เรื่องมันมีอยู่ว่าเหมือนกับเราถูกคนอื่นว่าว่าเป็นเเบบนั้นเป็นเเบบนู้นเเล้ว_เราก็เป็นคนเเคร์ความรู้สึกของคนอื่นมากๆ ตอนเรานั่งเรียนอยู่เรารู้สึกเหมือนกับโดนจ้องมองตลอดเวลาคือเวลาเพื่อนๆจ้องเราเราจะมีอาการตัวสั่น ใจเต้นเเรงมากไป บางครั้งหายใจไม่ค่อยออกหายใจไม่ทั่วท้อง  อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก อยากออกไปจากที่ตรงนั้นมากถึงมากที่สุด พอเราหันไปเค้าก็หัวเราะบางคนก็ยิ้มมุมปากเหมือนมีอะไร เเล้วบางคนก็มองมาที่เราเเล้วถอนหายใจ เราอยากรู้มากว่าเพื่อนๆคิดยังไงกับเราเเต่ก็ไม่กล้าถามเพราะไม่รู้ว่าเรื่องนี้คิดไปเองคนเดียวหรือเปล่า มีอยู่วันหนึ่งเราเเอบได้ยินครูคุยกันว่าเราตัวสั่นเพราะอิจฉาเพื่อนๆที่มีคะเเนนเยอะกว่า เเต่ความจริงคือตัวสั่นเพราะกดดันมันกังวลว่าเพื่อนจะมองเราว่าเป็นเบบนั้นเหมือนเรายิ่งพยายามมันยิ่งเหมือนฝืน เเล้วก็ยิ่งดูขำมากขึ้นกว่าเดิมไปอีก เราไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีคืออึกอัดมากเเต่เราไม่สามาเปลีายนเเปลงความคิดใครได้ อยากทราบว่าควรทำยังไงให้เลิกคิดเรื่องนี้ดียิ่งคิดยิ่งเหนื่อยใจ สรุปคือคือเราตัวสั่นตอนมีคนมาจ้องมอง  หัวใจเต้นรัวควบคุมตนเองไม่ได้ คืออาการเหล่านี้จะเกิดขึ้นตอนเรานึกถึงเรื่องนี้ทุกครั้ง หรือบางทีนอนไม่พอก็มือสั่นค่ะเราควรทำยังไงดีให้เลิกคิดเรื่องนี้  หรือมีคำเเนะนำอะไรมั้ย