เราคบกับแฟนเรามาได้ปีนึงแล้ว ก่อนจะมีเรื่องกัน
ก่อนวันครบรอบ1ปี คือเรามีปากเสียงกันบ่อยมากเรื่องเล็กๆน้อยๆบวกอีกเขาทำงานแล้ว เราน้อยใจเขาที่เขาไม่ค่อยสนใจเรา ไม่ค่อยแคร์เรา ไม่ค่อยได้บอกรัก หรือแสดงความรักให้เรา จนเราสองคนต่างคนต่างใช้ชีวิตไปในแต่ละวัน จนมีเรื่องเกิดขึ้น เราได้ทำงานกลางคืน ซึ่งบังเอิญเราเจอรุ่นน้องที่รู้จักกันมานานตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้น เขาก็เข้ามาทักทายเราปกติ พอร้านจะปิดน้องเขาเลยเดินมาขอเฟส ขอไอจี ขอไลน์ เราก็เลย ให้ไป เผื่อไว้วันไหนว่างจะได้นัดเที่ยวกันนัดมากินเหล้ากัน หลังจากนั้น เรากับรุ่นน้องก็คุยกันทางไลน์ เราก็คุยกันหยอกล้อกัน แชร์เรื่องของเราให้ฟังระบายให้น้องเขาฟังน้องเขาก็แชร์เรื่องให้ฟังต่างคนต่างแชร์  เราก็คุยกันสักพัก พออีกวันเราหยุดงานก็เลยนัดกันว่าจะมานั่งร้านชิวๆกัน เราเลยตอบตกลงไป แต่เราไม่ได้บอกแฟนของเราไว้ล้วงหน้าว่าจะไป พอเเฟสเราเลิกงานมา เขาก็ไม่สนใจเราเหมือนเดิมต่างคนต่างอยู่คนละมุมจนเราพูดว่าไปเที่ยวก่อนนะ แฟนเราก็เลยถามว่าทำไมถึงพึ่งบอก ทำไมไม่ถามจู่ๆจะไปก็ไปเลย นางก็ถามว่าเราไปกับใครยังไง เราเลยโกหกไปว่าเราไปกับเพื่อนนะเพื่อนเราเธอก็รู้จัก จนมีปากเสียงกันเพราะนางไม่อยากให้ไป เราตื้อๆจนนางให้ไปกลับไม่เกิน5ทุ่ม เราก็เลยไป พอถึงร้าน เราก็พูดคุยกับน้องคนนั้นปกติแต่เราพากันกินจนเที่ยงคืน และเราได้ไปส่งน้องเขาไปต่ออีกที่ แล้วเราก็กลับห้อง อีกวัน รุ่งเช้า พอดีนาฬิกาแฟนเราถ่านหมดเราเลย เสนอนางไปว่าเอ่อ เอาApple watch เราไปใช้ก่อนนะ เดะเอาไปเปลี่ยนถ่านให้นางก็เอาไปแต่คือ มันมีแชทไลน์ที่เราคุยกับน้องคนนั้น เรานึกไม่ถึง แต่ในเเชทในโทรศัพท์เราลบไปส่วนนึง จนตอนเย็น เราไปรับนางเลิกงาน จู่ๆเราซื้อดอกไม้ให้เค้า จนเค้าถามเราว่าเราไปทำไรมาทำไมถึงซื้อให้เราเลยบอกเราตั้งใจให้นะ ไม่ได้คิดอะไร จนนางมาถึงห้อง แถมซื้อเบียร์ขึ้นมากินด้วย เราเลยเริ่มแปลกๆ เราก็ต่างคนต่างอยู่คนละมุมเหมือนทุกวันที่เคยอยู่ด้วยกัน จนนางพูดขึ้นมาว่า มีอะไรจะบอกไหม ถามย้ำๆเราก็บอกว่าไม่มีนะไม่มีเลยนางเลยเรียกเรามานั่งข้างๆละนางก็ส่งแชทใน Apple watch ที่เราคุยกับน้องคนนั้นคือเราตกใจมากว่ามีได้ไงเรานึกไม่ถึงเขาก็ร้องไห้ที่เราคุยกันหยอกล้อกัน เราก็ยังเลือกมี่จะโกหกเขาไป จนสุดท้ายความแตก เราแก้ตัวไม่ขึ้น เราเลยตัดสินใจพูดความจริงไป นางก็เสียใจเหมือนจะเลิกกับเรา แต่เราขอโทษที่เราโกหกไม่พูดความจริง นางคิดว่าเราไปมีอะไรกับน้องเขานู้นนี้นั้นจนนางขอไลน์น้องเขาไป ละนางก็คุยกัน จนเรื่องนี้เคลียร์ แต่นางก็ยังคิดว่าเรานอกใจนางไปมีไรกับน้องเขาพอจะถึงวันเกิดเราเราต้องกลับไปที่เหนือนางสัญญาว่าจะไป พอมีเรื่องนางเลยเปลี่ยนใจ เราเลยตื้อนางร้องไห้กับนาง ว่าเราผิดไปแล้ว เราขอโอกาส จนนางยอมไป แต่การไปน่าน. นางไม่คุยไม่พูดไม่อะไรกับเราเลย แม้แต่วันเกิดเรา นางไม่มายืนถือเค้กอะไรให้เลยจนกลับมากรุงเทพ เราสองคนมาถึงหน้าหอพัก นางเลยพูดกับเราว่าเอากระเป๋าไปเก็บให้ด้วยนะไปละไปเที่ยวก่อน แล้วทิ้งเราอยู่คนเดียว คือตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากที่เขาทำแบบนี้ เราอยู่ในห้องคนเดียวร้องไห้หนักมาก รอเขากลับมา เขาโทรมาว่าให้เราว่ารู้สึกยังไงโดนทิ้งอยู่ห้องคนเดียวเป็นไงล่ะ เราเสียใจมาก จนเราวางสาย หลังจากนั้นนางไปเที่ยวกลับมา เราคุยกันว่าเขาจะให้โอกาสเราให้พิสูจ ตัวเองทำให้เขาเชื่อใจ หลังจากนั้นเราทำทุกอย่างให้เขา ไม่ปิดบัง ยอมเขาทุกอย่าง แม้ทั้งเรื่องเล็กๆน้อยๆเราไม่เคยขาดตกบกพร่องเลย หลังๆมาเขาเริ่มใช้คำพูดทำร้ายเราแรงขึ้นแรงขึ้นกูๆๆก็มีเราก็ยอม ยอมเสียศักดิ์ศรี ให้เขาว่าเราใช้เราทำนู้นนี้เพราะทุกครั้งที่เราถามเหตุผลไปว่าทำไมถึงทำแบบนี้เขาเอาแต่พูดว่าเราทำกับเขาไว้ก่อน เราก็พยายามปรับตัว ให้เขา อยู่กับนางตลอดไม่ไปไหนแม่แต่กลับบ้าน ที่บ้านให้เรากลับไปที่บ้านบ้างเราเลือกจะอยู่กับเขาเพื่อใม่ให้ทะเลาะ เรายอมเลือกแยู่กับเขายอมเขาเพื่อไม่ให้ทะเลาะกัน เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ เราโดนทั้งคำพูดการกระทำ เราเลยรู้สึกว่าเราผิดขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมการให้อภัยกันถึงเป็นแบบนี้เขารักเราไหม มีคำถามอยู่ในหัวตลอด แม้แต่บอกรักหรืออะไรเขาไม่เคยพูด จากที่เราเคยเปิดตัวกันก็ไม่มีเราทำเหมือนว่าเรากับเขาเลิกกัน เราก็ได้แต่ยอมยอมๆ จนทุกวันนี้มันก็เป็นแบบนี้ จนเราคิดว่าที่เราทำยังมีค่าสำหรับเขาไหม ทำไมนับวันๆเขาไม่เห็นหัวเห็นค่าเราเลย เราควรทำยังไงต่อไปดี