้นในพวกเนี้ย เราก็จะ
ตากไว้หลังบ้าน ก็รวมๆกับของเขาแหละค่ะ
สักพักเรารู้สึกว่าชั้นในของเราหายบ่อย
ตอนแรกคิดว่าคงโดนโรคจิตขโมยไปละ

สุดท้ายมารู้ว่าหลานชายเป็นคนขโมยก็ตอนที่เขา
แอบสำเร็จความไคร่กับชุดชั้นในเรา
ปกติห้องเขาก็มีห้องน้ำในตัว 
แต่ครั้งนั้นเหมือนเขาจงใจทำให้เราเห็น
ไม่รู้เราคิดไปเองหรือเปล่า แต่วันนั้นเขาเดิน
ออกมาจากห้องน้ำข้างล่าง ทำเสียงดังตึงตัง
ให้เรารู้ว่าเขาทำอะไร 

แกล้งทำเป็นให้เราเห็นเป้ากางเกงที่เปียกเป็นวงกว้าง
ทิ้งทิชชู่เป็นกำๆไว้ในห้องน้ำ จนเราเจอชุดชั้นใน
ตัวเองทิ้งคาบนชักโครกนั่นล่ะค่ะ
ตอนแรกเราเคลียร์กับเค้า ถามเค้าว่าทำแบบนี้ทำไม
แต่เขาบอกว่าไม่ได้ทำอะไร เขาบอกว่าน้านั่นแหละ
ไม่ระวังตัวเอง

เขาเริ่มทำตัวแปลกๆกับเรา มองเราไม่เหมือนเดิม
คือมันไม่เหมือนหลานมองน้า พอเขารู้ว่าเรามีแฟน
เขาก็ทำเหมือนหึงหวงเรา เราพาแฟนเข้าบ้าน 
อยากให้เขารู้ว่าอย่าล้ำเส้น เขาก็ยิ่งแรง

เราไม่อยากให้เขาเป็นคนแบบนี้ เรากลัวเขาเป็นโรคจิต แยกแยะความเหมาะสมไม่ได้ เรื่องนี้เรา
ยังไม่ได้ปรึกษาใคร เพราะภายนอกเค้าดูปกติ
จริงๆเขาเป็นเด็กดี เรานั่งคิดทั้งวันทั้งคืนว่าอะไร
ทำให้เขาเป็นแบบนี้ไปได้ 

ถ้าเราส่งเขากลับไปหาแม่เขา มันจะดูใจร้ายไปไหมคะ เรากลัวจะเกิดเรื่องไม่ดี แต่ถ้าทำแบบนั้น เขาคงโกรธเราไปตลอดชีวิตแน่ๆ เพราะเขาเคยบอกว่าเขาอยากอยู่กับเรา

เขายังเด็กมาก เราก็ไม่รู้จะตักเตือนเขาอย่างไรดี